Mavhesi emuBhaibheri Ane Mukurumbira kubva kuna مَتّی 18

Pakurirana nevamwe

اَرِیَگه جای گه دو یا سه نفر وَه نُم مِه جیَم بوئن، مِن اَر اورَه هام اِنومو.»

اِدوارَه موشِم‌ئونتو گه حِنی گه دو نفر اژ هُمَه اَررُی زَمی اِبارَه هر چی گه بِئو وَه‌گَرد یَک یِه‌دل بوئن، اژ جونِم باوَه مِه گه ها نوم آسمون‌اِر، اَرِه اونَل اَنجومَ ماو.

عیسی هِنا کِردی اَر آویل گُجَری ئو او نا اِنومجا اونَل، وِتی: «حخیختاً، موشِم‌ئونتو، تاگَه عوض نوئینو ئو نوئینون اِجور آیلَل، هرگِس نِماینون اِنوم پاتِشائی آسمونا.

اِسَه، هر کس ووژ اِجور ایی آویلَ فِروتنا کِ، اِنوم پاتِشائی آسمو اژ کُل کَلِنگتِرَ.

ئو هر کی وَه نُم مِه، بِچوءِ گِرد هُنَ آویلی، چیَسِ گِرد مِه.

حخیختاً، موشِم‌ئونتو، هر چی گه اَررُی زمینا بوئنینو، اِنوم آسمونَ موئنی؛ ئو هر چی گه اَررُی زمینا واز بِهِینو، اِنوم آسمو وازَ ماو.

هَرِ ایی جورَ، اَرّ هُمِه‌یش بِرا ووژتون اژ تیَه دلتونا نوئَشخینو، باوَه آسمونی مِن‌یش وَه‌گَرد هر کُم اژ هُمَه، هُنَ رفدارَ مِهِه.»

«مِنتائای هر کی باعث بو یَکی اژ ایی گُجِرِلَ گه ایمون اَر مِه دیری اژ ایمو بِکُوءِ، اَرِه او بیتِر یَسَ گه بَرد اَسیو کَلِنگی بوئنِنی اَر مِل، ئو اِ تیَه دریا غرخ بو!

چَه گُمونَ مِهِینو؟ اَرّ پیای صد ریئَن کاوِر داشدوئیتی ئو یَکی اژ اونَل گم بو، مَر اَ نود ئو نُه گِلَه کاوِرَ اِنوم کَش‌وکویَل نِمِیلیَ جا ئو نِمَچوءَ مِنِی اَوَه گه گم بیَ؟