Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi Жаратылыу 37

Dlulisela

Бир жол Юсюп тюш кёреди. Аны къарындашларына айтханды да, ала аны андан да бек кёрюп болмай къалгъандыла.

Ол къартлыкъ уланы болгъаны ючюн, Исраил уланларыны барындан да бек Юсюпню сюйюучю эди. Ол анга багъалы къолан кийим тикдирип берген эди.

Аталары Юсюпню къарындашларындан эсе бек сюйгенин эслегенде, ала Юсюпню кёрюп болмай къалып, анга ариу сёлешалмай эдиле.

Сора Юсюп дагъыда башха тюш кёреди, аны да къарындашларына айтады: – Тынгылачыгъыз, мен энтта бир тюш кёрдюм. Ма, кюн да, ай да, онбир жулдуз да манга баш ура эдиле, – дегенди.

Къарындашлары Юсюпге зарланнгандыла, атасы уа аны эслеп къойгъанды.

Юсюп алагъа: – Мен кёрген тюшге тынгылачыгъыз! – дегенди. – Ма, биз сабанда гыстыла къыса тура эдик. Билмей тургъанлай мени гыстым туруп, ёрге сюелип къалды. Сизни гыстыларыгъыз а тёгерегине туруп, мени гыстыма баш урдула.

Хайдагъыз, аны ёлтюрейик да, бир уругъа атып къояйыкъ. Аны жыртхыч жаныуар ашагъанды деп айтырбыз. Тюшлеринден бир зат болур эсе, кёрюрбюз сора!

Мидиянлы саудюгерчиле озуп баргъан заманда, Юсюпню къуюдан чыгъарып, исмаиллылагъа жыйырма кюмюш шекелге сатхандыла. Исмаиллыла уа Юсюпню Мисирге элтгендиле.

Бир-бирлерине: – Ма, тюш кёрюучю келеди! – дегендиле.

Къарындашлары аны узакъдан кёргендиле. Ол алагъа жууукълашхынчы окъуна, аны ёлтюрюрге къаст этип башлагъандыла.

Дагъыда Рубен алагъа: – Къан тёкмегиз, аны бу къуу жерде къуюгъа атыгъыз, кесине уа тиймегиз, – дегенди. Ол аны къутхарып, атасына къайтарыр умут эте эди.