गन्ती 19:1-22
गन्ती 19:1-22 नेपाली नयाँ संशोधित संस्करण (NNRV)
परमप्रभुले मोशा र हारूनलाई भन्नुभयो, “परमप्रभुले दिनुभएको व्यवस्थाको एउटा विधि यही हो: निष्खोट र निष्कलङ्क, कहिल्यै जुवा नपरेको एउटा रातो कोरली तिनीहरूकहाँ ल्याउनू भनी इस्राएलीहरूलाई भन। तिनीहरूले ल्याऊन्। तिमीहरूले एलाजार पूजाहारीलाई त्यो दिनू, र त्यसलाई छाउनीबाहिर ल्याइओस्, र उसको सामुन्ने त्यो मारिओस्। त्यसपछि एलाजार पूजाहारीले आफ्नो औँलाले त्यसको रगत लिएर भेट हुने पालको अगिल्तिर सात चोटि छर्कोस्। उसका नजरको सामु त्यो कोरली, त्यसको छाला, मासु, रगत र गोबरसमेत जलाइओस्। तब पूजाहारीले देवदारुको काठ, हिसप, सिन्दूरे रङ्गको ऊन लिएर जलिरहेको कोरलीमा फालिदेओस्। त्यसपछि पूजाहारीले आफ्ना लुगा धोओस् र पानीले नुहाएर छाउनीमा फर्कोस्। तर त्यो पूजाहारी साँझसम्म अशुद्ध रहनेछ। त्यसलाई जलाउनेले पनि आफ्ना लुगा धोओस् र पानीले नुहाओस्। साँझसम्मै ऊ पनि अशुद्ध रहनेछ। “कुनै एक जना शुद्ध मानिसले त्यस कोरलीको खरानी बटुलेर छाउनीदेखि बाहिर कुनै शुद्ध ठाउँमा शुद्धीकरणका पानीको निम्ति इस्राएली समुदायले त्यो राखिओस्। त्यो पाप-शुद्धिको निम्ति हो। कोरलीको खरानी बटुल्नेले आफ्ना लुगा धोओस्, र साँझसम्मै ऊ पनि अशुद्ध रहनेछ। इस्राएलीहरू र तिनीहरूका बीचमा प्रवास गर्ने परदेशीका निम्ति पनि यो अनन्तको विधि होस्। “मान्छेको लाश छुने व्यक्ति सात दिनसम्म अशुद्ध रहनेछ। त्यसले आफूलाई त्यस पानीले तेस्रो र सातौँ दिनमा चोख्याओस्, अनि त्यो शुद्ध हुनेछ। तर त्यसले तेस्रो र सातौँ दिनमा आफूलाई चोख्याएन भनेता त्यो शुद्ध हुँदैन। जसले कसैको लाश छोएर आफूलाई चोख्याउँदैन, त्यसले परमप्रभुको पवित्र वासस्थान अशुद्ध पार्छ। त्यो मानिस इस्राएलीहरूबाट बहिष्कार गरिओस्। शुद्धीकरणको पानी त्यसमाथि छर्किएन, यसैकारण त्यो अशुद्धै छ। त्यसको अशुद्धि त्यसमाथि रहिरहनेछ। “कुनै मानिस पालमा मर्यो भने त्यसको बारे नियम यही हो: त्यस पालमा आउने र पालभित्र हुने हरेक मानिस सात दिनसम्म अशुद्ध हुन्छ। ढकनी नलगाएको हरेक खुला भाँड़ा अशुद्ध हुन्छ। “बाहिरतिर तरवारले मारिएको वा आफै मरेको लाश अथवा मानिसको हड्डी अथवा चिहान जसले छुन्छ, त्यो सात दिनसम्म अशुद्ध हुन्छ। “त्यस अशुद्ध मानिसको निम्ति पापबलिको जलाइएको खरानी लिएर भाँड़ामा हाली बगुवा पानी पनि त्यसमा हाल्नू। तब कुनै शुद्ध मानिसले हिसप लिई त्यस पानीमा चोपेर पाल र त्यसमा भएका भाँड़ाकुँड़ामाथि