Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi Жаратылыу 39

Dlulisela

Раббий Юсюп бла болгъаны себепли, ол этген ишлеринде жетишимли адам болгъанды. Ол мисирли бийини юйюнде жашай эди.

Ол себепден Потифар битеу болгъан затын Юсюпню къолунда къойгъанды, ашагъан ётмегинден башха бир затха да къайгъырыр кереклиси жокъ эди. Юсюп субай санлы эм ариу бетли эди.

Зинданны таматасы анда болгъан битеу тутмакъланы Юсюпню къолуна берип къойгъанды, ала анда хар не этселе да, ол оноу эте эди.

Юсюпню тутуп, патчахны тутмакълары тургъан зинданнга салгъанды. Алай бла Юсюп зинданнга тюшгенди. Раббий а Юсюп бла эди, анга ахшылыкъ этгенди эм зинданны таматасыны кёзлеринде анга ыразылыкъ бергенди.

Юсюпге бийни къатыныны кёзю къарагъанды да, ол анга: – Мени бла жат, – дегенди. Юсубʼа унамай, бийини къатынына былай айтханды: – Ма, мен бу юйде тургъанлы, мени бийим бир зат ючюн къайгъырмайды, битеу болгъан затын мени къолума берип къойгъанды. Бу юйде менден уллу жокъду. Ол манга сенден башха хар неге да эркинлик бергенди. Сен а аны къатыныса да! Бу уллу аманлыкъны этип, мен Аллахха къажау гюнях къалай этер эдим да?

Бир кюн Юсюп юйге жумуш этерге киргенди, юйдегиледен а ичинде киши жокъ эди. Бийини къатыны Юсюпню кийиминден сермеп тутуп: – Жат мени бла, – дегенди. Юсубʼа андан ычхынып къачып, тышына чыкъгъанды, кийими уа тиширыуну къолунда къалгъанды.