مزامیر 2:6

خوداوندأ، مرَ لطف بوکون چونکی دِه مِره جان و رمقی نمأنسته؛ اَی خوداوند، مرَ شفا بدن، چونکی می خاشأن دردٚ جأ ایشکفتَن‌دریدی.