Czym są dary duchowe?Przykład

Miłość

Wspaniale jest wiedzieć, jakie są nasze dary duchowe. Możemy wpływać na innych ludzi dzięki nadprzyrodzonym zdolnościom danym nam przez Ducha Bożego. Możemy w czyimś życiu stać się rękami i nogami Jezusa. Możemy służyć, zachęcać, nauczać i być duszpasterzami naszych współbraci w Chrystusie. Jednak wszystko to nie będzie miało znaczenia, jeśli zabraknie nam miłości.

Dobrze wszystkim znany 13 rozdział 1 Listu do Koryntian opisuje doskonały obraz miłości. Wskazuje, że miłość jest cierpliwa, uprzejma, nie zazdrości, nie wynosi się i nie nadyma się. Miłość postępuje taktownie, jest bezinteresowna, nie wpada łatwo w gniew i nie prowadzi rachunku krzywd. Miłość nienawidzi zła, cieszy się z prawdy, wszystko zakrywa, wszystkiemu wierzy, ze wszystkim wiąże nadzieję i wszystko potrafi przetrzymać. 

Za naszymi darami i korzystaniem z nich musi stać miłość do Boga i innych. Weźmy na przykład dar usługiwania. Kiedy zauważamy, że coś trzeba zrobić i nie zastanawiając się co z tego będziemy mieć, po prostu to robimy. To jest usługiwanie. Jednak kiedy nasze działanie ogranicza się do słów: "Nie chce mi się tego robić", nasz dar staje się samolubny. Jeśli robimy to, co chcemy i co jest dla nas wygodne, to nie korzystamy z naszego daru w sposób wynikający z miłości. Dary nie służą temu, by skupiać się na sobie.

Posiadanie niezwykłego daru od Boga nie oznacza, że jesteśmy dojrzałymi wierzącymi. Znakiem dojrzałości jest to, w jakim stopniu wydajemy owoce Ducha. Często zadaje się pytanie: "Ile mamy Ducha Świętego?”. Tymczasem pytanie powinno brzmieć: "W jakim stopniu Duch Święty ma nas?”. To znaczy, jak wiele obszarów naszego życia jest pod kontrolą Ducha Świętego. Czy pozwalamy Mu rządzić nami, zamiast próbować panować nad życiem swoim i innych.

Poznawanie naszych duchowych darów i tego, jak je wykorzystywać, aby wpływać na ludzi, jest zadaniem na całe życie. Czasem w życiu sprawy nie idą tak, jak się spodziewamy, a jednak ktoś może potrzebować, abyśmy wsparli go naszym darem. Więc to robimy. Nie chodzi tu o budowanie fasady, jest to po prostu decyzja, by pomimo naszych zmiennych nastrojów, wykonać to, do czego powołał nas Bóg. 

Z czasem nasze dary będą się rozwijać. Możemy stale je poznawać i szukać sposobów na ich rozwijanie, aby móc wywierać jak największy wpływ na życie innych osób. Dzieje się tak, kiedy szukamy Boga całym sercem i pozwalamy, aby Jego Duch nas prowadził. 

Zastanów się

• Czy odkryłeś swój duchowy dar? Jeśli tak, co to jest i w jaki sposób Bóg może użyć cię dla zbudowania innych?


• Kończąc ten plan, zastanów się nad możliwościami wykorzystania swojego daru. Słuchanie podcastów, czytanie książek, rozmowa z liderami z twojego Kościoła o tym, jak mógłbyś się bardziej zaangażować, służenie w organizacjach charytatywnych w twoim otoczeniu to dobre punkty zaczepienia na początek.