Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi لوقا ۱

Dlulisela

چونکی هیچ کاری نی‌یه کی خودا نتأنه انجام بده.»

مریم فرشته‌یَ بوگفته: «من قوبیل دأرم، من خوداوندٚ کنیزم. هَطویی کی تو می باره بوگفتی، ایتفاق دکفه». بأزین فرشته جٚه اونٚ ورجأ بوشو.

فرشته، مریمَ بوگفته: «روح‌القدس ترَ نازل به و خودای موتعالٚ قوّت تی سر سایه تأوده و هَنٚ وأسی او زأی موقدّس و خودا پسر دوخوأده به.

خوش بحالٚ اونکی کی باور بوکوده کی هر چی خوداوند اونَ بوگفته، انجام بٚه.»

تو شکم اوسأنی، ایتأ پسر زأیی کی اونٚ نامَ وأستی ‹عیسی› بنی. اون، پیله کس به و ‹خودای موتعالٚ پسر› دوخوأده‌به و خوداوند، اونٚ جد، داوودٚ نبی، پادشایی تختَ اونَ فده. اون تا اَبد یعقوبٚ خاندانَ فرمانروایی کونه. اونٚ پادشایی هیوخت تومامٚ بوستنی نی‌یه.»

ولی فرشته وأگردسته بوگفته: «مریم، نوأ ترسئن. خودا ترَ لطف بوکوده.