Leesplan voor de Vastentijd uit de Bijbel: MosaicVoorbeeld

Doelbewust vasten (Clyde Taber)



Vasten is een gek woord voor ons. We huiveren, aarzelen en slaan het van ons af. We vermijden het graag voorzichtig, net als de religieuze leiders de ineengeslagen man voorbij wandelden in Jezus' gelijkenis. Toch was vasten een deel van de gebruiken in de vroege kerk.



Het vasten is een praktijk uit het Oude Verbond, maar het werd door Jezus bevestigd en zelfs aangemoedigd. Hij onderwees op de berg: "Dus wanneer je aalmoezen geeft" (Mattheus 6:2), "wanneer jullie bidden" (Mattheus 6:5), en ook "wanneer jullie vasten" (Mattheus 6:16). Jezus noemde geven, bidden en vasten als onderdelen van het geestelijk leven. Het zijn geen facultatieve extra's, maar ze vormen de kern van de leer van Christus.



Een groot aantal keerpunten in de menselijke geschiedenis werd voorafgegaan door een periode van vasten. Nadat Mozes gevast had, kreeg hij de tafelen die onze kennis over zonde en het besef van juistheid veranderden (Exodus 34:28). Nadat Jezus gevast had, begon de beker zich te vullen met de wijn van het Nieuwe Verbond (Matteüs 4:2). Nadat de leiders van de vroege kerk gevast hadden, begon het geloof van Jezus zich snel te verspreiden tot buiten Palestina (Handelingen 13:2). De kerk in Azië van de twintigste eeuw heeft gevast, en nu groeit ze met ongeziene snelheid. Onze Vader houdt ervan ons te belonen als we vasten met een puur hart (Matteüs 6:18).



Vasten leidt tot doelmatigheid, en dus zou doelmatigheid ook moeten leiden tot vasten. Wanneer we vasten, zouden we dat moeten beschouwen als een tijd waarin we sommige dingen aan de kant zetten om op die manier andere dingen op te kunnen nemen. We onthouden onszelf van voedsel voor een tijd, om beter te kunnen focussen op Christus en op Zijn koninkrijk. Vasten vraagt vastberadenheid en toewijding. We nemen de tijd om even af te stappen van de snelheid van ons drukke leven. Vasten brengt het meeste op wanneer het samen gaat met zoeken en opofferen, met leven in de Geest in plaats van in het lichaam. Wanneer we eten, verzadigen we ons lichaam. Maar wanneer we vasten, reiken we verder dan het lichaam, en reiken we naar het gebied van de Geest.



Vrucht dragen door vasten is niet iets dat je snel of gemakkelijk bereikt. Het is een oefening waar je met tijd en ervaring steeds beter in wordt. Als we gaan vasten stappen overlaadt de Heer ons met genade. Voor een tijdje herinnert het ons aan de dood, en daarna vertaalt de Geest dat tekort aan eten in een gevoel van leven, licht en begrip.



Net zoals Jezus bevrijd werd in zijn tocht naar Jeruzalem, zo kunnen wij Hem volgen in zijn praktijk. Niet "als", maar "wanneer je vast".