God met onsVoorbeeld

God met ons in de vallei

Er is een kans dat je Psalm 23 al eens bent tegengekomen. Zo niet, dan is het een Psalm waar je vaak naar zal terugkeren. Hoe dan ook, wil je voor een moment al je vooringenomen ideeën over deze psalm vergeten en je openstellen voor een nieuwe betekenis?

Veel Bijbelhistorici geloven dat David Psalm 23 midden in zijn puberteit schreef, ongeveer op het moment dat hij gezalfd werd als de volgende koning van Israël. Stel je even voor dat die twee levenservaringen botsen. Misschien hoef jij dat niet te doen. Misschien was jij wel een tiener toen je het meest levensveranderende nieuws in je leven meemaakte. 

We lezen deze bekende psalm meestal als een geheugensteuntje van een ervaren professional om op God te vertrouwen in moeilijke tijden — in het dal van de schaduw van de dood. Laten we de psalm vandaag eens lezen vanuit het perspectief van een hormonale tiener die net te horen heeft gekregen dat hij veel minder voorbereid is op zijn leven dan hij zich ooit had kunnen voorstellen. Vergeet ook niet dat David leefde voordat Jezus op aarde kwam, voordat Jezus de Heilige Geest beloofde, in een tijd waarin het geloof in God cultureel minder intiem was en meer gebaseerd op religieuze, transactionele praktijken.

David begon met God een herder te noemen. Dit was niet de eerste functiebeschrijving die de typische Israëliet zou opdreunen om God te vleien. Dat zou hetzelfde zijn als wanneer een van ons zou zeggen: "De Heer is mijn veeboer..." Toch weten we dat David zelf een goede herder was. Hij was zo goed in het hoeden van schapen, dat God vond dat hij voor een hele natie moest zorgen. Door God een herder te noemen, verbindt David zich vriendelijk met zijn hemelse Vader in zijn eigen woorden. Hij maakt zich geen zorgen over het maken van een indrukwekkende toespraak tot God. Hij zegt in feite: "God, allereerst, U begrijpt me. Ik denk dat ik U begrijp, en ik vind U aardig." In deze ene woordkeuze zien we een tiener die zich persoonlijk tot God kon verhouden. Hij kende God met ons. 

Hoe praten we met God in de vallei? Voortdurend. Persoonlijk. Eerlijk. Vriendelijk, alsof wij Hem kennen en Hij ons kent. Waarom? Omdat wij dat doen, en Hij ook. 

Vervolgens complimenteert David, God op een manier die steeds warmer, dichterbij en persoonlijker aanvoelt. Als je Davids gedachten in de verleden tijd leest, doen ze denken aan wat je zou kunnen horen op de begrafenis van een dierbare. Toch is het het tegenovergestelde. David had dit liefdevolle gesprek in real time met een levende God. Lees Psalm 23 vandaag eens anders. Lees het alsof je rechtstreeks met God spreekt. Want dat is ook zo.

Voor welke vallei sta jij? Hoe kun je, net als David, anders met God omgaan in de vallei?

Bidt: God, dank U dat U bij mij bent, te midden van mijn vijanden, op mijn laagste punt. U verlaat me nooit. U houdt nooit op van me te houden. Ik hou van U, en ik zal U volgen.