Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi Жаратылыс 15

Dlulisela

Ибрам Жаратқан Ийеге исенди, Жаратқан Ийе исеними ушын оны ҳақ деп санады.

Бул ўақыялардан соң, Жаратқан Ийе Ибрамға былай деп аян берди: – Қорқпа, Ибрам. Мен – сениң қалқаныңман. Саған берилетуғын сыйлық оғада уллы болады.

Соңынан Ибрамды сыртқа шығарып былай деди: – Аспанға қара! Егер жулдызларды санай алсаң, оларды санап көр. Мине, сениң урпақларың да сондай көп болады.

Сонда Жаратқан Ийе Ибрамға: – Сениң мийрасхорың ол емес, ал өзиңнен туўылатуғын балаң болады, – деди.

Жаратқан Ийе Ибрамға былай деди: «Мынаны жақсы билип қой: сениң урпақларың жат елде келгинди болып жасайды. Олар төрт жүз жыл қулшылықта болып, езиўшилик көреди.

Бирақ Ибрам былай деди: – Қудай Ийе! Сен маған не бересең? Мен еле бийперзентпен-ғо! Мениң үйим дамаскли Элиезерге қалады.

Усы күни Жаратқан Ийе Ибрам менен келисим дүзип былай деди: «Мен сениң урпақларыңа Мысыр дәрьясынан уллы Евфрат дәрьясына шекем созылған жерди

Сениң урпақларыңның тек төртинши әўлады ғана бул жаққа қайтып келеди, себеби аморлардың гүнасы еле толыў мөлшерине жеткен жоқ».