Mavhesi emuBhaibheri Ane Mukurumbira kubva kuna Маҫҫайос 15

Pakurirana nevamwe

Кешенең ауыҙынан сыҡҡаны – күңеленән сыға. Уны шул бысрата ла. Сөнки яуыз уйҙар, кеше үлтереү, зина ҡылыу, фәхешлек итеү, урлашыу, ялған шаһитлыҡ биреү, яла яғыу – бөтәһе лә кешенең күңеленән сыға.

Кешене ауыҙына ингән нәмә түгел, ауыҙынан сыҡҡаны бысрата, – тине.

«Был халыҡ Мине тик теле менән хөрмәт итә, әммә күңелдәре Минән алыҫ. Уларҙың Миңә табыныуы бушҡа: улар кеше уйлап сығарған ҡағиҙәләргә өйрәтә».

Ғайса уға: – Эй апай! Һинең иманың ныҡ! Әйҙә, теләгәнеңсә булһын, – тине. Ҡатындың ҡыҙы шунда уҡ һауыҡты.

Ҡатын иһә килеп Уның алдына йөҙтүбән ҡапланды: – Әфәндем, миңә ярҙам итһәңсе! – Икмәкте балаларҙан алып, көсөктәргә ырғытыу яҡшы түгел, – тип яуап бирҙе Ғайса. – Эйе, Әфәндем. Тик көсөктәр ҙә бит хужаһының өҫтәленән ҡойолған валсыҡтарҙы ашай, – тине ҡатын.