යෝබ් 37:10-24

දෙවියන්වහන්සේගේ හුස්මෙන් අයිස් සෑදෙයි; පුළුල් ජලාශ මිදෙන්නට වෙයි. උන්වහන්සේ වලාකුළු තෙතමනයෙන් බර කරන සේක්; තම විදිලි ධාරා ඒවා ඔස්සේ විහිදුවන සේක. ඒවා, උන්වහන්සේ අණ කරන කවරක් වුව ඉටු කරමින්, මුළු පොළෝ තලයට ඉහළින් කැරකි කැරකී යන්නේ, උන්වහන්සේගේ මෙහෙයවීමෙනි. මිනිසුනට දඬුවම් දීමට හෝ තම පොළෝ තලයට ජලය සැපයීමට හෝ ස්වකීය ප්‍රේමය පෙන්වමින් උන්වහන්සේ වලා ගෙනෙන සේක. “එම්බා යෝබ්, මේ අහන්න; මදක් නැවතී, දෙවියන්වහන්සේගේ ආශ්චර්යයන් කල්පනාවට ගන්න. දෙවියන්වහන්සේ වලාකුළු පාලනය කරන්නේ කෙසේ ද, ස්වකීය විදිලිය සැණෙක විහිදුවා යවන්නේ කෙසේදැයි ඔබ දන්නවා ද? සර්ව ඥානයෙන් හෙබි තැනැන්වහන්සේගේ විස්මිත ක්‍රියා ලෙස වලාකුළු ගුවනේ රැඳී සිටින්නේ කෙසේදැයි ඔබ දන්නවා ද? දකුණු දිග සුළඟට දේශය මැදි වූ කල, හැඳිවත් උණුසුම් වන තැනැත්තෙනි, ලෝකඩයෙන් වාත්තු කළ කැඩපතක් සේ දැඩි ව අහස අතුරන්නට උන්වහන්සේ සමඟ හවුල්වීමට ඔබට පුළුවන් ද? “උන්වහන්සේට අප කිය යුත්තේ මොනවාදැයි අපට කියා දෙන්න; අප අන්ධකාරයේ බැවින් අපගේ කාරණය සූදානම් කිරීමට අපට නො හැකි ය. මා කතා කරන්නට එන වග උන්වහන්සේට දැනුම් දිය යුතු ද? තමා ගිල දමන්නැයි යම් මිනිසකු ඉල්ලා සිටීවි ද? සුළඟ හමා, අහස පැහැදිලි වූ විට, අහසේ දීප්තියෙන් බබළන ආලෝකය දෙස කිසිවකුටත් බලන්නට බැරි ය. උතුරු දිග සිට උන්වහන්සේ ස්වර්ණමය ශෝභාලංකාරයෙන් යුතු ව එන සේක; දෙවියන්වහන්සේ භයංකර මහානුභාවයෙන් යුතු ව එන සේක. සර්ව පරාක්‍රමයාණන් අපට ළඟා විය නො හැකි තරම් ඉහළ ය. බලයෙන් උත්තරීතර ය. ස්වකීය යුක්තියෙන් හා විශිෂ්ට ධර්මිෂ්ඨකමින් උන්වහන්සේ පීඩා නො කරන සේක. එබැවින්, මනුෂ්‍යයෝ උන්වහන්සේට ගෞරව කරති; තමන්ගේ ම මිම්මෙන් තමන් ප්‍රඥාවත් ය කියාගන්නවුන් උන්වහන්සේ නො සලකා හරින සේක.”