Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi മത്തായ് 11

Dlulisela

വെലീ ചെമയെട്ത്ത് തളന്നാള്കളേ, നിങ്ങ എന്നാട്ടക്കി വേൻ; നാന് നിങ്ങള തളപ്പ് മാറ്റി തെര്‌വിൻ.

നാന് ഒത്ക്കമം ചങ്കീല് തായ്‌മയൊള്ളവനം ആഞ്ഞത്കൊണ്ട് നിങ്ങ എന്റ ചൊല്ല്ക്ക് നെന്റ് എന്നാട്ട്നെന്റ് പടിക്കണം; ആണയിന്റെ നിങ്ങള മനശ്ക്ക് നിമ്മ്തി കിട്ടും.

നാന് നിങ്ങളോട ഉത്തറവിടന്റത് നിങ്ങള നെമ്മക്കി വേണ്ടിയൊള്ളതും നിങ്ങ്ക്ക് ചെമപ്പാൻ തെന്റത് കട്ടിയില്ലാത്തതും ആണും.

“എന്റ അപ്പൻ മൊത്തം എക്ക് ഒപ്പടച്ച് വെച്ചിരക്കന്റാര്, കയ്യൻ ഏവനിന്റ് അപ്പന്ക്കില്ലാണ്ടി വേറ ഒരത്തന്ക്കും തിക്ക്‌ല; അത്പേലതിന്ന അപ്പൻ ഏവനിന്റ് കയ്യന്ക്കും കയ്യൻ കാട്ടിക്കൊടപ്പാനിരക്കന്റവന്ക്കം ഇല്ലാണ്ടി വേറ ഒരത്തന്ക്കും തിക്ക്‌ല.”

ഏശു അവങ്ങളോട, “നിങ്ങ തില്‌മ്പി പിയ്യ് ‘കണ്ണ് കാണാത്ത ആള്കള്ക്ക് കായിച്ച കിട്ട്ന്റ്; നടക്കാത്ത ആള്കള് നടക്കന്റാര്; വെള്ളപിടിച്ച ചീക്ക്കാറ് ശുത്തിയാകന്റാര്; കാത് കേക്കാത്ത ആള്കള്ക്ക് കാത് കേക്ക്ന്റ്; ഉശ്റ് പിയ്യ ആള്കള്ക്ക് ഉശ്റ് വെന്റ്; ഉറവായ് ഇല്ലാത്താള്കളോട നെല്ലശേതി പേശന്റാര്’ ഈണ നിങ്ങ കാണത്തം കേക്കത്തം ചെയ്ഞ്ഞ കാരിയങ്ങള്‌ ഓകന്നാനോട പേശണം. ഇന്റെ എന്നശെല്ലി അമ്മാന്തിക്കാത്താള്ക്ള് പാക്കിയം ഒള്ളാള്കള്” ഇന്റ്‌ പേശിയാര്.

കേട്ട് കെയ്യേപ്പിനിക്കി മനശൊള്ളവൻ കേക്കട്ടൻ.