ΙΩΒ 38
38
Ο Θεός δείχνει στον Ιώβ την άγνοιά του
1Τότε ο Θεός απάντησε στον Ιώβ μέσα από τον ανεμοστρόβιλο:
2Ποιος είσ’ εσύ,
που τα δικά μου σχέδια αμφισβητείς;
γιατί μιλάς για πράγματα
που δεν καταλαβαίνεις;
3Σαν άντρας τώρα, ετοιμάσου· εμπρός!
Εγώ θα σε ρωτάω
κι εσύ θα μου αποκρίνεσαι:
4Πού ήσουν εσύ, όταν εγώ θεμέλιωνα τη γη;
Πες μου το αν το γνωρίζεις.
5Ξέρεις ποιος όρισε τις διαστάσεις της;
Ποιος τέντωσε σκοινί να τη μετρήσει;
6Πάνω σε τι στηρίγματα
μπήκαν τα θέμελά της
ή ποιος της τοποθέτησε το γωνιακό λιθάρι;
7Τότε όλα τ’ άστρα της αυγής
μαζί τραγούδαγαν,
και σκόρπιζαν κραυγές χαράς
όλα τα ουράνια όντα.
8Ποιος περιόρισε τη θάλασσα με πύλες,
σαν πρόβαλε απ’ τα μητρικά
σπλάχνα της γης μ’ ορμή;
9Εγώ την έντυσα με σύννεφα
και τη σπαργάνωσα με ομίχλη.
10Όρια της χάραξα, την κράτησα
πίσω από πύλες κλειδαμπαρωμένες.
11Της είπα: «Ως εδώ θα ’ρχεσαι·
ούτε γραμμή πιο πέρα!
Εδώ θα σπάζουν τα περήφανά σου κύματα».
12Μες στη ζωή σου πρόσταξες ποτέ
τη μέρα να φανεί;
ή μήπως είπες στην αυγή
πού να προβάλει;
13να πιάσει από τις άκρες της τη γη,
να την τινάξει κι οι ασεβείς να σκορπιστούνε;
14Στο φως της μέρας τα βουνά
κι οι λαγκαδιές προβάλλουν
σαν τις πτυχές μιας φορεσιάς.
15Αλλά στο φως
των ασεβών τα έργα δεν ευδοκιμούν·
και κάθε χέρι που υψωνόταν βίαιο
θα πέσει συντριμμένο.
16Μήπως προχώρησες ως τις πηγές της θάλασσας;
ή μήπως εξερεύνησες τα βάθη της αβύσσου;
17Σου έδειξε ποτέ κανείς τις πύλες του θανάτου;
ήσουν εκεί απ’ όπου ξεκινά σκοτάδι αιώνιο;
18Ξέρεις αλήθεια ως ποιο σημείο
εκτείνεται η γη;
Απάντησέ μου αν όλ’ αυτά τα ξέρεις.
19Ξέρεις το δρόμο για να φτάσεις
στην κατοικία του φωτός;
και ξέρεις το σκοτάδι πού φωλιάζει;
20Μπορείς τα δυο τους
στου δρόμου τους το τέλος να τα πας,
και πάλι πίσω στην κατοικία τους να τα φέρεις;
21Το ξέρεις, βέβαια,
γιατί ήσουν τότε γεννημένος,
και φτάνουν σ’ αριθμό μεγάλο οι μέρες σου!
22Μπήκες ποτέ σου εκεί, το χιόνι που σωρεύεται;
είδες ποτέ τον τόπο
που το χαλάζι αποθηκεύεται;
23Όλα αυτά τα ’χω φυλαγμένα
για της ανάγκης τους καιρούς
για τις μέρες της μάχης και του πολέμου.
24Ξέρεις το δρόμο για να πας
εκεί που ο ήλιος ανατέλλει,
εκεί απ’ όπου έρχεται ζεστός
ο άνεμος, ο ανατολικός;
25Ποιος άνοιξε αυλάκια για να πέφτει η μπόρα;
ποιος δρόμο χάραξε στα νέφη που βροντούν;
26Ποιος προκαλεί βροχή
στην άδεια στέπα,
στην έρημο, που δεν υπάρχουν άνθρωποι;
27Ποιος τη στεγνή, τη διψασμένη γη ποτίζει,
και κάνει να φυτρώνει το χορτάρι;
28Έχει η βροχή πατέρα;
ποιος γέννησε τις στάλες της δροσιάς;
29Από ποιανού τα σπλάχνα βγήκε ο πάγος;
την πάχνη ποιος τη γέννησε;
30Αυτά κάνουν τα ύδατα
σαν πέτρα να σκληραίνουν
και να παγώνει η επιφάνεια της θάλασσας.
