اِنجیلِ مَتّی 18
18
کی هَمِه یه جی گَته تَرَه
1ایما شاگِردان عیسی یه ورجه بومَن و اونه جی بَپُرسیَن: «کی آسمان پادشاهِی یه دِلِه هَمِه یه جی گَته تَرِه؟» 2عیسی ایتا وَچِه رِه دُخوانِسِّه و اونه جی بِخواسِّه شاگِردانِ میِن بیِیَسه. 3وَ باَگوته: «راس راسی شِمِره گونَم، تا عَوَض نَبین و کوچِ وَچِه شانِ مِثان نَبین، هیچ وخت نَتَّنید آسمانِ پادشاهِی یه دِلِه بیشین. 4هَرکی خودِش رهِ این کوچِه وَچِه یه مِثان کوچِک هَکونه، آسمانِ پادشاهِی یِه دِلِه گَت تَرین بونه. 5هر کی اینجور وَچِه رِه می اِسمِ خاطِری قَبول هَکونه، مَرِه قَبول هَکُردِه.
6«وَلی هر کی باعِث هَبو ایتا ازاین کوچِکان که مَرِه ایمان داره بِه گُناه دَکِه، اونه رَه بِهتَر با که خودشه گَردَن آسیاب سَنگ دَبِدِه و دَریایِ جَلِ جایِ دِلِه غَرق هَبو! 7وای بر این دُنیا که آدَمی رِه بِه گُناه وَسوَسِه کانه. چون وَسوَسِه هَمِش دَرِه، وَلی وای بِحالِ کَسی که وَسوَسِه باعِث بونه!
8«اَگِه تی دَس یا لِنگ تِرِه بِه گُناه کِشاندِنِه، اونِه بَبین و تُوواد چونکه تِرِه بِهتَرِ که شَل یا چُلاق اَبَدی زندگی یه دِلِه بیشی تا اینکه دَس و لِنگِ هَمرَه اَبَدی تَشِ دِلِه تُووادِه هَبی. 9وَ اَگِه تی چِش تِرهِ بِه گُناه کِشاندِنِه، اونِه دَر بیار و تُوواد چونکه تِرِه بِهتَرِ ایتا چِشِ هَمرَه اَبَدی زندگی دِلِه بیشی، تا اینکه دُتا چِشِ هَمرَه جَهَنَمِ تَشِ دِلِه تُووادِه هَبی.
گُم هَبوسِّه گوسِند مَثَل
10«هیچ وَخت این کوچِ وَچِه شانهِ کوچِک نِشمارین. چونکه شِمِره گونَم اوشانه فِرِشتِگان آسِمانِ دِلِه هَمَش می آسِمانی پیَرِ دیمِ دینَن. 11چون انسان ریکا بوما تا گُم هَبوسِّه شانهِ نِجات هَدِه. 12چی گَمان کانید؟ اَگِه ایتا مَردَای صد تا گوسِند بِدارِه و ایتا اَز اوشان گُم هَبو، تی نَظَر اون نَوَد و نِه گوسِند دیگَرِ کوهِ دِلِه وِل نُکانِه و گُم هَبوسِّه گوسِند دُمّال نَشونِه؟ 13آرِه شِمِره گونَم اگه اونِه پیداهَکونه، اون ایتا گوسِند وَسین بیشَتر خوشحال بونه تا اون نَوَد و نُه گوسِند وَسین که گُم نَبان. 14اینه وَسین شیمی آسِمانی پیَره خواسِّه این نیِه که حَتّی ایتا از این کوچَکان هَلاک هَبون.
اَگه تی اَداش تِرِه گناه هَکُردِه
15«اَگِه تی اَداش تِرِه گُناه هَکُردِه، اونه ورجه بوشو و شیمی میَن اونه خَطا رِه اونه گوشزَد هَکُن. اَگه تی گَبِ گوش هَکُردِه، تیِ اَداشِ پیدا هَکوردی؛ 16وَلی اَگِه تی گَبِ گوش نَکُردِه، یکی دو نَفر دیگَرِ تیِ هَمرَه بَبِر تا هر اِتهامی، دو سِه تا شاهِد گَواهی یه همرَه ثابِت هَبو. 17اَگِه حاضر نَبا اوشانه گَبِ گوش هَکونِه، كلیسا رِه باگو، وَ اَگِه حاضِر نَبا حَتّی كلیسای گَبِ گوش هَکونه، بَنی تِرِه ایتا بت پَرَس یا خراجگیر مِثان هَبو.
