اِنجیلِ لوقا 17
17
گِناهِ وَسوَسه
1عیسی شه شاگِردونِ بااوته: «یقیناً گِناهِ وَسوَسه دَره، ولی وای به حال اونی که وسوسهِ باعث بَووه. 2وه وِسه بِهتَر بییه، یِتا آسیوِ سَنگ وه گَردِن وَسِّنه و وه ره دریائه دِله دِم دانه تا اینکه باعث بَووه یِتا از این کِچیکون گِناه دَکِفه. 3پَس شه مِواظِب بوئین. اگه تِ بِرار گِناه کانده، وه ره توبیخ هاکان، و اگه توبه هاکارده، وه ره بِبَخش. 4اگه روزی هَفت کَش تِ ره گِناه هاکانه، و هَفت کَش تِ پَلی بِیّه و باره: ”توبه کامبه،“ تِ وِنه وه ره بِبَخشی.»
5رسولون، عیسیِ خِداوندِ بااوتِنه: «اَمه ایمونِ زیاد هاکان!» 6عیسیِ خِداوند بااوته: «اگه خردِلِ تیمِ اِندا ایمون دارین، توندِنی این توتِ دارِ بارین بِنه جِم بَکِندی بَووه و دریائه دِله دَکاشته بَووه، و شِمه دَستورِ اِطاعت کانده.
7«کِدوم یِتا از شِما دَره وَختی وه نوکِر زِمینِ شِخم بَزوئِنِ جِم یا گُسفِن بَچِروندِنِ جِم، صَحرائه جِم بَردَگِرده، وه ره باره: ”زود بِرو سِفره سَر هِنیش“؟ 8مگه وه ره نارنه: ”اَوِّل مِ شومِ حاضِر هاکان و شه لِواسِ عَوِض هاکان و مِ ره پَذیرایی هاکان تا بَخُرِم و بَنوشِم، و بعد تِ خارنی و نوشِنی“؟ 9مگه اون اَرباب اینِ وِسه که وه نوکِر وه گَبِ گوش هِدا، وه جِم تِشکر کانده؟ 10پَس، شِما هم وَختی اونچی شِما ره دَستور دِنِنه، اِنجام هادین و بارین: ”اِما یِتا نوکِر ویشتَر نیمی و فِقَط شه وظیفه ره اِنجام هِدامی»
ده تا جِذامیِ شِفا
11عیسی اورشَلیمِ راهِ دِله، سامِره و جَلیلِ مَرزِ جِم بُگذِشته. 12وَختی روستایی دِله بُورده، ده تا جِذامی ره بَدیئه که دورتر اِیست هاکارده بینه 13وِشون داد بَزونه بااوتِنه: «ای عیسی، ای اِسّا، اِما ره رَحم هاکان.» 14وَختی عیسی وِشونِ بَدیئه، بااوته: «بُورین و شه ره کاهِنِ سِراغ هادین.» وِشون راه دَکِتِنه و راه دِله شِفا بَییتِنه. 15یِتا از وِشون وَختی بَدیئه شِفا بَییته، هَمون طی که بِلِند بِلِند خِدا ره پرسِش کارده، بَردَگِردِسه 16و عیسیِ لینگ دَکِته و وه جِم تِشکر هاکارده. اِسا، اون جِذامی سامری بییه. 17عیسی بااوته: «اونایی که شِفا بَییتِنه مگه ده نَفِر نَبینه؟ پَس اون نُه تائه دییه کِجه دَرِنه؟ 18به جِز این غریبه، کَس دییه بَرنَگِردِسه تا خِدا ره شکر هاکانه؟» 19بعد وه ره بااوته: «پِرِس و بور، تِ ایمون تِ ره شِفا هِدا.»
خِدائه پادشاهی اِنه
20عیسی، عُلِمائه فِرقه فریسیِ جِواب، که بَپِرسی بینه خِدائه پادشاهی کِی اِنه، بااوته: «خِدائه پادشاهی جوری نییه که بَتونی اونِ بَوینی، 21و کِسی هم نارنه هارِشین خِدائه پادشاهی اینجه یا اونجه ئه، چوون خِدائه پادشاهی شِمه میون دره.»