र त्यहाँ भएका मानिसहरूमाथि, अनि हड्डी, मारिएको वा आफै मरेको लाश, वा चिहान छुनेमाथि छर्कोस्। शुद्ध मानिसले अशुद्ध भएकोमाथि तेस्रो र सातौँ दिनमा त्यो पानी छर्कोस्। सातौँ दिनमा चाहिँ उसले त्यसलाई चोख्याओस्, र त्यसले आफ्ना लुगा धोई नुहाओस्, अनि साँझमा त्यो शुद्ध हुनेछ। तर अशुद्ध हुने मानिसले आफूलाई चोख्याएन भनेता त्यो व्यक्ति समुदायबाट बहिष्कार गरिओस्, किनभने त्यसले परमप्रभुको पवित्रस्थान अशुद्ध पार्यो। त्यसमाथि शुद्धीकरणको पानी छर्किएन, यसैकारण त्यो अशुद्धै रहन्छ। तिनीहरूका निम्ति यो अनन्तको विधि होस्। “शुद्धीकरणको पानी छर्कनेले पनि आफ्ना लुगा धोओस्। त्यो शुद्धीकरणको पानी छुने पनि साँझसम्म अशुद्ध रहनेछ। अशुद्ध मानिसले जेसुकै छोए पनि त्यो अशुद्ध हुन्छ, र त्यो छुने पनि साँझसम्म अशुद्ध हुन्छ।”
गन्ती 19:1-22 पवित्र बाइबल, नेपाली समकालीन संस्करण (NCV)
याहवेहले मोशा र हारूनलाई भन्नुभयो: “याहवेहले आज्ञा दिनुभएको व्यवस्थाको नियम यही हो: जुवामा कहिल्यै ननारिएको निष्खोट अथवा दागरहित रातो कोरली तँकहाँ ल्याऊन् भनी इस्राएलीहरूलाई भन्। त्यो कोरली पुजारी एलाजारलाई दिनू। त्यसलाई छाउनीबाहिर लगियोस्, र एलाजारको उपस्थितिमा मारियोस्। त्यसपछि पुजारी एलाजारले त्यसबाट केही रगत आफ्नो औँलामा लिएर भेट हुने पालको अगाडि सात चोटि छर्कोस्। एलाजारको सामु त्यो कोरली बाछी अर्थात् त्यसको छाला, मासु, रगत र आन्द्राभुँडी जलाइयोस्। पुजारीले देवदारुका केही काठ, हिसप र रातो ऊन लिएर जलिरहेको कोरलीमाथि फ्याकिदेओस्। त्यसपछि पुजारीले आफ्ना लुगाहरू धोओस्, र आफ्नो शरीर पानीले नुहाओस्। त्यसपछि पुजारी छाउनीभित्र आओस्। तर साँझसम्म भने विधिपूर्वक ऊ अशुद्ध रहनेछ। त्यस कोरलीलाई जलाउने मानिसले पनि आफ्नो लुगा धुनुपर्नेछ, र नुहाउनुपर्नेछ; अनि त्यो पनि साँझसम्म अशुद्ध रहनेछ। “तब एक जना शुद्ध मानिसले चाहिँ त्यस कोरलीको खरानी बटुलोस्। त्यसलाई चाहिँ छाउनीबाहिर विधिपूर्वक शुद्ध भएको ठाउँमा राखोस्। त्यो इस्राएली समुदायले शुद्ध पार्ने पानी तयार गर्दा प्रयोग गर्नका निम्ति राखोस्। त्यो पापबाट शुद्धीकरणको निम्ति हो। कोरलीको खरानी बटुल्ने त्यो मानिसले पनि आफ्नो लुगा धुनुपर्नेछ। अनि त्यो पनि साँझसम्म अशुद्ध रहनेछ। इस्राएलीहरू र तिनीहरूसँग बसोबास गर्ने विदेशीहरू दुवैका निम्ति यो सधैँभरिको लागि एउटा नियम हुनेछ। “कसैले मानिसको लास छोएको छ भने त्यो मानिस सात दिनसम्म