YouVersion Logo
Search Icon

اِنجیلِ مَتّی 25

25
دَه تا اَذَب کیجایِ مَثَل
1«اون روزان، آسمانِ پادشاهی دَه تا اَذَب کیجارِه ماندِنه که خودِشانِه لَمپا رِه بِیتَن و زامایِ پیشواز بَشَن. 2اوشانِ جی پنج نفر عَقلدار و پَنج نَفَر دیگه بی عَقل بان. 3بی عَقلِ کیجاشان خودِشانِه لَمپا رِه بِیتَن، وَلی روغَن خودِشانِه هَمرَه نَبِردَن. 4وَلی عَقلدارِ کیجاشان، خودِشانِه لَمپایِ هَمرَه پُر هَبوسِّه روغندان رِه هَم بَبِردَن. 5چون زامایِ بَموئَن طول بَکِشیِیَه، اوشانه چِشم سنگین هَبا و اوشانه خواب بَبِردِه. 6نِصفِ شُو یِنَفَر داد زَنِه با گونِه با: ”زاما دَره بیِه! اونه پیشواز بیشیِن!“ 7ایما تمام کیجاشان وَرِسَن خودِشانِه لَمپارِه آمادِه هَکُردَن. 8بی عَقلِ کیجاشان عَقلدارِشانه باگوتَن: ”یه میثقلی شیمی روغَنِ اَمَرِه هَدین، چونکه اَمیی لَمپا دَرِه دَکوشانِه هَبو.“ 9وَلی عَقلدارِ کیجاشان باگوتَن: ”نه نَدِنیم، چونکه روغَن هَمه رِه بَس نَبونِه. بیشین و دُکان دارِ جی شِمِرِه روغَن بَهینین“ 10وَلی اون موقه که اوشان روغَن بَهیَّنِ وَسین بَشَ بان، زاما سَر بَرِسییَه و اون اَذب کیجاشان که آمادِه بان، اونه هَمرَه عَروسی یه دِلِه بَشَن و دَر دَبِسِّه هَبا. 11ایما اون کیجاشان هم وَگَرِسَّن، باگوتَن: ”اِی آقا، اِی آقا، دَرِ اَمی وَسین واز هَکُن!“ 12وَلی زاما اوشانه باگوتِه: ”راس راسی شِمِره گونَم، مَن شِمِره نِشناسِنَم.“ 13پَس بیدار بییَسین، چون اون روز و ساعتِ جی خَبَر نِدارید.
سِه تا پاکار مَثَل
14هَمینجور، آسِمانِ پادشاهی ایتا مَردَای رِه ماندِنه که خَسِّه بوشو سَفر. اون خودشه پاکارانِ دُخوانِسِّه و خودشه مال ومَنالِ اوشانه دَس هَدَه. 15هَر کَدامِ اوشانِه تَوانِ قَدَر هَدَه، ایتا رِه صد سال اونِه دسمُزّه قَدَر، ایتا رِه چهل سال اونه دسمُزِّه قَدَر و ایتا دیگَرِ بیس سال اونه دَسمُزِّه قدر هَدهَ. ایما راهی یِه سَفر هَبا. 16اون مَردای که خودِشِه صد سال دَسمُزِّه قدر بِیتِه با، دَرجا بَشَه و اونه هَمرَه کاسِبی هَکُردِه و خودشه اَرباب پولِ دو برابر هَکُردِه. 17هَمینجور اون مَردای که چهل سال خودِشِه دَسمُزِّه قدر بِیتهِ با، خودشه اَرباب پولِ دو برابر هَکُردِه. 18وَلی اون مَردای که بیس سال خودِشِه دَسمُزِّه قدر بِیتهِ با، بَشَه و زَمینِ بَکِّنده و خودشه اَرباب پولِ جا هَدَه.
19«خِیلی زمان بُگذشته، اَرباب سَفرِ جی وَگَرِسِّه و اوشانه جی حِساب بِخَسِّه. 20اون پاکار که خودِشِه صد سال دَسمُزِّه قدر بِیتهِ با، همون قَدَر که سود هَکُردهِ با رِه خودشه هَمرَه بیاردِه و باگوتِه: ”اَرباب، مَرِه صد سال می دَسمُزِّه قدرهَدَه بِیی، اونه هَمرَه می صد سال دَسمُزِّه قدر سود هَکُردم.“ 21اونه اَرباب باَگوته: ”آفَرین، ای باوَفا و خُجیرِ پاکار! اَسِه که این کَمِ پولِ دِلِه اَمین بِیی، پولِ بیشتَری تی اختیار نَنَم. بیه تیِ اَرباب خُشحالی یه دِلِه شَریک هَبو!“ 22اون پاکارِی که چهل سال خودِشِه دَسمُزِّه قَدَر بِیته با پیش بوما و باگوتِه: ”اَرباب، تو مَرِه چهل سال می دَسمُزِّه قَدَرهَدَه بِیی، بِفرمِا اونه هَمرَه چهل سال می دَسمُزِّه قَدَرسود هَکُردَم.