Prawdziwa cnota: Koncentracja na tym, co najważniejszePrzykład

Wytrwałość 

W świecie, w którym mamy tak łatwy dostęp do natychmiastowej gratyfikacji, łatwo się o coś troszczyć, ale trudniej do czegoś zobowiązać – czy to program telewizyjny, sprawa, o którą się troszczymy lub nawet przyjaźń. 

Pomyśl o tym. Kiedy zdarzy się coś niesprawiedliwego, łatwo jest zamieścić w miediach społecznościowych wpis o naszym gniewie, a następnego dnia już o tym nie pamiętamy. Kiedy czujesz się samotny, łatwo przychodzi ci przeglądanie stron internetowych, zamiast rozmowy z drugą osobą.

Ale i ostatecznie czujemy, że czegoś nam brakuje. I tu pojawia się kolejna cnota – wytrwałość. 

Z wytrwałością jest tak, że trzeba jej dowieść – nie wystarczy jej ogłaszać. A to wszystko utrudnia, bo wytrwałość zazwyczaj rodzi się z bólu. 

Nikt nie wiedział tego lepiej niż Paweł. Mógłby poprowadzić TED talk wytrwałości w czasie próby. 

Zobaczmy: 

• Był wielokrotnie więziony. 


• Nie raz, lecz trzy razy znalazł się na statku, który się rozbił. 


• Nie raz, lecz pięć razy był biczowany. 


• Był kamienowany, bity, zmierzył się z niebezpieczeństwem praktycznie wszędzie, a dodatkowo przewodził kilku kościołom. 


• Często obywał się bez jedzenia i odpowiedniego ubrania.

Każdy z tych przypadków wymagałby prawdziwej wytrwałości. Ale przejść przez każdy z nich? Wydaje się to niemożliwe. 

Czasami czytamy Pismo Święte i zapominamy, że te postacie były prawdziwymi ludźmi, którzy mieli prawdziwe uczucia, lęki i potrzeby fizyczne. Paweł nie był żadnym superbohaterem. Był zwyczajnym mężczyzną. 

Jednak nie poddał się, nawet kiedy stawiał czoła tym próbom. Nie narzekał na to, jak okropne jest jego życie. Nie zaczął krzyczeć na Boga, wytykając Mu jak bardzo jest niesprawiedliwe to, że pójście za Nim kosztowało go wszystko. 

Bóg wziął jego ból i nadał mu znaczenie. Gdy Paweł był w więzieniu, napisał te słowa: 

Chcę, bracia, abyście wiedzieli, że to, co mnie spotkało, pomogło dobrej nowinie dotrzeć jeszcze dalej. O moim uwięzieniu dla sprawy Chrystusa dowiedział się cały dwór oraz wszyscy inni. List do Filipian 1:12-13

Paweł nie odrzucał swojej rzeczywistości. Przyznawał się do tego, że jest mu trudno. Nawet opowiedział o swoich bolesnych doświadczeniach w Drugim Liście do Koryntian. Ale zdawał sobie sprawę z tego, że ma wybór. 

Mógł wybrać patrzenie na życie przez pryzmat bólu okoliczności, w których się znalazł. Mógł też wybrać poszukiwanie dobroci Boga nawet w trakcie swojego cierpienia. 

Tak jak Paweł, każdego dnia możemy wybrać wytrwałość. Jezus obiecał nam, że będziemy mieć problemy w doczesnym życiu. Ale w trakcie tych trudnych dni – kiedy jest nam trudno dostrzec dobroć Boga – możemy zdecydować, że się nie poddamy wiedząc, że nasza wieczna nagroda jest warta więcej niż nasz tymczasowy ból. 

A kiedy czujemy, że już brakuje nam sił, Bóg ofiarowuje nam jeszcze większą łaskę, siłę i moc. 

Pomódl się: Boże, zdaję sobie sprawę, że często kusi mnie, żeby się poddać, zamiast się zobowiązać. Ale chcę wzrosnąć w cnocie wytrwałości. Ojcze, daj mi dzisiaj więcej Twojej łaski i siły, żebym mógł wytrwać w biegu, do którego mnie powołałeś. Tak jak Pawłowi, tak i mi pomóż znaleźć cel w moim cierpieniu i pokaż mi, jak mogę wytrwać dzisiaj i każdego dnia. W imieniu Jezusa. Amen. 

Wyzwanie: Czy jest jakiś obszar twojego życia, w którym musisz okazać większą wytrwałość? Znajdź kilka fragmentów Pisma, które zachęcą cię do dalszego biegu. Umieść je w miejscu, w którym będziesz je często widzieć.