Populære bibelvers fra رومیان 1

Del

زیرا من از انجیل خِجِل نیستم، از آن‌رو که انجیل، قدرت خدا است برای نجات هر‌کس که به آن ایمان آورد، اوّل یهودیان و سپس غیریهودیان.

زیرا در انجیل است که خدا آدمیان را کاملاً نیک می‌شمارد و این از ابتدا تا انتها بر ایمان استوار است، چنان‌که نوشته شده است: «شخص نیکو به ایمان زندگی خواهد کرد.»

از زمان آفرینش دنیا، صفات نادیدنی او یعنی قدرت ازلی و الوهیّت او در آنچه او آفریده است به‌روشنی مشاهده می‌شود و از این‌رو آن‌ها ابداً عذری ندارند.

اگرچه آن‌ها خدا را شناختند ولی آن‌طوری‌که شایستۀ خدا است از او تکریم و تشکّر نکردند. در عوض افکارشان کاملاً پوچ گشته و درک و فهم آن‌ها تیره شده است.

آنان حقیقت خدا را کنار گذاشته دروغ را پذیرفتند و آفریده‌های خدا را به ‌عوض خود آفریدگار پرستش و خدمت نمودند، ‌آفریدگاری ‌که تا ابد شایستۀ ستایش است.

غضب خدا از آسمان بر هرگونه گناه و شرارت آدمیان مکشوف می‌شود که با شرارت‌ خود مانع شناختن حقیقت می‌شوند.

بنابراین خدا آدمیان را تسلیم شهوات ننگین خودشان کرده است. حتّی زن‌ها روابط طبیعی جنسی را با آنچه غیر طبیعی است عوض کردند. همچنین مردان نیز روابط جنسی طبیعی را با زن‌ها ترک نمودند و در آتش ‌شهوت برای هم‌جنسان خود سوختند. مردان مرتکب کارهای ‌شرم‌آور با مردان دیگر شدند و در وجود خودشان مجازاتی ‌را که درخور چنین خطایی است، دیدند. چون آن‌ها شناخت خدا را امری ناچیز شمردند، خدا نیز آن‌ها را تسلیم افکار فاسدشان نمود تا کارهای زشت و ناشایست به‌جا آورند.

اگرچه ادّعای حکمت می‌کردند، احمق گردیدند. آن‌ها به‌جای پرستش جلال خدای غیرفانی، به پرستش بُت‌هایی شبیه انسان فانی و پرندگان و چهارپایان و خزندگان پرداختند.