«اُفتو و مانگ و آستارانک نشانههانی آشکار آبی. زمین سرک، قومه، دریا جوش و خروشک آشفته و پریشان بینده. مردم اَ چی واسنه که دنیا سر آمییَر، بیهوش بینده، چون که اَ نیرویی که آسمانِش محکم نییا داشتنده لرزنده. اَدمی انسان زا، وینا که قدرت و جلال نه ایگله مهی سرک آمییر.