22عیسی شه شاگِردونِ بااوته: «مووقه ای رِسِنه که آرزو کاندینی اِنسانِ ریکا ره یِتا روز بَوینین، ولی نَویندِنی. 23مَردِم شِما ره گانِنه: هارِش”وه اینجه،“ یا ” اونجه دَره.“ وِشونِ دِمبالِ نَشوئین. 24چوون هَمون طی که آسِمونِ برق یه لَحظه زَنده و آسمونِ این سَر تا اون سَرِ رووشن کانده، اِنسانِ ریکا هم، شه روزِ مووقه همین طی اِنه. 25ولی اَوِّل وِنه خَله رَنج بَکِشه و این نَسل وه ره رَد هاکانِن. 26اِنسانِ ریکائه دوره، نوحِ دورهِ واریِ. 27مَردِم خاردِنه و نوشینه و زَن وَردِنه و شی کاردِنه تا اون روز که نوح، کَشتیِ دِله بُورده. کِلاک بییَمو و همه ره هِلاک هاکارده. 28لوطِ دوره هم این طی بییه. مَردِم بَخُردِن و بَنوشییِن و بَخرییِن و بَروتِن و دَکاشتِن و بِساتِنِ مشغول بینه. 29ولی روزی که لوط سُدومِ جِم بیرون بییَمو، تَش و گوگرد، آسِمونِ جِم بِوارِسه و همه ره هِلاک هاکارده. 30روزی که اِنسانِ ریکا ظِهور کانده همین طیِ. 31اون روزِ دِله، اونی که شه سِرهِ بومِ سَر دَووه و وه اثاث سِره دِله دَووه، وه، اونائه بَییتِنِ وِسه جِر نَییه. و اونی هم که زِمینِ سَر دَره هم سِره نَییه. 32لوطِ زِنا ره یاد بیارین! 33هر کی بِخوائه شه جانِ حِفظ هاکانه، اونِ از دَس دِنه، ولی هر کی شه جانِ جِم بُگذِره، اونِ نِجات دِنه. 34شِما ره گامبه، اون شو دِ نَفِری که یِتا لائه دِله دَرِنه، یِتا ره وَرنه و یِتا دییه موندِنه. 35و دتا زِنا که سِره دِله یه جا نیشتِنه و دَره آسیو کاندنه، یِتا ره وَرنه و یِتا دییه موندِنه. [ 36و دِتا مَردی هم که زِمینِ سَر دَره کار کاندِنه، یِتا ره وَرنه و یِتا دییه موندِنه.]» 37شاگِردون عیسی جِم بَپِرسینه: «کجه، اِی خِداوند؟» عیسی بااوته: «هر‌جا لاش دَووه، لاشخورا هم اونجه جَمع بونِنه!»
Currently Selected:
اِنجیلِ لوقا 17: EMB
Highlight
Share
ਕਾਪੀ।
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@2024 Korpu Company
اِنجیلِ لوقا 17
17
گِناهِ وَسوَسه
1عیسی شه شاگِردونِ بااوته: «یقیناً گِناهِ وَسوَسه دَره، ولی وای به حال اونی که وسوسهِ باعث بَووه. 2وه وِسه بِهتَر بییه، یِتا آسیوِ سَنگ وه گَردِن وَسِّنه و وه ره دریائه دِله دِم دانه تا اینکه باعث بَووه یِتا از این کِچیکون گِناه دَکِفه. 3پَس شه مِواظِب بوئین. اگه تِ بِرار گِناه کانده، وه ره توبیخ هاکان، و اگه توبه هاکارده، وه ره بِبَخش. 4اگه روزی هَفت کَش تِ ره گِناه هاکانه، و هَفت کَش تِ پَلی بِیّه و باره: ”توبه کامبه،“ تِ وِنه وه ره بِبَخشی.»
5رسولون، عیسیِ خِداوندِ بااوتِنه: «اَمه ایمونِ زیاد هاکان!» 6عیسیِ خِداوند بااوته: «اگه خردِلِ تیمِ اِندا ایمون دارین، توندِنی این توتِ دارِ بارین بِنه جِم بَکِندی بَووه و دریائه دِله دَکاشته بَووه، و شِمه دَستورِ اِطاعت کانده.