अशुद्ध रहनेछ। तिनीहरूले तेस्रो दिन र सातौँ दिनमा आफूलाई पानीले चोख्याऊन्। त्यसपछि तिनीहरू शुद्ध हुनेछन्। तर यदि तिनीहरूले आफूलाई तेस्रो र सातौँ दिनमा पानीले चोख्याएनन् भने तिनीहरू शुद्ध हुनेछैनन्। यदि मरेको मानिसको लास छोएपछि तिनीहरूले आफूलाई चोख्याएनन् भने तिनीहरूले याहवेहको समागम पाललाई अशुद्ध तुल्याउँछन्। तिनीहरूलाई इस्राएली समुदायबाट बहिष्कार गरिनुपर्छ। तिनीहरूमाथि शुद्धीकरणको पानी नछर्किएको कारण तिनीहरू अशुद्ध छन्। तिनीहरूको अशुद्धता तिनीहरूमा नै रहनेछ। “कुनै पनि मानिस पालभित्र मर्यो भने यो नियम लागू हुन्छ: त्यस पालभित्र पस्ने, र त्यसभित्र हुने जो कोही पनि सात दिनसम्म अशुद्ध हुनेछन्। अनि पालभित्रका ढकनीविनाको हरेक खुल्ला भाँडो अशुद्ध हुनेछ। “खुल्ला ठाउँमा तरवारद्वारा मारिएको मानिस वा स्वभाविक रूपले मरेको मानिसलाई जसले छुन्छ, अथवा जसले मानिसको हड्डी अथवा चिहानलाई छुन्छ, त्यो मानिस सात दिनसम्म अशुद्ध रहनेछ। “त्यस अशुद्ध व्यक्तिका निम्ति पापबलि जलाइएको शुद्धीकरणको भेटीबाट केही खरानी एउटा कलशमा हाल्नू। अनि त्यस खरानीमा ताजा पानी खन्याउनू। त्यसपछि विधिपूर्वक शुद्ध भएको मानिसले हिसप लिएर त्यसलाई पानीमा चोपेर पाल र त्यसमा भएका सबै सरसामानहरू, र त्यहाँ भएका सबै मानिसहरूमाथि छर्कनू। मानिसको हड्डी वा चिहान अर्थात् मारिएको मानिसलाई वा स्वभाविक रूपले मरेको मानिसलाई छुने व्यक्तिलाई पनि त्यसले छर्कनू। त्यस शुद्ध मानिसले अशुद्ध व्यक्तिहरूलाई तेस्रो र सातौँ दिनमा शुद्ध पानी छर्कोस्। अनि सातौँ दिनमा त्यसले तिनीहरूलाई चोख्याओस्। शुद्ध भइसकेको व्यक्तिले आफ्नो लुगा धुनुपर्छ र पानीले नुहाउनुपर्छ। अनि साँझसम्ममा तिनीहरू शुद्ध हुनेछन्। तर यदि ती अशुद्ध व्यक्तिहरूले आफूलाई चोख्याउँदैनन् भने तिनीहरूलाई समाजबाट बहिष्कार गरिनुपर्छ। किनभने तिनीहरूले याहवेहको पवित्रस्थानलाई अशुद्ध तुल्याएका छन्। तिनीहरूमाथि शुद्धीकरणको पानी नछर्किएको कारण तिनीहरू अशुद्ध रहन्छन्। यो तिनीहरूका निम्ति एउटा सधैँभरिको विधि हो। “शुद्धीकरणको पानी छर्कने मानिसले पनि आफ्ना लुगाहरू धुनुपर्छ। शुद्धीकरणको पानी छुने जोसुकै पनि साँझसम्म अशुद्ध हुनेछ। अशुद्ध व्यक्तिले छोएको जुनसुकै कुरा पनि अशुद्ध हुनेछ। त्यसलाई छुने जोसुकै पनि साँझसम्म अशुद्ध हुनेछ।”
गन्ती 19:1-22 पवित्र बाइबल (NERV)