18«راس راسی شِمِره گونَم، هَر چی زَمینِ سَر دَبِدین، آسِمانِ دِلِه هَم دَبِسِّه بونه؛ وَ هَر چی زَمینِ سَر واز هَکُنید، آسِمانِ دِلِه هَم واز بونه. 19اینم شِمِره گونَم اَگِه شیمی جی دو نفر زَمینِ سَر اونچه یه باره که خُدایِ جی خَنید یِک دِل هَبین، می آسِمانی پیَر اونِه شِمِره دَنه. 20چونکه هَر جا دو یا سِه نَفر می اسمِ هَمرَه جَمع هَبون، مَن اوجِه اوشانه میَن دَرَم.»
بی رَحمِ پاکارِ مَثَل
21ایما پِطرُس عیسی یِه ورجه بوما و اونه جی بَپُرسیِه: «آقا، اَداشی که مَرِه بَدی کانه رِه چَن دَفِه بایسّی بِبَخشِم؟ تا هَفت دَفِه؟»
22عیسی اونه باَگوته: «نَگونَم هَفت دَفِه، بلکه هَفتاد تا هَفت دَفِه.
23چونکه آسمانِ پادشاهِی ایتا پادشاهِ مِثانِ که تَصمیم بِیته خودشه پاکارانِ هَمرَه حِساب کِتاب هَکونه. 24پس وَختی حِساب کِتابِ شُروع هَکُردِه، یِنَفَرِ اونه ورجِه بیاردَن که آنقَدَر پادشاه رِه بِدِهکار با که حتّی اَگه دو هِزار سال پادشاهِ وَسین کار کانِبا بازهَم نَتَّنِسِّه خودشه بدهی رِه پَس هَدِه. 25وَ چون نَتَّنِسِّه خودشه بدهی رِه هَدِه، اَرباب دَستور هَدَه اون رِه اونه زَن و وَچِه و تمام اونه دار و نَدارِ هَمرَه بَروشَن تا خودِشه طَلَبِ هَگیره. 26وَلی اون پاکار اَرباب لِنگِ پیش زانو بَزَه و خواهِش هَمرَه باگوتِه: ”مَرِه مُهلَت هَدِه، تمام می قَرضِ تِره دَنَم.“ 27اَرباب دِل اونه رَه بَسوتِه و اونه وِل هَکُردِه و اونه قَرضِ بِبَخشیَه. 28«وَلی وَختی هَمین پاکار دَبا درگا بوشو، ایتا اَز خودشه هَمکارانِ بَدییِه که صَد دینار که سِه ماه کارگری دسمزد قَدَر با اونه بِدِهکار با. پَس اونه بِیته و اونه قُورتِ فشار هَدَه و باگوتِه: ”تی قَرضِ پَس هَدِه!“ 29اونه هَمکار اونه لِنگِ پیش زِانو بَزَه و خواهِش هَمرَه باگوتِه: ”مَرِه مُهلَت هَدِه؛ تا تمام می قَرضِ تِرِه هَدَم.“ 30وَلی اون قَبول نَکُردِه، وَ اون مَردَای رِه زِندانِ دِلِه تُووادَه تا خودشه بدهی رِه هَدِه. 31وَختی بَقیه پاکاران این ماجَرا رِه بَدییَن خِیلی ناراحَت هَبان، خودِشانِه اَرباب ور بَشَن و تمام ماجَرا رِه اونه وَسین باگوتَن. 32ایما اَرباب اون پاکارِ خودشه وَرجه دُخوانِسِّه و اونه باگوته: ”اِی پاکارِ شَرور، مَگِه مَن تی خواهِش و تَمَنّایِ وَسین تمام تی قَرضِ نِبَخشییَم؟ 33مَگِه نَبایِسّی هَمونجور که مَن تِره رَحم هَکُردَم، تو هَم تیِ هَمکارِ رَحم کانِه بِی؟“ 34اَرباب آنقَدَر برزَخ هَبا که اونه زِندانِ دِلِه تُووادَه تا شِکَنجِه هَبو و تمام خودشه قَرضِ هَدِه. 35هَمینجور هَم می پیَر که آسمانِ دِلِه دَرِه این بَلا رِه شیمی سَر هارنه، اَگِه شُما هَم شیمی اَداشه دِلِ جی نِبَخشین.»
