ΨΑΛΜΟΙ 8
8
Η δόξα του Θεού και η μεγαλοσύνη του ανθρώπου
1Στον πρωτοψάλτη, όπως το γκιττίθ.#γκιττίθ. Ο όρος σημαίνει το είδος της μελωδίας, σύμφωνα με την οποία έπρεπε να ψάλλεται ο ψαλμός. Ψαλμός του Δαβίδ.
2Δέσποτα, Κύριέ μας,
πόσο είναι θαυμαστή η ύπαρξή σου
σ’ ολόκληρη τη γη!
Τη δόξα σου ως τους ουρανούς θα ψάλλω.
3Την κραυγή των μικρών και των ανίσχυρων#των μικρών και των ανίσχυρων. Η έκφραση πιθανότατα θα πρέπει να κατανοηθεί μεταφορικά. Πρβλ. Θρ 2:18-19· 4:2-4, όπου η Σιών αναφέρεται ως χήρα και ο ηττημένος λαός ως μικρά παιδιά.
την κάνεις δύναμη εναντίον των εχθρών σου,
ώστε να βουβαθεί ο εχθρός κι ο διώκτης τους.
4Όσες φορές βλέπω στους ουρανούς σου
–έργα της αξιοσύνης σου–
τ’ αστέρια, τη σελήνη,
που εσύ τα στέριωσες,
αναλογίζομαι:
5Τι τάχα είν’ ο άνθρωπος
ώστε να τον φροντίζεις;
ο κάτοικος της γης
ώστε να νοιάζεσαι γι’ αυτόν;
6Τον έκανες ωστόσο
λίγο μικρότερο από σένα·#από σένα. Κατά τους Ο΄: από τους αγγέλους.
με δόξα τον στεφάνωσες και με τιμή.
7Κύριο τον έκανες πάνω στα πλάσματά σου,
όλα στην εξουσία του τα ’δωσες.
8Όλα τα πρόβατα, τα βόδια,
ακόμη και τα ζώα τ’ άγρια,
9τ’ ουρανού τα πετούμενα,
της θάλασσας τα ψάρια
κι αυτά που πλέουν στους δρόμους των νερών.
10Δέσποτα, Κύριέ μας,
πόσο είναι θαυμαστή η ύπαρξή σου
σ’ ολόκληρη τη γη!
Επιλέχθηκαν προς το παρόν:
ΨΑΛΜΟΙ 8: TGV
Επισημάνσεις
Κοινοποίηση
Αντιγραφή
Θέλετε να αποθηκεύονται οι επισημάνσεις σας σε όλες τις συσκευές σας; Εγγραφείτε ή συνδεθείτε
Copyrighted by the Hellenic Bible Society, 1997, 2003.
ΨΑΛΜΟΙ 8
8
Η δόξα του Θεού και η μεγαλοσύνη του ανθρώπου
1Στον πρωτοψάλτη, όπως το γκιττίθ.#γκιττίθ. Ο όρος σημαίνει το είδος της μελωδίας, σύμφωνα με την οποία έπρεπε να ψάλλεται ο ψαλμός. Ψαλμός του Δαβίδ.
2Δέσποτα, Κύριέ μας,
πόσο είναι θαυμαστή η ύπαρξή σου
σ’ ολόκληρη τη γη!
Τη δόξα σου ως τους ουρανούς θα ψάλλω.
3Την κραυγή των μικρών και των ανίσχυρων#των μικρών και των ανίσχυρων. Η έκφραση πιθανότατα θα πρέπει να κατανοηθεί μεταφορικά. Πρβλ. Θρ 2:18-19· 4:2-4, όπου η Σιών αναφέρεται ως χήρα και ο ηττημένος λαός ως μικρά παιδιά.
την κάνεις δύναμη εναντίον των εχθρών σου,
ώστε να βουβαθεί ο εχθρός κι ο διώκτης τους.
4Όσες φορές βλέπω στους ουρανούς σου
–έργα της αξιοσύνης σου–
τ’ αστέρια, τη σελήνη,
που εσύ τα στέριωσες,
αναλογίζομαι:
5Τι τάχα είν’ ο άνθρωπος
ώστε να τον φροντίζεις;
ο κάτοικος της γης
ώστε να νοιάζεσαι γι’ αυτόν;
6Τον έκανες ωστόσο
λίγο μικρότερο από σένα·#από σένα. Κατά τους Ο΄: από τους αγγέλους.
με δόξα τον στεφάνωσες και με τιμή.
7Κύριο τον έκανες πάνω στα πλάσματά σου,
όλα στην εξουσία του τα ’δωσες.
8Όλα τα πρόβατα, τα βόδια,
ακόμη και τα ζώα τ’ άγρια,
9τ’ ουρανού τα πετούμενα,
της θάλασσας τα ψάρια
κι αυτά που πλέουν στους δρόμους των νερών.
10Δέσποτα, Κύριέ μας,
πόσο είναι θαυμαστή η ύπαρξή σου
σ’ ολόκληρη τη γη!
Επιλέχθηκαν προς το παρόν:
:
Επισημάνσεις
Κοινοποίηση
Αντιγραφή
Θέλετε να αποθηκεύονται οι επισημάνσεις σας σε όλες τις συσκευές σας; Εγγραφείτε ή συνδεθείτε
Copyrighted by the Hellenic Bible Society, 1997, 2003.