Ons dagelijks brood: troost vinden in tijden van verliesVoorbeeld

Een plaats voor verdriet



De Vietnam Veterans Memorial werd in 1982 opgericht. In de eerste 15 jaar werden er 54.000 voorwerpen bij de muur achtergelaten. Nog steeds zijn de parkbeheerders iedere avond langer dan een uur bezig om de herinneringen te verzamelen, en op Memorial Day (herdenkingsdag voor Amerikaanse soldaten die tijdens oorlogen of conflicten zijn omgekomen) duurt dit nog veel langer. Een teddybeer, een foto van iemands' kleinkind, een brief van een dochter die haar vader nooit gekend heeft.



Ieder voorwerp wordt voorzien van een label en naar een magazijn gebracht. Niemand weet eigenlijk hoe ze hiermee om moeten gaan. "Niemand had ooit verwacht dat dit zou gebeuren," zei de parkwachter. "Het is zo persoonlijk. Het verraste iedereen."



Met verlies krijgen we allemaal te maken, en vaak dragen we ons verdriet jarenlang met ons mee. We hebben moeite met onze emoties. Is er een plaats waar we ons verdriet kunnen achterlaten en genezing kunnen vinden voor onze wonden van het leven?



Jesaja 53 spreekt over de Messias als Degene die ons leed droeg, "ons lijden drukte Hem neer... Hij werd geslagen en daardoor werden wij genezen" (Jesaja 53:4-5, HTB). Als we Jezus Christus als Redder ontvangen van onze zonden, dan leren we Hem ook kennen als Degene die het gewicht van ons verdriet van onze schouders kan wegnemen.



We kunnen ons verdriet naar de Man van smarten brengen. Er is hulp, genezing en afsluiting bij het kruis voor de diepste pijn van ons hart. — David McCasland



Als je Jezus kent, dan sta je nooit alleen.