7«کِدوم یِتا از شِما دَره وَختی وه نوکِر زِمینِ شِخم بَزوئِنِ جِم یا گُسفِن بَچِروندِنِ جِم، صَحرائه جِم بَردَگِرده، وه ره باره: ”زود بِرو سِفره سَر هِنیش“؟ 8مگه وه ره نارنه: ”اَوِّل مِ شومِ حاضِر هاکان و شه لِواسِ عَوِض هاکان و مِ ره پَذیرایی هاکان تا بَخُرِم و بَنوشِم، و بعد تِ خارنی و نوشِنی“؟ 9مگه اون اَرباب اینِ وِسه که وه نوکِر وه گَبِ گوش هِدا، وه جِم تِشکر کانده؟ 10پَس، شِما هم وَختی اونچی شِما ره دَستور دِنِنه، اِنجام هادین و بارین: ”اِما یِتا نوکِر ویشتَر نیمی و فِقَط شه وظیفه ره اِنجام هِدامی»
ده تا جِذامیِ شِفا
11عیسی اورشَلیمِ راهِ دِله، سامِره و جَلیلِ مَرزِ جِم بُگذِشته. 12وَختی روستایی دِله بُورده، ده تا جِذامی ره بَدیئه که دورتر اِیست هاکارده بینه 13وِشون داد بَزونه بااوتِنه: «ای عیسی، ای اِسّا، اِما ره رَحم هاکان.» 14وَختی عیسی وِشونِ بَدیئه، بااوته: «بُورین و شه ره کاهِنِ سِراغ هادین.» وِشون راه دَکِتِنه و راه دِله شِفا بَییتِنه. 15یِتا از وِشون وَختی بَدیئه شِفا بَییته، هَمون طی که بِلِند بِلِند خِدا ره پرسِش کارده، بَردَگِردِسه 16و عیسیِ لینگ دَکِته و وه جِم تِشکر هاکارده. اِسا، اون جِذامی سامری بییه. 17عیسی بااوته: «اونایی که شِفا بَییتِنه مگه ده نَفِر نَبینه؟ پَس اون نُه تائه دییه کِجه دَرِنه؟ 18به جِز این غریبه، کَس دییه بَرنَگِردِسه تا خِدا ره شکر هاکانه؟» 19بعد وه ره بااوته: «پِرِس و بور، تِ ایمون تِ ره شِفا هِدا.»
خِدائه پادشاهی اِنه
20عیسی، عُلِمائه فِرقه فریسیِ جِواب، که بَپِرسی بینه خِدائه پادشاهی کِی اِنه، بااوته: «خِدائه پادشاهی جوری نییه که بَتونی اونِ بَوینی، 21و کِسی هم نارنه هارِشین خِدائه پادشاهی اینجه یا اونجه ئه، چوون خِدائه پادشاهی شِمه میون دره.»
22عیسی شه شاگِردونِ بااوته: «مووقه ای رِسِنه که آرزو کاندینی اِنسانِ ریکا ره یِتا روز بَوینین، ولی نَویندِنی. 23مَردِم شِما ره گانِنه: هارِش”وه اینجه،“ یا ” اونجه دَره.“ وِشونِ دِمبالِ نَشوئین. 24چوون هَمون طی که آسِمونِ برق یه لَحظه زَنده و آسمونِ این سَر تا اون سَرِ رووشن کانده، اِنسانِ ریکا هم، شه روزِ مووقه همین طی اِنه. 25ولی اَوِّل وِنه خَله رَنج بَکِشه و این نَسل وه ره رَد هاکانِن. 26اِنسانِ ریکائه دوره، نوحِ دورهِ واریِ. 27مَردِم خاردِنه و نوشینه و زَن وَردِنه و شی کاردِنه تا اون روز که نوح، کَشتیِ دِله بُورده. کِلاک بییَمو و همه ره هِلاک هاکارده. 28لوطِ دوره هم این طی بییه. مَردِم بَخُردِن و بَنوشییِن و بَخرییِن و بَروتِن و دَکاشتِن و بِساتِنِ مشغول بینه. 29ولی روزی که لوط سُدومِ جِم بیرون بییَمو، تَش و گوگرد، آسِمونِ جِم بِوارِسه و همه ره هِلاک هاکارده. 30روزی که اِنسانِ ریکا ظِهور کانده همین طیِ. 31اون روزِ دِله، اونی که شه سِرهِ بومِ سَر دَووه و وه اثاث سِره دِله دَووه، وه، اونائه بَییتِنِ وِسه جِر نَییه. و اونی هم که زِمینِ سَر دَره هم سِره نَییه. 32لوطِ زِنا ره یاد بیارین! 33هر کی بِخوائه شه جانِ حِفظ هاکانه، اونِ از دَس دِنه، ولی هر کی شه جانِ جِم بُگذِره، اونِ نِجات دِنه. 34شِما ره گامبه، اون شو دِ نَفِری که یِتا لائه دِله دَرِنه، یِتا ره وَرنه و یِتا دییه موندِنه. 35و دتا زِنا که سِره دِله یه جا نیشتِنه و دَره آسیو کاندنه، یِتا ره وَرنه و یِتا دییه موندِنه. [ 36و دِتا مَردی هم که زِمینِ سَر دَره کار کاندِنه، یِتا ره وَرنه و یِتا دییه موندِنه.]» 37شاگِردون عیسی جِم بَپِرسینه: «کجه، اِی خِداوند؟» عیسی بااوته: «هر‌جا لاش دَووه، لاشخورا هم اونجه جَمع بونِنه!»
Currently Selected:
:
Highlight
Share
ਕਾਪੀ।
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@2024 Korpu Company