Wanneer geloof tekortschiet: 10 dagen over het vinden van God in de schaduw van twijfelVoorbeeld

Het verhaal over Jakob die worstelde met God, is een mooie weergave hoe diep geloof er eigenlijk uitziet. Diep geloof is een intieme, volhardende, jezelf overgevende, zweterige, bloedende, soms ongemakkelijke, en altijd echte ontmoeting met God. Geloof is geen geografisch draaiboek; het is een worstelmat. Het betekent dat je met al je angsten, zonden, onzekerheden en twijfels naar God gaat. En ja, je zal waarschijnlijk gekwetst raken en je buit verliezen. Maar het is altijd beter om een echte puinhoop te zijn voor God dan een mens met een valse religie.

Geloof betekent er volledig voor gaan.

Als jij diep geloof wilt, en niet alleen het geloof van je ouders, je vrienden, of je kerk, maar een geloof dat jou verandert en je levend maakt, dan is er geen andere weg...  In Galaten 6:16 zegt Paulus dat we "Het Israël van God" zijn. Met andere woorden, omdat onze geestelijke afkomst vol is met mensen die worstelen met God, worden wij ook worstelaars genoemd.

De enige manier waarop de Jakob in ons, 'Israël' kan worden, de enige manier waarop ons geloof kan groeien, is wanneer wij alles wat we zijn, bij God brengen. Alles. En dat betekent ook onze twijfels. Vooral onze twijfels...

Geloof wordt volwassen wanneer het voorbij het veilige en voorspelbare gaat, naar de duistere en met twijfels gevulde plaatsen. Geloof weigert om je dromen te verminderen tot de grootte van je angsten. Geloof verstopt zich niet voor vragen maar vecht vol passie met hen...

De Schrift is geen verhaal van mensen die langzaamaan twijfel tolereren; het gaat over mensen die meedogenloos streden tegen hun twijfels. Zij branden van verlangen voor iets meer dan enkel een vluchtig, onbenullig, twee-dimensionaal geloof. Socrates zei: "Het niet-onderzochte leven is niet waard om geleefd te worden." De auteurs en helden van de Bijbel hielden vol dat het niet-onderzochte geloof het niet waard was om te geloven.

En dus, hoofdstuk na hoofdstuk, vers na vers, worstelden zij moedig, gepassioneerd en weloverwogen met hun God. Hun versleten stemmen schreeuwden, "Ik zal je niet laten gaan totdat je mij gezegend hebt!" Ze wisten dat het hard zou zijn en aangrijpend, maar het was elke seconde waard.