ΨΑΛΜΟΙ 9:1-10

Μ’ όλη μου, Κύριε, την καρδιά θα σε δοξολογήσω· τα έργα σου τα θαυμαστά όλα θα τα ιστορήσω. Θα ευφρανθώ και θα χαρώ μ’ εσένα, Ύψιστε· την ύπαρξή σου θ’ ανυμνήσω, Οι εχθροί μου όλοι θα υποχωρήσουνε, θα σκύψουν, θα εξαφανιστούν από μπροστά σου. Το δίκιο μου και την υπόθεσή μου υποστήριξες, όταν σε θρόνο κάθισες δίκαιου κριτή. (Διάψαλμα) Τους άλλους τους λαούς τους εξουθένωσες, ξολόθρεψες τον ασεβή· την ύπαρξή του για πάντα εξαφάνισες. Η εξόντωση του εχθρού ολοκληρώθηκε, τις πόλεις του ισοπέδωσες· κανένας πια δεν τις θυμάται. Ο Κύριος όμως μένει αιώνια· το θρόνο του για κρίση ετοιμάζει. Κι αυτός την οικουμένη θα την κρίνει δίκαια· αμερόληπτα θα κρίνει τους λαούς. Ο Κύριος είναι η προστασία του φτωχού, στους δύσκολους καιρούς το καταφύγιο.