31Μπορείς όλες μαζί να δέσεις τις Πλειάδες;
να χαλαρώσεις τις χορδές του Ωρίωνα;
32Μπορείς να κάνεις να φανούν τα Ζώδια στον καιρό τους
και τη Μεγάλη Άρκτο να οδηγήσεις μ’ όλα της τα μικρά;
33Ξέρεις τους νόμους που κυβερνούν τους ουρανούς;
ή, μπορείς και στη γη
να τους κάνεις να ισχύουν;
34Αν με κραυγές τα σύννεφα προστάξεις,
θα ρίξουν τάχα τη βροχή τους πάνω σου;
35Μπορείς τις αστραπές κάτω στη γη να τις εξακοντίσεις;
Αν τις καλέσεις, απαντούν
στις προσταγές σου;
36Ποιος λέει στην ίβιδα#ίβιδα. Πουλί της Αιγύπτου.
πότε θα πλημμυρίσει ο Νείλος;
Πότε θα ξημερώσει,
ποιος το λέει στον πετεινό;
37Ποιος είναι αρκετά σοφός
τα νέφη να μετρήσει,
τις στάμνες τ’ ουρανού να γείρει για ν’ αδειάσουν,
38όταν οι χωματένιοι σβώλοι ενώνονται
και γίνεται η γη σκληρή και συμπαγής;
39Μήπως βρίσκεις εσύ της λέαινας τη λεία;
Μήπως εσύ χορταίνεις τα λιονταρόπουλα,
40σαν κρύβονται μες στις σπηλιές τους
κι όταν παραμονεύουν στα λημέρια τους;
41Του κόρακα, ποιος του ετοιμάζει την τροφή του,
όταν φωνάζουν τα μικρά του στο Θεό
και τριγυρνάνε πεινασμένα;
Επιλέχθηκαν προς το παρόν:
ΙΩΒ 38: TGV
Επισημάνσεις
Κοινοποίηση
Αντιγραφή
Θέλετε να αποθηκεύονται οι επισημάνσεις σας σε όλες τις συσκευές σας; Εγγραφείτε ή συνδεθείτε
Copyrighted by the Hellenic Bible Society, 1997, 2003.
ΙΩΒ 38
38
Ο Θεός δείχνει στον Ιώβ την άγνοιά του
1Τότε ο Θεός απάντησε στον Ιώβ μέσα από τον ανεμοστρόβιλο:
2Ποιος είσ’ εσύ,
που τα δικά μου σχέδια αμφισβητείς;
γιατί μιλάς για πράγματα
που δεν καταλαβαίνεις;
3Σαν άντρας τώρα, ετοιμάσου· εμπρός!
Εγώ θα σε ρωτάω
κι εσύ θα μου αποκρίνεσαι:
4Πού ήσουν εσύ, όταν εγώ θεμέλιωνα τη γη;
Πες μου το αν το γνωρίζεις.
5Ξέρεις ποιος όρισε τις διαστάσεις της;
Ποιος τέντωσε σκοινί να τη μετρήσει;
6Πάνω σε τι στηρίγματα
μπήκαν τα θέμελά της
ή ποιος της τοποθέτησε το γωνιακό λιθάρι;
7Τότε όλα τ’ άστρα της αυγής
μαζί τραγούδαγαν,
και σκόρπιζαν κραυγές χαράς
όλα τα ουράνια όντα.
8Ποιος περιόρισε τη θάλασσα με πύλες,
σαν πρόβαλε απ’ τα μητρικά
σπλάχνα της γης μ’ ορμή;
9Εγώ την έντυσα με σύννεφα
και τη σπαργάνωσα με ομίχλη.
10Όρια της χάραξα, την κράτησα
πίσω από πύλες κλειδαμπαρωμένες.
11Της είπα: «Ως εδώ θα ’ρχεσαι·
ούτε γραμμή πιο πέρα!
Εδώ θα σπάζουν τα περήφανά σου κύματα».
12Μες στη ζωή σου πρόσταξες ποτέ
τη μέρα να φανεί;
ή μήπως είπες στην αυγή
πού να προβάλει;
13να πιάσει από τις άκρες της τη γη,
να την τινάξει κι οι ασεβείς να σκορπιστούνε;
14Στο φως της μέρας τα βουνά
κι οι λαγκαδιές προβάλλουν
σαν τις πτυχές μιας φορεσιάς.
