යෙරමියා 17:19-27

ස්වාමින්වහන්සේ මට මෙසේ කී සේක: “ජනතා දොරටුව වෙත ගොස් සිටගන්න; යූදාහි රජුන් ඇතුළට එන, පිටතට යන දොරටුව සහ යෙරුසලමේ අනෙකුත් දොරටු ළඟදී ඔවුන්ට මෙසේ කියන්න: ‘මෙම දොරටු තුළින් ඇතුළු වන එම්බා යූදාහි රජ්ජුරුවනි, යූදා වාසී සියල්ලෙනි, යෙරුසලමේ වෙසෙන සෙසු සියල්ලෙනි, ස්වාමින්වහන්සේගේ වචනය අසන්න. ස්වාමින්වහන්සේ මෙසේ කියන සේක: නුඹලාගේ ජීවිත ගැන සලකා, සබත් දවසේ කිසි බරක් උසුලාගෙන නො යන්නට හෝ යෙරුසලම් දොරටු තුළින් ඒවා නො ගෙනෙන්නට වග බලා ගත යුතු ය. සබත් දවසේ ඔබගේ නිවෙස්වලින් කිසි බරක් පිටතට ගෙන යෑමත්, කිසි වැඩක් කිරීමත් නො කළ යුතු ය. එහෙත් සබත් දවස ශුද්ධ ව පැවැත් විය යුත්තේ, ඔබගේ පියවරුනට මා අණ කළ පරිද්දෙනි. එහෙත් ඔවුන් සවන් දුන්නේවත්, සවන් යොමු කළේවත් නැත. තද මුරණ්ඩුකමින් යුතු වූ ඔවුන් සවන් දුන්නේ නැත. හික්මවීම පිළිගත්තේ නැත. ස්වාමින්වහන්සේ මෙසේ ප්‍රකාශ කරන සේක: එහෙත් නුඹලා මට සවන් දී සබත් දවසේ නගර දොරටු තුළින් කිසි බරක් ගෙන නෑවිත්, එදින කිසි වැඩක් නො කරමින්, සබත් දවස ශුද්ධ ව පැවැත්වුවහොත්, දාවිත්ගේ සිහසුනේ හිඳ ගන්නා රජුන් සහ අධිපතීන් ද ඔවුන්ගේ නිලධාරීන් ද අශ්ව-රථ හා අශ්වයින් පිට නැගී, මේ නගර දොරටු තුළින් පැමිණෙනු ඇත. ඔවුන් ද යූදාහි ජනයා ද යෙරුසලමෙහි වාසය කරන්නවුන් ද කැටිව එනු ඇත. මෙම නගරය සදහට ම ජනාවාස වනු ඇත. යූදාහි පුරවරවලින් හා යෙරුසලම අවට ගම්වලින්, බෙන්යමින් පළාත්වලින් හා බටහිර කඳු බෑවුම්වලින් ද කඳුකරයෙන් හා නෙගෙබ්වලින් ද ජනයා ස්වාමින්වහන්සේගේ ගෘහය වෙත දවන යාග පූජා ද පුද පූජා ද ධාන්‍ය පූජා ද සුවඳ දුම් ද්‍රව්‍ය ද ස්තුති පූජා ද ගෙන එන්නාහ. එහෙත් සබත් දවස ශුද්ධ ව ගත කිරීමට නුඹ මට සවන් නුදුන්නහොත්, සබතේ යෙරුසලම් දොරටු තුළින් යම් බරක් උසුලාගෙන ගියහොත් මම යෙරුසලම් දොරටු ඇතුළත ගින්නක් අවුළු වන්නෙමි. එයින් ඇගේ බළකොටු දැවී යනු ඇත. එය නිවී යන්නේ නැත.’ ”