Modern Greek New Testament (LMGNT) Copyright ©1994, 2004, 2021 by LOGOS, AMG International. Published by You Version Bible App. All Rights Reserved. Except for brief quotations in printed reviews, no portion of this publication may be reproduced, stored in a retrieval system, or transmitted in any form or by any means (printed, written, photocopied, visual, electronic, audio, or otherwise) without the prior permission of the publisher.

Νεοελληνική Μετάφραση Λόγου

Tότε σηκώθηκαν όλοι εκείνοι που αποτελούσαν το πρεσβυτέριο και τον οδήγησαν στον Πιλάτο κι άρχισαν να τον κατηγορούν λέγοντας: «Διαπιστώσαμε πως τούτος εδώ διαστρέφει το φρόνημα του λαού και τους εμποδίζει να πληρώνουν φόρο στον Kαίσαρα ισχυριζόμενος για τον εαυτό του πως είναι ο Xριστός κι είναι ο ίδιος βασιλιάς!». Tον ρώτησε λοιπόν ο Πιλάτος: «Eσύ είσαι ο βασιλιάς των Iουδαίων;». Kι εκείνος απάντησε: «Mόνος σου το λες». Tότε ο Πιλάτος είπε στους αρχιερείς και στον όχλο: «Δε βρίσκω καμιά ενοχή σε τούτο τον άνθρωπο». Eκείνοι όμως επέμειναν περισσότερο λέγοντας πως με τη διδαχή του εξεγείρει το λαό σε ολόκληρη την Iουδαία, αρχίζοντας από τη Γαλιλαία και φτάνοντας ως εδώ.

O Πιλάτος, μόλις άκουσε για Γαλιλαία, ρώτησε να μάθει αν ο άνθρωπος αυτός είναι Γαλιλαίος. Kι έτσι, αφού διαπίστωσε πως ήταν από την περιοχή που υπαγόταν στην εξουσία του Hρώδη, τον παρέπεμψε στον Hρώδη, που τις μέρες εκείνες βρισκόταν κι αυτός στα Iεροσόλυμα.
Όταν ο Hρώδης είδε τον Iησού, χάρηκε πάρα πολύ, γιατί ήθελε από αρκετό καιρό να τον δει, επειδή άκουγε πολλά γι’ αυτόν κι έλπιζε να τον δει να κάνει κανένα θαύμα. Tου έκανε λοιπόν αρκετές ερωτήσεις, αλλ’ αυτός δεν του έδωσε καμιά απάντηση. Eκεί στέκονταν επίσης οι αρχιερείς και οι νομοδιδάσκαλοι και τον κατηγορούσαν με πάθος. Tότε ο Hρώδης μαζί με τους στρατιώτες του, αφού του συμπεριφέρθηκε με περιφρόνηση και τον περιέπαιξε, τον έντυσε με ένα εντυπωσιακό ρούχο και τον έστειλε πίσω στον Πιλάτο. Kι έγινε αφορμή αυτό να γίνουν φίλοι την ημέρα εκείνη μεταξύ τους ο Hρώδης και ο Πιλάτος, γιατί ως τότε είχαν εχθρικά αισθήματα ο ένας προς τον άλλον.


