ගීතාවලිය 12

12
අභක්තිය පැවති කලක කළ අයැදුම
දාවිත්ගේ ගීතයකි.
1සමිඳාණන් වහන්ස, පිහිට වුණ මැනව.
සැදැහැවතුන් ඉතිරි ව නැත.
විශ්වාසවන්තකම ලොවින් තුරන් වී ඇත.
2මිනිසා මිනිසාට බොරු පවසයි;
චාටු බසින් දෙසිත් ඇති ව කතා කරයි.
3සමිඳුනි, ඔවුන්ගේ චාටු බස් නවත්වන්න;
පුරසාරම් නැති කරන්න.
4ඔව්හු මෙසේ උදන් අනති:
“අප රිසි දෙය අපි කියමු;
කුමට ද අප නිහඬ වන්නේ?
කවුරු ද එය නවතන්නේ?”
5අප සමිඳාණෝ මෙසේ වදාරති:
“පිහිටක් නැති දිළිඳා තළාපෙළා දමන නිසා,
ඒ දුක මට ඇසෙන නිසා, මම දැන් එහි වැඩම කරමි;
ඔවුන් පතන රැකවරණය සලසා දෙමි.”
6කෝවෙහි සත්වරක් දමා උණු කරන ලද රිදී මෙන් සමිඳුන් බස් සුපිරිසිදු ය.
7සමිඳුනි, අප රැකගත මැනව;
කුදිටු අනාචාරික පරපුරකින් අප නිරතුරු රැකගත මැනව.
8පවිටු දනෝ ඔබමොබ යති.
රට සැම දෙස දුසිරිත වැජඹෙයි.

දැනට තෝරාගෙන ඇත:

ගීතාවලිය 12: SNRV

සළකුණු කරන්න

බෙදාගන්න

පිටපත් කරන්න

None

ඔබගේ සියලු උපාංග හරහා ඔබගේ සළකුණු කල පද වෙත ප්‍රවේශ වීමට අවශ්‍යද? ලියාපදිංචි වී නව ගිණුමක් සාදන්න හෝ ඔබගේ ගිණුමට ඔබගේ ගිණුමට පිවිසෙන්න