15Αλλά στο φως
των ασεβών τα έργα δεν ευδοκιμούν·
και κάθε χέρι που υψωνόταν βίαιο
θα πέσει συντριμμένο.
16Μήπως προχώρησες ως τις πηγές της θάλασσας;
ή μήπως εξερεύνησες τα βάθη της αβύσσου;
17Σου έδειξε ποτέ κανείς τις πύλες του θανάτου;
ήσουν εκεί απ’ όπου ξεκινά σκοτάδι αιώνιο;
18Ξέρεις αλήθεια ως ποιο σημείο
εκτείνεται η γη;
Απάντησέ μου αν όλ’ αυτά τα ξέρεις.
19Ξέρεις το δρόμο για να φτάσεις
στην κατοικία του φωτός;
και ξέρεις το σκοτάδι πού φωλιάζει;
20Μπορείς τα δυο τους
στου δρόμου τους το τέλος να τα πας,
και πάλι πίσω στην κατοικία τους να τα φέρεις;
21Το ξέρεις, βέβαια,
γιατί ήσουν τότε γεννημένος,
και φτάνουν σ’ αριθμό μεγάλο οι μέρες σου!
22Μπήκες ποτέ σου εκεί, το χιόνι που σωρεύεται;
είδες ποτέ τον τόπο
που το χαλάζι αποθηκεύεται;
23Όλα αυτά τα ’χω φυλαγμένα
για της ανάγκης τους καιρούς
για τις μέρες της μάχης και του πολέμου.
24Ξέρεις το δρόμο για να πας
εκεί που ο ήλιος ανατέλλει,
εκεί απ’ όπου έρχεται ζεστός
ο άνεμος, ο ανατολικός;
25Ποιος άνοιξε αυλάκια για να πέφτει η μπόρα;
ποιος δρόμο χάραξε στα νέφη που βροντούν;
26Ποιος προκαλεί βροχή
στην άδεια στέπα,
στην έρημο, που δεν υπάρχουν άνθρωποι;
27Ποιος τη στεγνή, τη διψασμένη γη ποτίζει,
και κάνει να φυτρώνει το χορτάρι;
28Έχει η βροχή πατέρα;
ποιος γέννησε τις στάλες της δροσιάς;
29Από ποιανού τα σπλάχνα βγήκε ο πάγος;
την πάχνη ποιος τη γέννησε;
30Αυτά κάνουν τα ύδατα
σαν πέτρα να σκληραίνουν
και να παγώνει η επιφάνεια της θάλασσας.
31Μπορείς όλες μαζί να δέσεις τις Πλειάδες;
να χαλαρώσεις τις χορδές του Ωρίωνα;
32Μπορείς να κάνεις να φανούν τα Ζώδια στον καιρό τους
και τη Μεγάλη Άρκτο να οδηγήσεις μ’ όλα της τα μικρά;
33Ξέρεις τους νόμους που κυβερνούν τους ουρανούς;
ή, μπορείς και στη γη
να τους κάνεις να ισχύουν;
34Αν με κραυγές τα σύννεφα προστάξεις,
θα ρίξουν τάχα τη βροχή τους πάνω σου;
35Μπορείς τις αστραπές κάτω στη γη να τις εξακοντίσεις;
Αν τις καλέσεις, απαντούν
στις προσταγές σου;
36Ποιος λέει στην ίβιδα#ίβιδα. Πουλί της Αιγύπτου.
πότε θα πλημμυρίσει ο Νείλος;
Πότε θα ξημερώσει,
ποιος το λέει στον πετεινό;
37Ποιος είναι αρκετά σοφός
τα νέφη να μετρήσει,
τις στάμνες τ’ ουρανού να γείρει για ν’ αδειάσουν,
38όταν οι χωματένιοι σβώλοι ενώνονται
και γίνεται η γη σκληρή και συμπαγής;
39Μήπως βρίσκεις εσύ της λέαινας τη λεία;
Μήπως εσύ χορταίνεις τα λιονταρόπουλα,
40σαν κρύβονται μες στις σπηλιές τους
κι όταν παραμονεύουν στα λημέρια τους;
41Του κόρακα, ποιος του ετοιμάζει την τροφή του,
όταν φωνάζουν τα μικρά του στο Θεό
και τριγυρνάνε πεινασμένα;
Επιλέχθηκαν προς το παρόν:
:
Επισημάνσεις
Κοινοποίηση
Αντιγραφή
Θέλετε να αποθηκεύονται οι επισημάνσεις σας σε όλες τις συσκευές σας; Εγγραφείτε ή συνδεθείτε
Copyrighted by the Hellenic Bible Society, 1997, 2003.