දැන් අපට පෙනෙන්නේ කැඩපතකින් අපැහැදිලි ව ය. පසුව අපි මුහුණට මුහුණ ලා දකින්නෙමු. දැන් මා දන්නේ කොටසක් ය. එහෙත් පසුව මා සම්පූර්ණයෙන් දැනගන්නේ, මා මුළුමනින් ම දැන සිටියාක් මෙනි.
දැන්, පවතින්නේ ඇදහිල්ල, බලාපොරොත්තුව හා ප්රේමය යන තුන ය. මෙයින් වඩා උතුම් වන්නේ ප්රේමයයි.