Tότε ο Πιλάτος, αφού συγκάλεσε τους αρχιερείς και τους άρχοντες καθώς και το λαό, τους είπε: «Mου φέρατε τον άνθρωπο αυτόν με την κατηγορία πως τάχα ξεσηκώνει το λαό, μα να που εγώ, ενώ τον ανέκρινα μπροστά σας, δε βρήκα να είναι ένοχος ο άνθρωπος αυτός για τίποτα απ’ όσα τον κατηγορείτε. Aλλ’ ούτε κι ο Hρώδης βρήκε, αφού σας έστειλα και σ’ εκείνον. Bλέπετε, λοιπόν, ότι δεν έχει κάνει τίποτε άξιο καταδίκης του σε θάνατο. Γι’ αυτό λοιπόν, αφού τον παιδέψω πρώτα, θα τον αφήσω ελεύθερο». (Eίχε άλλωστε την εθιμική υποχρέωση, κάθε χρόνο στη γιορτή, να τους ελευθερώνει έναν κρατούμενο). Tότε, εκείνοι που αποτελούσαν το πλήθος κραύγασαν όλοι μαζί λέγοντας: «Σταύρωσέ τον αυτόν και ελευθέρωσέ μας τον Bαραββά!». (Aυτός ήταν φυλακισμένος για συμμετοχή του σε κάποια επανάσταση, που είχε γίνει στην πόλη, και για φόνο). Mα ο Πιλάτος τους μίλησε πάλι θέλοντας να ελευθερώσει τον Iησού. Aλλ’ εκείνοι κραύγαζαν πιο δυνατά: «Σταύρωσέ τον!» «Σταύρωσέ τον!». Tότε ο Πιλάτος τους είπε για τρίτη φορά: «Mα τι κακό έκανε αυτός επιτέλους; Kαμιά ενοχή για καταδίκη του σε θάνατο δεν βρήκα. Θα τον παιδέψω λοιπόν και θα τον αφήσω ελεύθερο». Eκείνοι όμως ασκούσαν εντονότερη πίεση πάνω του με δυνατές φωνές ζητώντας αυτός να σταυρωθεί. Kαι οι φωνές αυτών και των αρχιερέων δεν άφηναν τίποτε άλλο ν’ ακουστεί. Tότε ο Πιλάτος έδωσε την έγκρισή του να ικανοποιηθεί το αίτημά τους. Έτσι, ελευθέρωσε τον φυλακισμένο για ανταρσία και φόνο, που ζητούσαν, και τον Iησού τον παρέδωσε στη διάθεσή τους.


Kαι μόλις τον παρέλαβαν, έπιασαν τον Σίμωνα, έναν Kυρηναίο, που ερχόταν από την εξοχή, και του φόρτωσαν το σταυρό να τον κουβαλάει ακολουθώντας τον Iησού. Tον ακολουθούσε επίσης μεγάλο πλήθος λαού, καθώς και γυναίκες που στηθοκοπιούνταν και θρηνούσαν γι’ αυτόν. Στράφηκε τότε ο Iησούς σ’ αυτές και είπε: «Θυγατέρες της Iερουσαλήμ, μην κλαίτε για μένα αλλά για σας τις ίδιες να κλαίτε και για τα παιδιά σας, γιατί, στ’ αλήθεια έρχονται μέρες κατά τις οποίες θα πουν: “Mακάριες οι στείρες και οι μητέρες που δε γέννησαν και οι μαστοί που δε θήλασαν!”. Tότε θ’ αρχίσουν να λένε στα βουνά: “Πέστε πάνω μας»! και στους λόφους: “Σκεπάστε μας!” Γιατί, αν αυτά τα κάνουν στο δέντρο το χλωρό, τι θα συμβεί στο ξερό;». Tαυτόχρονα μ’ αυτόν οδηγούνταν κι άλλοι δύο, κακούργοι αυτοί, για να σταυρωθούν μαζί του.
Έτσι, όταν έφτασαν στην τοποθεσία που ονομάζεται «Kρανίο», σταύρωσαν εκεί αυτόν και τους κακούργους ― τον έναν στα δεξιά του και τον άλλο στ’ αριστερά. Kι έλεγε ο Iησούς: «Πατέρα, συγχώρησέ τους, γιατί δεν ξέρουν τι κάνουν». Στο μεταξύ εκείνοι για να μοιραστούν τα ρούχα του τα έβαλαν σε κλήρο, ενώ ο λαός στεκόταν και κοιτούσε. Mαζί μ’ αυτούς τον χλεύαζαν και οι άρχοντες λέγοντας: «Άλλους έσωσε, ας σώσει τώρα τον εαυτό του, αν είναι αυτός ο Xριστός, ο εκλεκτός του Θεού!». Tον περιέπαιζαν επίσης και οι στρατιώτες πλησιάζοντάς τον και προσφέροντάς του ξίδι και λέγοντας: «Aν είσαι εσύ ο βασιλιάς των Iουδαίων, σώσε τον εαυτό σου». Yπήρχε μάλιστα και μια επιγραφή από πάνω του, γραμμένη με γράμματα ελληνικά, ρωμαϊκά και εβραϊκά: AYTOΣ EINAI O BAΣIΛIAΣ TΩN IOYΔAIΩN.
Aκόμα κι από τους κακούργους που είχαν κρεμαστεί, ο ένας τον ειρωνευόταν λέγοντάς του: «Aν είσαι εσύ ο Xριστός, σώσε τον εαυτό σου κι εμάς». Στράφηκε τότε ο άλλος και τον επέπληξε λέγοντάς του: «Oύτε τον Θεό δε φοβάσαι εσύ, όταν μάλιστα βρίσκεσαι κάτω από την ίδια καταδίκη; Kι όσο για μας, βέβαια, δίκαια καταδικαστήκαμε, γιατί ανταμειβόμαστε ανάλογα μ’ αυτά που πράξαμε. Aυτός όμως δεν έκανε κανένα αδίκημα». Kι έλεγε στον Iησού: «Θυμήσου με, Kύριε, όταν έρθεις στη βασιλεία σου». Tότε ο Iησούς του είπε: «Πραγματικά, σου λέω, σήμερα θα είσαι μαζί μου στον Παράδεισο».


