Zgjeroje vendin e tendës sate,
shtriji pa kursim pëlhurat e banesës sate,
zgjati litarët e tendës sate,
hunjtë e saj përforcoji,
se do të përhapesh në të djathtë e në të majtë,
pasardhësit e tu do të zotërojnë kombet,
qytetet e shkretuara do t'i popullojnë.
Mos ki frikë, se nuk do të turpërohesh,
mos u skuq, se nuk do të çnderohesh.
Turpin e rinisë do ta harrosh,
çnderimin e vejërisë më s'do ta kujtosh.
Krijuesi yt do të jetë bashkëshorti yt,
ZOT i ushtrive është emri i tij.
Shpenguesi yt është i shenjti i Izraelit,
Perëndi i mbarë tokës quhet ai.
Se si një grua të lënë,
të lënduar në shpirt, të thirri ZOTI.
«Gruaja e viteve të rinisë a hidhet poshtë?»,
thotë Perëndia yt.
«Për pak kohë të lashë,
por nga dhembshuria e madhe
po të marr sërish.
Kur më shpërtheu zemërimi,
e fsheha për një çast fytyrën prej teje,
por nga mirësia e amshuar
pata dhembshuri për ty»,
thotë ZOTI, shpenguesi yt.
«Si në ditët e Noeut është tani për mua,
kur u betova se ujërat e Noeut
s'do të vërshonin më mbi tokë.
Po ashtu betohem se s'do të zemërohem më me ty
e më nuk do të të kërcënoj.
Malet mund të tunden vendit
e kodrat mund të tranden,
por mirësia ime për ty s'do të tundet
dhe besëlidhja e paqes sime s'do të trandet»,
thotë ZOTI që ka dhembshuri për ty.
O e pikëlluar, e rrahur prej stuhive, e pangushëlluar!
Ja, me gurë të çmuar do të të ndërtoj,
themelet e tua mbi safirë do t'i vendos.
Muret e tua prej rubini do t'i bëj,
portat e tua me gurë berili,
gjithë rrethimin tënd me gurë të çmuar.
Të gjithë bijtë e tu do të mësojnë prej ZOTIT,
e madhe do të jetë paqja e bijve të tu!