විලාප ගී 1:12-22

“මෙතැන පසු කර යන සියල්ලෙනි, නුඹලාට ගාණක් නැද්ද? අවට සිසාරා බලන්න, මා පිට පැමිණ තිබෙන්නා වූ, ස්වාමින්වහන්සේ තම උග්‍ර කෝප දවසේ මා පිට පැමිණ වූ, මගේ දුක් පීඩා හා සමාන දුක් පීඩා තවත් වේ ද? “උන්වහන්සේ ඉහළ අහසේ සිට ගින්නක් එවා, මගේ ඇටකටු තුළට ම බැස්ස වූ සේක. උන්වහන්සේ මගේ පාදවලට දැලක් එළූ සේක්, මා ආපස්සට හැරවූ සේක. උන්වහන්සේ මා පාළු කළ සේක්, දවස මුළුල්ලේ මා මුර්ඡා කළ සේක. “උන්වහන්සේගේ අතින් එක් කොට බඳින ලද මගේ අයුතුකම් වියගහක් කොට බැඳ, මගේ කර මත බර ව තිබේ. මෙසේ සමිඳාණෝ මගේ ශක්තිය හීන කළ සේක්, මට වඩා බලවත් සතුරා අතට මා හසුකර දුන් සේක. “මා මධ්‍යයේ සිටි සියලු රණවිරුවන් ස්වාමියාණන් එපාකර දැමූ සේක්; මගේ තරුණ කැල පොඩිපට්ටන් කර දමන පිණිස, එතුමාණෝ මට එරෙහිව හමුදාවක් කැඳවූ සේක. මිදි මෝලෙහි හෙළා, මිදි මඩින්නා සේ ස්වාමියාණන් යූදා කන්‍යාවිය පාගා දැමූ සේක. “මා හඬා වැලපෙන්නේ එබැවිනි. මගේ දෑසින් කඳුළු කඩා හැලේ. මා සනසන්නට කෙනකු ළඟ පාතක නැත. මා දිරිගන්වන්නට කිසි කෙනකු නැත. සතුරා ජය ගෙන ඇති බැවින්, මගේ දරුවෝ අනාථ ව ගොසිනි.” සියොන, පිහිට පතා තම අත පාන්නී ය; එහෙත් ඇය සනසන්නට කිසිවකු නැත. අසල්වාසීන්, එදිරිවාදීන් වන ලෙසට ස්වාමින්වහන්සේ යාකොබ් ගැන නියමයක් කළ සේක. යෙරුසලම ඔවුන් අතරේ අපවිත්‍රතාවක් බවට පත් ව ඇත. “ස්වාමින්වහන්සේ ධර්මිෂ්ඨ ය; එහෙත් මම, උන්වහන්සේගේ වචනයට එරෙහිව කැරලි ගැසීමි. සියලු ජනයිනි, සවන් දෙන්න; මගේ විඳවීම් දෙස බලන්න; මගේ යෞවන යෞවනියෝ අල්ලාගෙන යනු ලැබුවෝ ය. “මගේ ආදරවන්තයින්ට මම හඬ ගැසීමි, එහෙත්, ඔවුහු මා පාවා දුන්හ. මගේ පූජකයින් හා මගේ වැඩිහිටියන් පුරවරය තුළ ම වැනසී ගියේ, පණ රැක ගන්නට කෑම සොයා යන අතරේ ය. “බැලුව මැනව අහෝ ස්වාමින්වහන්ස, මා කොතරම් දුකින් පීඩිත ද! මගේ ආමාශය කැලඹෙයි. මගේ හදවත තුවාල වී ඇත; මන්ද මම වඩාත් ම කැරලිකාරී වුණෙමි. ගෙයින් පිටතදී කඩුව දිවි තොර කරයි; ගේ ඇතුළත ඇත්තේ ද මරණය පමණි. “මගේ සුසුම් ලෑම ඔවුනට ඇසුණි; එහෙත් මා අස්වසන්නට කෙනකු නැත; මගේ විපත්තිය මගේ සතුරු සියල්ලනට අසන්නට ලැබිණ; එය ඔබවහන්සේගෙන් පැමිණි නිසා, ඔවුහු ප්‍රමෝද වෙති. ඔබ ප්‍රකාශයට පත් කළ ඒ දවස ඔබ විසින් පමුණුවා, ඔවුන්ට ද මට වාගේ සිදු වේවා. “ඔවුන්ගේ සියලු දුෂ්ටකම් ඔබ ඉදිරියේ දිගහැරේවා; මගේ අයුතුකම් සියල්ල හේතුවෙන් මා ගැන ක්‍රියා කළ පරිද්දෙන්, ඔවුන්ටත් කළ මැනව. මගේ සුසුම් ලෑම අපමණ ය; මගේ හදවත ක්ලාන්ත වී යයි.”