ای روج که عیسی ایگله شهرانک به، مَردکی وا به که جذام چَوه تمام بَدَنِش کَته به. وختی عیسیش بینده، چَوه دس و پا دِگس و مندتنه باتشه: «ای آقا، اگم تِه بِگَوِره تانی من شفا بِدَیی.» عیسی اِشتن دسش پران بوعَرده و اَوش دَس آسو و باتشه: «گَمه؛ شفا بیگی!» البَحَل، اَ مردکه جزام شفا بِکَت.