Currently Selected:
اِنجیلِ مَتّی 18: GMB
Highlight
Share
ਕਾਪੀ।
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2024 Korpu Company
اِنجیلِ مَتّی 18
18
کی هَمِه یه جی گَته تَرَه
1ایما شاگِردان عیسی یه ورجه بومَن و اونه جی بَپُرسیَن: «کی آسمان پادشاهِی یه دِلِه هَمِه یه جی گَته تَرِه؟» 2عیسی ایتا وَچِه رِه دُخوانِسِّه و اونه جی بِخواسِّه شاگِردانِ میِن بیِیَسه. 3وَ باَگوته: «راس راسی شِمِره گونَم، تا عَوَض نَبین و کوچِ وَچِه شانِ مِثان نَبین، هیچ وخت نَتَّنید آسمانِ پادشاهِی یه دِلِه بیشین. 4هَرکی خودِش رهِ این کوچِه وَچِه یه مِثان کوچِک هَکونه، آسمانِ پادشاهِی یِه دِلِه گَت تَرین بونه. 5هر کی اینجور وَچِه رِه می اِسمِ خاطِری قَبول هَکونه، مَرِه قَبول هَکُردِه.
6«وَلی هر کی باعِث هَبو ایتا ازاین کوچِکان که مَرِه ایمان داره بِه گُناه دَکِه، اونه رَه بِهتَر با که خودشه گَردَن آسیاب سَنگ دَبِدِه و دَریایِ جَلِ جایِ دِلِه غَرق هَبو! 7وای بر این دُنیا که آدَمی رِه بِه گُناه وَسوَسِه کانه. چون وَسوَسِه هَمِش دَرِه، وَلی وای بِحالِ کَسی که وَسوَسِه باعِث بونه!
8«اَگِه تی دَس یا لِنگ تِرِه بِه گُناه کِشاندِنِه، اونِه بَبین و تُوواد چونکه تِرِه بِهتَرِ که شَل یا چُلاق اَبَدی زندگی یه دِلِه بیشی تا اینکه دَس و لِنگِ هَمرَه اَبَدی تَشِ دِلِه تُووادِه هَبی. 9وَ اَگِه تی چِش تِرهِ بِه گُناه کِشاندِنِه، اونِه دَر بیار و تُوواد چونکه تِرِه بِهتَرِ ایتا چِشِ هَمرَه اَبَدی زندگی دِلِه بیشی، تا اینکه دُتا چِشِ هَمرَه جَهَنَمِ تَشِ دِلِه تُووادِه هَبی.
گُم هَبوسِّه گوسِند مَثَل
10«هیچ وَخت این کوچِ وَچِه شانهِ کوچِک نِشمارین. چونکه شِمِره گونَم اوشانه فِرِشتِگان آسِمانِ دِلِه هَمَش می آسِمانی پیَرِ دیمِ دینَن. 11چون انسان ریکا بوما تا گُم هَبوسِّه شانهِ نِجات هَدِه. 12چی گَمان کانید؟ اَگِه ایتا مَردَای صد تا گوسِند بِدارِه و ایتا اَز اوشان گُم هَبو، تی نَظَر اون نَوَد و نِه گوسِند دیگَرِ کوهِ دِلِه وِل نُکانِه و گُم هَبوسِّه گوسِند دُمّال نَشونِه؟ 13آرِه شِمِره گونَم اگه اونِه پیداهَکونه، اون ایتا گوسِند وَسین بیشَتر خوشحال بونه تا اون نَوَد و نُه گوسِند وَسین که گُم نَبان. 14اینه وَسین شیمی آسِمانی پیَره خواسِّه این نیِه که حَتّی ایتا از این کوچَکان هَلاک هَبون.
اَگه تی اَداش تِرِه گناه هَکُردِه
15«اَگِه تی اَداش تِرِه گُناه هَکُردِه، اونه ورجه بوشو و شیمی میَن اونه خَطا رِه اونه گوشزَد هَکُن. اَگه تی گَبِ گوش هَکُردِه، تیِ اَداشِ پیدا هَکوردی؛ 16وَلی اَگِه تی گَبِ گوش نَکُردِه، یکی دو نَفر دیگَرِ تیِ هَمرَه بَبِر تا هر اِتهامی، دو سِه تا شاهِد گَواهی یه همرَه ثابِت هَبو. 17اَگِه حاضر نَبا اوشانه گَبِ گوش هَکونِه، كلیسا رِه باگو، وَ اَگِه حاضِر نَبا حَتّی كلیسای گَبِ گوش هَکونه، بَنی تِرِه ایتا بت پَرَس یا خراجگیر مِثان هَبو.
