Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi مَرقُس ۲

Dlulisela

عیسی وختی اَ گبأنَ بیشتأوسته، اوشأنَ بوگفته: «مریضٚ آدمأن طبیب خوأییدی، نه ساق و سالمٚ آدمأن. من نموم کی دوروستکارٚ آدمأنَ توبه کودنٚ رِه دعوت بوکونم بلکی اوشأنی کی گوناهکاریدی.»

وختی عیسی اوشأنٚ ایمأنَ بیده، فلجٚ مردأکَ بوگفته: «زأی جان، تی گونایأن ببخشه بوبوسته.»

بأزین اوشأنَ بوگفته کی: «شبّات اینسأنٚ رِه قرار بدَه بوبوسته، نه اینسأن شَبّاتٚ رِه.

ولی اینقده جمعیت زیاد بو کی نتأنستید اونَ عیسی ورجأ بأورید، پس شروع بوکودید عیسی سرٚ جور سقفَ اوسأدن و وازَ کودن. بعدٚ اَنکی سقفَ وأکودید، او دوشکی کی فلجٚ مردأی اونٚ سر درازَ کشه‌بو، بیجیر ببردید.

اَسأ کی بفأمید اینسأنٚ پسر زیمینٚ رو قودرت و اختیار دأره کی گونایأنَ ببخشه» ایفلیجَ بوگفته: «ترَ گفتَن‌درم، ویریز، تی دوشکَ اوسأن و بوشو بخانه!»

کویتأ گبٚ گفتن آسانتره کی اَ ایفلیجَ بگم اَنکی، ‹تی گونایأن ببخشه بوبوسته› یا اَنکی، ‹ویریز تی دوشکَ اوسأن و رأ بوشو؟›

او مردأی ویریشته و فوری خو دوشکَ اوسأده و همه‌تأنٚ چومأنٚ جُلُو، جٚه اویه بوشو. همه قاقَ بوستید و خودایَ پرستش کودید و گفتید: «هیوخت اَطو چیزی نیده‌بیم!»