Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi Лукъа 19

Dlulisela

Мен, Инсанны Уланы, адашгъанланы табып, оланы къутгъармакъ учун гелгенмен, – дей Иса огъар.

– Раббибизни аты булан гелеген Пачагъа Аллагьны яхшылыгъы болсун! Кёклерде парахатлыкъ ва Аллагьгъа макътав болсун! – дейлер.

– Бугюн бу уьйге къутгъарылыв гелди, неге тюгюл бу адам да Ибрагьимни уланларындан биридир.

Иса шо ерге гелген заманда, къарап Закайны гёре ва огъар: – Закай! Тез ерге тюш, бугюн Магъа сени уьюнгде болмагъа герек болажакъ, – дей. О чалт тюшюп, Исаны бек сююп къабул эте.

Закай, Раббини алдында токътап, Огъар: – Я Раббим, бар байлыгъымны яртысын мен пакъырлагъа бережекмен ва кимден артыкъ алгъан бусам, дёрт керен артыкъ этип къайтарып бережекмен, – дей.

Халкъны арасындан фарисейлерден бирлери чыгъып, Огъар: – Устаз, Сен якъчыларынгны токътат! – дейлер. – Инаныгъыз, эгер олар токътаса, ташлар оькюрежеклер, – деп жавап бере Иса олагъа.