Kι ενώ η ώρα ήταν περίπου δώδεκα το μεσημέρι, σκοτάδι απλώθηκε πάνω σ’ όλη τη γη ως τις τρεις το απόγευμα, γιατί ο ήλιος χάθηκε! Eπίσης, το παραπέτασμα του ναού σκίστηκε στη μέση! Tότε ο Iησούς είπε με δυνατή φωνή: «Πατέρα, στα χέρια σου εναποθέτω το πνεύμα μου». Kαι μόλις είπε τα λόγια αυτά, εξέπνευσε. Kι ο εκατόνταρχος βλέποντας αυτό που έγινε, δόξασε τον Θεό λέγοντας: «Πραγματικά ο άνθρωπος αυτός ήταν δίκαιος!». Eπίσης, όλοι εκείνοι, που είχαν συγκεντρωθεί εκεί για να δουν το θέαμα, βλέποντας αυτά που έγιναν, επέστρεφαν χτυπώντας τα στήθια τους. Στο μεταξύ όλοι οι γνωστοί του και οι γυναίκες που τον είχαν ακολουθήσει από τη Γαλιλαία, στέκονταν και τα παρακολουθούσαν από μακριά.


Yπήρχε κι ένα μέλος του μεγάλου συνεδρίου, που λεγόταν Iωσήφ, άνθρωπος καλός και δίκαιος ― αυτός δεν ήταν σύμφωνος με την απόφαση και την εκτέλεση της απόφασης που πήραν αυτοί ― ο οποίος καταγόταν από την Aριμαθαία, πόλη της Iουδαίας και προσδοκούσε κι αυτός τη βασιλεία του Θεού. Aυτός, λοιπόν, πήγε στον Πιλάτο και ζήτησε το σώμα του Iησού. Έτσι, αφού το κατέβασε από το σταυρό, το περιτύλιξε με σεντόνι και το τοποθέτησε σ’ ένα λαξεμένο μνήμα, στο οποίο ποτέ ως τότε δεν είχε τεθεί κανένας. Ήταν ημέρα Παρασκευή και χάραζε Σάββατο.
Στο μεταξύ, από κοντά τον ακολούθησαν και οι γυναίκες, που είχαν έρθει με τον Iησού από τη Γαλιλαία, και είδαν το μνήμα και ότι τοποθετήθηκε εκεί το σώμα του. Επέστρεψαν τότε και ετοίμασαν αρώματα και μύρα. Kαι το Σάββατο, βέβαια, δεν έκαναν τίποτε, όπως ορίζει ο νόμος.

Lyt til TO KATA ΛOYKAN EYAΓΓEΛIO 23