Bewaar jij je tranen?

Bewaar jij ergens op zolder in een doosje de eerste tandjes van je kind of misschien wel van jezelf?

Waarom?

Je kan er geen appel meer mee eten. Een kroket is ook niet meer te doen. Wat heb je er dan aan? Die tandjes vertalen emotie. Ze staan voor momenten van opgezwollen kaken, kauwen op bevroren bijtringen, ’s morgens wakker worden en een muntstuk onder je kussen vinden. Ze herinneren je aan het laatste velletje waarmee die ene tand nog vastzat aan je tandvlees en je met tranen in je ogen dat laatste rukje gaf… We bewaren om te weten wat is geweest en gelukkig achter ons ligt.

In dit bewaren liggen verborgen tranen.

“U bewaart al mijn tranen in een kruik" (Psalm 56:9, BB).

David, de rijke, grote, voorname koning voelt zich onveilig en angstig. Hij durfde als koning zijn kwetsbaarheid te tonen en deze zelfs op te schrijven.

Durf jij zo openlijk jouw angsten uit te spreken?

Stel je voor dat onze koning Willem-Alexander dit zou doen. David was in die tijd machtiger dan hij. Paleis Noordeinde was zijn bijkeuken geweest.

Koning David was gevangen genomen bij Gat door de Filistijnen en toen schreef hij deze woorden:

“U heeft gezien hoe ik heb rondgezworven.
U bewaart al mijn tranen in een kruik.
Hun aantal heeft U opgeschreven in uw boek.”
(Psalm 56:9, BB)

Een huilende koning die troost vindt in de overtuiging dat God zijn tranen niet alleen opvangt in een kruik, maar ze ook telt.

1, 2, 3,…. 185,… 852,…. 1589, 6498,….1400869…

God vangt ook jouw tranen.
Hij bewaart ze.
Zodat je bij het terugzien hiervan, ontdekt wat een overweldigende troost Hij je geschonken heeft en je schenken wil. De tranen getuigen van de moeites die je hebt doorstaan en de rijkdom van een ongeëvenaarde Trooster die jij in je leven hebt mogen vinden.

Je hoeft je tranen niet te bewaren,
dat doet God al voor jou!

Ik wens je toe dat je troost vindt in deze woorden. Zullen we samen God danken voor zijn troost en liefde?

“We zijn U zo dankbaar dat U niet over onze verdrietige momenten heen walst, maar dat U ons verdriet zo serieus neemt, dat U zelfs al onze tranen bewaart en telt. U troost ons met Uw betrokkenheid en diepe liefde. Zo bijzonder, dank U wel. Amen.”

Zo blij dat je bestaat!
Wilma Veen