Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi Жаратылыу 27

Dlulisela

Аллах санга кёкню чыгъындан бла жерни битимлилигинден мирзеуню бла чагъырны кёплюгюн берсин. Халкъла санга къуллукъ этсинле, миллетле санга баш урсунла. Къарындашларынга бий бол, анангы уланлары санга баш урсунла. Санга къаргъыш этгенле къаргъышлы болсунла; санга алгъыш этгенле алгъышлы болсунла!

– Якъуп деген ат анга берилгени тюз тюйюлмюдю?! – дегенди Эсау. – Ол мени энди эки кере алдагъанды. Алгъын тюнгюч эркинлигими, ма энди уа алгъышымы да алгъанды! Дагъыда атасына: – Сени манга алгъышынг къалмагъанмыды? – деп соргъанды.

Атасы Исхакъ анга быллай жууап берди: – Ма, жерни битиминден эмда кёкню чыгъындан узакъ жашарыкъса. Къылычынг бла жашау этериксе эмда къарындашынга къуллукъ этериксе. Бир заманлада уа, тынгысыз боллукъса эм, ол санга салгъан боюнсаны, боюнунгдан атарса.

Эсау а: – Атам, алгъышынг жангыз бирмиди да? Манга да алгъыш эт, атам! – дегенди. Сора къычырыкъ этип жилягъанды.