2 සාමුවෙල් 19:9-20

ඉශ්‍රායෙල් ගෝත්‍ර වංශ මුළුල්ලෙහි ජනයා සැවොම තම තමන් අතරේ තර්ක කරමින්, “අපේ සතුරන් අතින් අප මුදා ගත්තේ රජතුමායි; පිලිස්තිවරුන් අතින් අප ගලවා ගත්තේ එතුමායි. එහෙත් දැන් අබ්සලොම් නිසා ඔහු රටින් පලා ගොසින්; ඒ ඇරත් අපේ රජු වශයෙන් අප අභිෂේක කළ අබ්සලොම් සටනේදී මැරුණා. එනිසා රජ්ජුරුවන් ආපසු ගෙන ඒම ගැන නිශ්ශබ්ද මන්දැ?” යි කීහ. දාවිත් රජු සාදෝක් සහ අබියාතර් යන පූජකයින්ට පණිවුඩ යවමින්, “යූදා වැඩිහිටියන්ගෙන් මෙසේ අහන්න: ‘ඉශ්‍රායෙල් මුළුල්ලේ පැවසෙන දෑ රජුට සැල වී තිබියදී, රජ මැදුරට රජතුමන් ආපසු කැඳවා ඒමට ඔබ අන්තිමයන් වන්නේ මන්ද? නුඹලා මගේ ම සහෝදරයොයි. මගේ ඇට හා මසයි. එබැවින් රජ්ජුරුවන් ආපසු කැඳවාගෙන ඒමට නුඹලා අන්තිමයන් වන්නේ මන්දැ?’ යි අසන්න. තවද අමාසාට කතා කොට, ‘නුඹ මගේ ඇට හා මස නො වේ ද? මෙතැන් පටන් යෝවාබ් වෙනුවට මගේ හමුදාවේ සේනාධිපතියා වන්නේ නුඹ නො වේ නම්, දෙවියන්වහන්සේ ඊට වඩා දැඩි ලෙස මට කරන සේක්වා!’ කියා පවසන්නැ” යි කියා යැවී ය. ඔහු යූදාහි සියලු මිනිසුන්ගේ සිත් එක් කෙනකුගේ සිත මෙන් දිනා ගත්තේ ය. ඔවුහු රජුට පණිවුඩ යවමින්, “ඔබත් ඔබගේ මිනිසුන් හැමදෙනාත් ආපසු එන්නැ” යි දන්වා යැවූහ. ඉන්පසු ආපසු පැමිණි රජු, යොර්දාන් දක්වා ගියේ ය. මේ අතර යූදා මිනිස්සු රජු මුණ ගැසී යොර්දානෙන් මෙතෙරට රජු කැඳවාගෙන ඒම සඳහා ගිල්ගාල් වෙත පැමිණියහ. බහූරීම්හි බෙන්යමින් වංශික ගේරාගේ පුත් ෂිමෙයි ද යූදා මිනිසුන් සමඟ දාවිත් රජු හමුවීමට වහ වහා ගියේ ය. ඔහු සමඟ බෙන්යමින්වරු දහසක් වූහ. සාවුල්ගේ ගෘහ වාසීන්ගේ භාරකාර සීබා ද ඔහුගේ පුතුන් පහළොස්දෙනා හා සේවකයින් විසිදෙනා ද ඒ අතරේ වූහ. රජු ළඟා වී සිටි යොර්දාන් නදිය වෙත ඔවුහු ලහි ලහියේ දිව ගියෝ, රජුගේ ගෘහ වාසීන් මෙගොඩ කරන්නට හා ඔහු කියන්නක් කරන්නටත් තොටුපොළ එතෙර මෙතෙර වූහ. ගේරාගේ පුත් ෂිමෙයි යොර්දානෙන් එතෙර වූ කල්හි රජු අබියස මුණින් තලා වැඳ වැටුණේ ය. ඔහු රජු අමතමින්, “මා ස්වාමියාණන් මා වරදකරුවකැයි නො සලකත්වා! මගේ ස්වාමියාණන් වන රජ්ජුරුවන් යෙරුසලම හැරගිය දවසේ ඔබේ සේවක මා වැරදි කළ අයුරු සිහි නො කළ මැනවි. රජ්ජුරුවෝ සිතින් එය ඉවත් කර ගනිත්වා! මන්ද මා පව් කළ වග ඔබේ සේවක මම දනිමි. එහෙත් මෙන්න, මා ස්වාමියාණන් වන රජ්ජුරුවන් හමුවීමට යෝසෙප් වංශික සියල්ලන් අතරින් පළමු වැන්නා ව මම ආවෙමි” යි කීවේ ය.