สุภาษิต 7:6-20

เพราะที่หน้าต่างบ้านของข้า ข้าได้มองออกไปตามบานเกล็ด ข้าเห็นหนุ่มคนหนึ่งท่ามกลางคนรู้น้อย ข้าพิเคราะห์ดูเขาท่ามกลางคนหนุ่ม เขาไม่มีสามัญสำนึก เขากำลังผ่านไปตามถนนใกล้หัวมุมไปบ้านของนาง เขาเดินไปทางบ้านของนาง ในเวลาโพล้เพล้ ในเวลาเย็น ในตอนกลางคืนและในความมืด และดูสิ หญิงคนหนึ่งมาพบเขา แต่งตัวอย่างโสเภณีและมีหัวใจเจ้าเล่ห์ นางจัดจ้านและหัวรั้น เท้าของนางไม่อยู่กับบ้าน ประเดี๋ยวอยู่ถนน ประเดี๋ยวอยู่ที่ลานเมือง และนางหมอบคอยอยู่ทุกหัวมุม นางฉวยเขาได้และจูบเขา นางพูดกับเขาอย่างหน้าไม่อายว่า “ฉันต้องถวายเครื่องศานติบูชา และวันนี้ฉันได้ถวายแก้บนแล้ว เพราะฉะนั้นฉันจึงออกมาหาเธอ เสาะหาเธออย่างตั้งใจ และฉันพบเธอแล้ว ฉันได้คลุมเตียงของฉันด้วยผ้าคลุม เป็นผ้าลินินสีจากอียิปต์ ฉันทำที่นอนของฉันให้หอมด้วยมดยอบ กฤษณา และอบเชย มาเถอะ ให้เรามาอิ่มด้วยความรักจนรุ่งเช้า ให้เราสำเริงสำราญกันด้วยความรัก เพราะสามีของฉันไม่อยู่บ้าน เขาไปทางไกล เขาพกเงินไปถุงหนึ่ง พอวันเพ็ญเขาจึงจะกลับมา”