ගීතාවලිය 55:4-23

මා හද, මා තුළ සංවේගයෙන් ගැහෙයි; මරණ භීතිය මා ආක්‍රමණ කර සිටී. බය සහ වෙවුලුම මා වට කොට ගත්තේ ය; සංත්‍රාසය මා යටකොට ගත්තේ ය; එවිට මම මෙසේ කීවෙමි: “අහෝ! පරෙවියකුට මෙන් මට පියාපත් ඇත්නම්! මම ඈතට පියඹා, විවේකී ව සිටින්නෙමි. මම දුර ඈතට පලා ගොසින්, කාන්තාරයේ නවාතැන් ගන්නෙමි. සෙලා මම තද කුණාටුවෙන් හා චණ්ඩ මාරුතයෙන් ඈත් ව, යුහු ව මගේ රක්ෂස්ථානයට යන්නෙමි.” දුෂ්ටයින් වියවුල් කළ මැනව, අහෝ ස්වාමිනි, ඔවුන්ගේ කතාව අවුල් කළ මැනව, මන්ද පුරවරය තුළ සැහැසිකමත්, කලහයත් මට පෙනේ. ඒවා, පුර පවුරු පිට දිවා රැයේ ඒ මේ අත සරති; ද්වේෂයත්, දූෂණයත් එපුර ඇතුළත ම ය. විනාශයේ බලවේග එපුර ඇතුළත ක්‍රියාත්මක ය; තර්ජනය හා බොරුව කිසි විට ඒ වීදිවලින් බැහැර නො වේ. සතුරකු මට නිග්‍රහ කරන්නේ නම්, මට එය ඉසිලිය හැකි ය; එදිරිකාරයකු මට එරෙහිව නැගිටින්නේ නම්, ඔහු වෙතින් මට සැඟවී ගත හැකි ය. එහෙත් මට එසේ කරන්නේ ඔබ ය; මා හා සමාන මිනිසකු වූ මගේ සගයා වූ මගේ හිත මිතුරා ය. දෙවියන්වහන්සේගේ ගෘහයේ ජන සමූහය අතරේ ඇවිදිමින්, වරක් අපි මිත්‍ර සහජීවනය වින්දෙමු. මගේ සතුරන් හදිසි මරණයට හසු වේවා! ඔවුන් පණ පිටින් ම පාතාලයට බැස යේවා! මන්ද දුෂ්ටකම ඔවුන් අතරෙහි සහවාසය කරන්නේ ය. එහෙත් මම දෙවියන්වහන්සේට හඬ ගසන්නෙමි; ස්වාමින්වහන්සේ මා ගලවන සේක. සවස ද උදය ද මද්දහන ද මම සන්තාපයෙන් යුතු ව උස් හඬින් මොර ගසමි; උන්වහන්සේ මගේ හඬ අසන සේක. බොහෝ දෙනකු මට එරෙහිව නැගිටුන ද, මට එරෙහිව දියත් වූ සටනින්, උන්වහන්සේ නිරුපද්‍රිත ව මා මුදා ගත් සේක. අනාදියේ පටන් සිංහාසනාරූඪ ව සිටින දෙවියන්වහන්සේ සවන් දී, ඔවුන් යටත් කරන සේක. සෙලා මන්ද කිසි දින තම දිවි මාර්ග වෙනස් නො කරන ඒ මිනිසුන් ළඟ දේව භයක් නැත. මගේ සගයා තම මිතුරනට පහර දුන්නේ ය. එසේ ඔහු ගිවිසුම කඩ කළේ ය. ඔහුගේ කතාව වෙඬරු පිඩක් සේ මෘදු ය; එහෙත් ඔහුට ඇත්තේ යුද්ධ මානසිකත්වයකි; ඔහුගේ වචන තෙල්වලටත් වඩා සෞම්‍ය ය; එහෙත් ඒවා සටනට ඇදගත් අසිපත් ය. ඔබගේ කරදර ස්වාමින්වහන්සේ පිට තබන්න. උන්වහන්සේ ඔබ උසුලා දරන සේක; උන්වහන්සේ කිසි දින ධර්මිෂ්ඨයාට වැටෙන්නට ඉඩ නො දෙන සේක. අහෝ දෙවියන්වහන්ස, එහෙත් ඔබ දුෂ්ටයා විනාශයේ නරාවළ තුළට හෙළන සේක; ලේ පිපාසිතයෝ හා රැවටිලිකාරයෝ තමන්ගේ පරම ආයුෂෙන් අඩක්වත් ජීවත් නො වෙති.