18«راس راسی شِمِره گونَم، هَر چی زَمینِ سَر دَبِدین، آسِمانِ دِلِه هَم دَبِسِّه بونه؛ وَ هَر چی زَمینِ سَر واز هَکُنید، آسِمانِ دِلِه هَم واز بونه. 19اینم شِمِره گونَم اَگِه شیمی جی دو نفر زَمینِ سَر اونچه یه باره که خُدایِ جی خَنید یِک دِل هَبین، می آسِمانی پیَر اونِه شِمِره دَنه. 20چونکه هَر جا دو یا سِه نَفر می اسمِ هَمرَه جَمع هَبون، مَن اوجِه اوشانه میَن دَرَم.»
بی رَحمِ پاکارِ مَثَل
21ایما پِطرُس عیسی یِه ورجه بوما و اونه جی بَپُرسیِه: «آقا، اَداشی که مَرِه بَدی کانه رِه چَن دَفِه بایسّی بِبَخشِم؟ تا هَفت دَفِه؟»
22عیسی اونه باَگوته: «نَگونَم هَفت دَفِه، بلکه هَفتاد تا هَفت دَفِه.
23چونکه آسمانِ پادشاهِی ایتا پادشاهِ مِثانِ که تَصمیم بِیته خودشه پاکارانِ هَمرَه حِساب کِتاب هَکونه. 24پس وَختی حِساب کِتابِ شُروع هَکُردِه، یِنَفَرِ اونه ورجِه بیاردَن که آنقَدَر پادشاه رِه بِدِهکار با که حتّی اَگه دو هِزار سال پادشاهِ وَسین کار کانِبا بازهَم نَتَّنِسِّه خودشه بدهی رِه پَس هَدِه. 25وَ چون نَتَّنِسِّه خودشه بدهی رِه هَدِه، اَرباب دَستور هَدَه اون رِه اونه زَن و وَچِه و تمام اونه دار و نَدارِ هَمرَه بَروشَن تا خودِشه طَلَبِ هَگیره. 26وَلی اون پاکار اَرباب لِنگِ پیش زانو بَزَه و خواهِش هَمرَه باگوتِه: ”مَرِه مُهلَت هَدِه، تمام می قَرضِ تِره دَنَم.“ 27اَرباب دِل اونه رَه بَسوتِه و اونه وِل هَکُردِه و اونه قَرضِ بِبَخشیَه. 28«وَلی وَختی هَمین پاکار دَبا درگا بوشو، ایتا اَز خودشه هَمکارانِ بَدییِه که صَد دینار که سِه ماه کارگری دسمزد قَدَر با اونه بِدِهکار با. پَس اونه بِیته و اونه قُورتِ فشار هَدَه و باگوتِه: ”تی قَرضِ پَس هَدِه!“ 29اونه هَمکار اونه لِنگِ پیش زِانو بَزَه و خواهِش هَمرَه باگوتِه: ”مَرِه مُهلَت هَدِه؛ تا تمام می قَرضِ تِرِه هَدَم.“ 30وَلی اون قَبول نَکُردِه، وَ اون مَردَای رِه زِندانِ دِلِه تُووادَه تا خودشه بدهی رِه هَدِه. 31وَختی بَقیه پاکاران این ماجَرا رِه بَدییَن خِیلی ناراحَت هَبان، خودِشانِه اَرباب ور بَشَن و تمام ماجَرا رِه اونه وَسین باگوتَن. 32ایما اَرباب اون پاکارِ خودشه وَرجه دُخوانِسِّه و اونه باگوته: ”اِی پاکارِ شَرور، مَگِه مَن تی خواهِش و تَمَنّایِ وَسین تمام تی قَرضِ نِبَخشییَم؟ 33مَگِه نَبایِسّی هَمونجور که مَن تِره رَحم هَکُردَم، تو هَم تیِ هَمکارِ رَحم کانِه بِی؟“ 34اَرباب آنقَدَر برزَخ هَبا که اونه زِندانِ دِلِه تُووادَه تا شِکَنجِه هَبو و تمام خودشه قَرضِ هَدِه. 35هَمینجور هَم می پیَر که آسمانِ دِلِه دَرِه این بَلا رِه شیمی سَر هارنه، اَگِه شُما هَم شیمی اَداشه دِلِ جی نِبَخشین.»
Currently Selected:
:
Highlight
Share
ਕਾਪੀ।
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2024 Korpu Company