උත්පත්ති 8:20-22

ඉන්පසු ස්වාමින්වහන්සේට පූජාසනයක් තැනූ නෝවා, සියලු පවිත්‍ර සතුන්ගෙන් හා සියලු පවිත්‍ර පක්ෂීන්ගෙන් ගෙන, දවන යාග පූජාවක් ඒ මත ඔප්පු කළේ ය. එහි ප්‍රසන්න සුවඳ විඳි ස්වාමින්වහන්සේ තමන්වහන්සේට ම මෙසේ කී සේක. “යළි කවර කලෙකවත් මනුෂ්‍යයා නිසා භූමියට ශාප නො කරමි. බාල කාලයේ පටන් ඔහුගේ හදේ හැම සිතිවිල්ලක් ම නපුර ය. වරක් මා කළ පරිද්දෙන් මතු කවර කලෙකවත් ජීවමාන සකල සත්වයින් මම විනාශ නො කරන්නෙමි. “පොළොව පවතින තුරා, වැපිරීම හා අස්වනු නෙළීම ද සිසිලස හා උණුසුම ද සිසිරය හා ගිම්හානය ද දහවල හා රාත්‍රිය ද නවතිනු නැත්තේම ය.”