“ 23اونِه اَرباب باَگوته: ”آفَرین، اِی باوَفا وخُجیرِ پاکارِ! اَسِه که این کَمِ پولِ دِلِه اَمین بِیی، پولِ بیشتَری تی اختیار نَنَم. بیه تی اَرباب خُشحالی یه دِلِه شَریک هَبو!“ 24ایما اون پاکار که بیس سال خودِشِه دَسمُزِّه قَدَر بِیتهِ با پیش بوما و باگوتِه: ”اَرباب، چون دانِسَّم مَردِ سَختگیری هیسی، نَکاشتِه رِه دِرُو کانی و نَپاشیه رِه جَم کانی، 25بَتِرسییَم و تی پولِ زَمینِ میَن جا هَدَم، بِفِرمِا این هَم تی پول!“ 26وَلی اونه اَرباب باگوتِه: ”اِی تَمَّل و بَدِ پاکارِ! پس تو که دانِسّی مَن اوجِه ایی که نِکاشتَمِ رِه دِرُو کانَم و اوجِه ایی که نَپاشیمِ رِه جَمع کانَم، 27پَس چرا می پولِ صَرّافانِ نَدَیی تا وَختی سَفرِ جی وَگَردِنَم اونِ، اونِه سودِ هَمرَه پَس هَگیرَم؟ 28اونِ پولِ اونه جی هَگیرین و به اونیکه دویست سال دَسمُزِّه قَدَر داره هَدین. 29چون هَر کَی که داره رِه، بیشتر هَدَه بونه تا بِه فَراوانی بِدارِه، ولی اونیکه نِداره، همون چی که داره هَم اونه جی بِیته بونه. 30این بی‌فایده پاکار رِه ظُلَماتِ دِلِه تُووادین اوجِه که بِرمِه دَرِه وتَرسِ جی دَندان، دَندانِ سَر هَکِلاش خارنه.“
داوَری روز
31«وَختی انسانِ ریکا خودشه جَلال هَمرَه تمام فِرشتِگانِ هَمرَه بییِه، خودشه پادشاهِی یه تَختِ سَر نیشِنه. 32تمام قومِشان اونه پیش جَمع بونَن و او ایتا گالِش مِثان گوسندِشانِ بُزِشان جی سیفا کانه، مَردُم رِه به دو دَسِّه تقسیم کانه. 33گوسندشان رِه خودشه راسِ وَر و بِزشان رِه خودشه چَپِ ور نَنِه. 34ایما اوشانی که اونه راسِ ور دَرِن رِه گونه: ”بیئِین اِی کَسانی که می پیَر شِمِره بركت هَدَه، پادشاهِی ایی رِه اِرث بَبِرین که دنیای شروعِ جی شِمِره آمادِه هَبا با. 35چون وَشنا بام، مَرِه غَذا هَدَین، تَشنا بام، مَرِه اُو هَدَین، غَریب بام، مَرِه جا هَدَین. 36لُخت بام، می تَن لِواس دَکُردین، ناخوش بام، می عیادَت بومَین، زِندانِ دِلِه دَبام، می مُلاقات بومَین.“ 37ایما صالحان جِواب دَنِن: ”اِی آقا، کِی تِرهِ وَشنا بَدییَیم و تِره غذا هَدَیم، یا تَشنا بَدییَیم و تِرِه اُو هَدَیم؟ 38کِی تِره غریب بَدییَیم و تِرِه جا هَدَیم، یا تِرِه لُخت بَدییَیم و تی تَن لِواس دَکُردیم؟ 39کِی تِره ناخوش یا زِندانِ دِلِه بَدییَیم و تی مُلاقات بومَیم؟“ 40پادشاه اوشانه گونِه: ”راس راسی شِمِره گونَم، اونچه که ایتا می کوچیکترین اَداشانِ وَسین هَکُردین، می وَسین هَکُردین.“ 41«ایما اوشانیکه اونه چَپِ ور دَرِن رِه گونه: ”اِی مَلعونان، می جی دور هَبین واَبدی تَشِ دِلِه که اِبلیس و اونه فِرِشتگانِ وَسین آمادِه هَبا بیشین، 42چونکه وَشنا بام، مَرِه غَذا نَدَین، تَشنا بام، مَرِه اُو نَدَین، 43غریب بام، مَرِه جا نَدَین، لُخت بام، می تَن لِواس دَنِکُردِین، ناخوش و زِندانِی بام، می مُلاقات نومَین.“ 44اوشان جَواب دَنِن: ”اِی آقا، کِی تِره وَشنا و تَشنا، غریب و لُخت، ناخوش و زِندانِ دِلِه بَدییَیم و تِره خِدمَت نَکُردِیم؟“ 45اوشانِه جَواب گونِه: ”راس راسی شِمِره گونَم، اونچه که ایتا این کوچَکانِ وَسین نَکُردِین، دَر حقیقَت می وَسین نَکُردین.“ 46پس اوشان اَبَدی مُجازاتِ دِلِه شونَن، وَلی صالِحان اَبَدی زندِگی یه دِلِه.

Highlight

Share

ਕਾਪੀ।

None

Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in