Prawdziwa cnota: Koncentracja na tym, co najważniejszePrzykład

Okazywanie szacunku 

Jak możemy przestać sygnalizować cnoty i zacząć je urzeczywistniać, do czego wzywa nas Bóg? Po pierwsze, musimy zidentyfikować cnoty, które nie są tak popularne w naszej dzisiejszej kulturze – zaczynając od szacunku. 

Bardzo łatwo jest szanować ludzi, którzy wiodą honorowe życie. Ale co z przywódcami, którzy nie wzbudzają respektu?

Jakkolwiek trudne to się może wydawać, jesteśmy wezwani do okazywania szacunku zanim druga osoba zacznie żyć życiem godnym respektowania. Po prawdzie, okazywanie szacunku często pomaga innym stać się bardziej honorowym. 

Możemy to dostrzec czytając Pismo Święte, szczególnie w historii Dawida. Jako młody pasterz Dawid pokonał olbrzyma, Goliata, a później został namaszczony na króla Izraela. Jednak potrzebne były lata, zanim to powołanie wydało owoce.

Bóg namaścił Saula, aby był pierwszym królem Izraela, ale z czasem Saul stał się pyszny i publicznie sprzeciwił się Bogu. Widział w Dawidzie konkurencję i wiele razy próbował odebrać mu życie, mimo że Dawid zawsze wiernie mu służył. 

Dawid miał do czynienia z niesprawiedliwym przywódcą, który widział w nim zagrożenie. Jednocześnie Dawid wiedział, że Bóg wezwał go, aby pewnego dnia zastąpił Saula. 

Wyobraź sobie dylemat Dawida, miał nie jedną okazję, aby zabić Saula, ale dwie. Wszyscy doradcy Dawida chcieli, aby to zrobił. Dosłownie uciekał, ze względu na to, że Saul usilnie chciał go zabić. 

A mimo to Dawid okazał Saulowi szacunek, odmawiając wyrządzenia mu krzywdy, mówiąc: 

„(…)Jak najdalej mi do tego, by podnosić rękę przeciw mojemu panu, pomazańcowi PANA. Ostatecznie jest on Jego pomazańcem. (…) Niech sam PAN rozsądzi między mną a tobą i niech pomści się za mnie na tobie, ale moja ręka nie podniesie się na ciebie”. 1 Księga Samuela 24:7, 13 

Dawid wiedział, że cudze grzechy nie usprawiedliwiają naszych. Saul był w błędzie, ale wciąż był namaszczonym przez Boga przywódcą. Dawid wciąż był wezwany do usługiwania, podporządkowania się i okazywania szacunku. 

Być może twoja sytuacja nie jest tak dramatyczna, jak w przypadku Dawida, ale wciąż masz wybór: możesz okazywać szacunek lub tego nie robić. I choć kuszące jest zhańbienie kogoś poprzez plotkowanie o nim, nieposłuszeństwo, krytykę lub podważanie jego zdania, możemy wyciągnąć ważną lekcję z życia Dawida: Porażka drugiej osoby nie powinna naruszać twojej wierności. 

Kiedy Dawid okazał szacunek, w rezultacie Saul się zmienił. Nie naprawiło to każdego aspektu charakteru Saula, ale pokazało to owoc charakteru Dawida. Oto jak odpowiedział Saul: 

„W końcu powiedział do Dawida: Jesteś sprawiedliwszy ode mnie. Odpłaciłeś mi dobrem, a ja odpłaciłem ci złem. Dziś dowiodłeś swej szlachetności wobec mnie, bo choć PAN sprawił, że miałeś mnie w garści, nie zabiłeś mnie”. 1 Księga Samuela 24:18-19

Kiedy okazujemy szacunek, inspirujemy innych do bardziej honorowego życia i oddajemy w ten sposób cześć Bogu. 

Okazywanie szacunku nie oznacza, że nigdy nie możesz bronić swoich praw lub że nie możesz wyjść z toksycznej sytuacji, ale oznacza, żeby urzeczywistniać prawdziwą cnotę szacunku, tak jak wzywa nas do tego Pismo Święte: 

Darzcie siebie nawzajem serdeczną, braterską miłością. Wyprzedzajcie się w okazywaniu szacunku. List do Rzymian 12:10 

Pomódl się: Boże, Ty jesteś godzien wszelkiej czci i chwały. Dziękuję Ci za to, kim jesteś. Pomóż mi odnaleźć przyjemność w okazywaniu szacunku innym, nawet jeśli jest to trudne. Pokaż mi aspekty mojego życia, w których nie okazuję szacunku i prowadź mnie podczas poszukiwań życia, które oddaje Tobie cześć, a szacunek drugiemu człowiekowi. W imieniu Jezusa. Amen.   

Wyzwanie: Pomyśl o tym, w jaki sposób możesz dzisiaj okazać komuś szacunek i zrób to.