ගීතාවලිය 127:1-5
ස්වාමින්වහන්සේ නිවස ගොඩ නගන්නේ නැති නම්, එය ගොඩ නගන්නන්ගේ වෙහෙස නිෂ්ඵල ය. ස්වාමින්වහන්සේ පුරවරය රැක බලා ගන්නේ නැති නම්, මුරකරුවාගේ මුර කිරීම නිෂ්ඵල ය. උදෙන් ම නැගිට, මහ රෑ වන තුරු වැඩ කරමින්, අහර සපයා ගැනීමට වෙහෙසවීමත් නිෂ්ඵල ය. මන්ද තමන්වහන්සේට ප්‍රේම කරන්නන්ට, උන්වහන්සේ නින්ද ලබා දෙන සේක. දරුවන්, සැබවින් ම ස්වාමින්වහන්සේගෙන් ලැබෙන උරුමයකි; කුසේ පලය උන්වහන්සේගෙන් ලැබෙන ත්‍යාගයකි. කෙනකුගේ යෞවනයේදී බිහිවන දරුවන්, රණවිරුවකු අතැති හී ගස් වැන්න. එයින් පිරුණු කොපුව ඇති මිනිසා භාග්‍යවතෙකි; පුර දොරටු ජනහමුවේදී තම සතුරන් හා වන විවාදයේදී ඔවුන් ලජ්ජාවට පත් නො වේ.
ගීතාවලිය 127:1-5