परमप्रभुले मोशा र हारूनलाई भन्नुभयो, “परमप्रभुले दिनु भएको आज्ञाहरूबाट बनिएको नियम यही हो। इस्राएलका मानिसहरूलाई भन कि तिनीहरूले एउटा एकदमै निष्खोट र कहीं दाग नभएको कहिले पनि नजोतिएको रातो गाई ल्याऊन्। अनि त्यो गाईले कहिल्यै हलो नजोतेको हुनुपर्छ। तिमीहरूले त्यो गाई एलाजारलाई दिनुपर्छ र उसले त्यस गाईलाई छाउनी बाहिर ल्याउँछ। यो उसको अघि मारिनु पर्छ। त्यसपछि एलाजारले उसको औंलाले केही रगत भेट हुने पालको अघिल्तिर सात पल्ट छर्कनु पर्छ। तब उसको सामुन्ने त्यो गाई जलाउनु पर्छ। यसको छाला, मासु, रगत आन्द्रा-भुँडी सबै जलाउनु पर्छ। पूजाहारीले देवदारू काठ, हिसप र केही रातो धागो ल्याएर गाई जल्दै गरेको आगोमा फ्याँक्नु पर्छ। त्यसपछि पूजाहारीले आफ्नो लाउने लुगा धोएर नुहाई धुवाई गरी छाउनीमा जानुपर्छ। तर त्यो पूजाहारी साँझसम्म अशुद्ध रहन्छ। त्यो गाई पोल्नेले पनि आफ्नो लुगाहरू धोएर नुहाउनु पर्छ, अनि त्यो पनि साँझसम्म अशुद्ध भईरहन्छ। “केही शुद्ध मानिसले जलाएको कोरेलीको खरानी बटुलेर छाउनी देखि बाहिर विधिपूर्वक शुद्ध पारिएको ठाँउमा राख्नु पर्छ। यो खरानी इस्राएलका मानिसहरूलाई शुद्ध गर्नेकाम निम्ति प्रयोग हुनेछ। यो मानिसहरूको पापबाट शुद्ध गर्नेकालागि पनि प्रयोग हुन्छ। “त्यो खरानी बटुल्ने व्यक्तिले पनि आफ्नो लुगा-फाटा धोएर साँझ सम्म अशुद्ध रहोस्। “इस्राएलका मानिसहरू तथा तिनीहरूको माझमा बस्ने कुनै पनि विदेशीको निम्ति यो अन्तको नियम हो। एकजना व्यक्ति जसले मुर्दा छुन्छ त्यो सात दिन सम्म अशुद्ध रहन्छ। तेस्रो दिनमा त्यो व्यक्तिले आफैंलाई त्यही पानीले शुद्ध पार्ने छ र सातौं दिनमा ऊ शुद्ध हुनेछ। तर यदि व्यक्तिहरू तिनीहरू आफैं तेस्रो दिनमा शुद्ध भएन भने, तब सातौं दिनमा पनि शुद्ध हुनेछैन। यदि कुनै व्यक्तिले मुर्दा छुन्छ र आफैंलाई फेरि शुद्ध पार्दैन, त्यसले परमप्रभुको पवित्र पाललाई अशुद्ध पार्छ। यसकारण व्यक्ति इस्राएलबाट काटिदिनेछ। जस्तो पवित्र पानी तिनीहरू माथि छर्केको थिएन यसकारण उसको शरीर अशुद्ध रहन्छ। “यदि कुनै मानिस पाल भित्र मरे भने त्यसको नियम यो हो प्रत्येक जो पाल भित्र बस्ने प्रवेश गर्ने र त्यहाँ प्रत्येक नै अशुद्ध हुनेछ र तिनीहरू सात दिन सम्म अशुद्ध रहन्छन्। अनि ढकनी बिनाको प्रत्येक भाँडा अथवा बयम अशुद्ध हुन्छ। यदि कसैले खुल्ला मैदानमाथि लडीरहेको मृत शरीरलाई छुन्छ वा लडाँईमा मारिएको कुनै मुर्दा छुन्छ वा मनुष्यको हड्डी चिहानलाई छुन्छ भने, उनी सात दिनसम्म अशुद्ध रहनेछ। “त्यो अशुद्ध मानिसको निम्ति जलाइएको गाईको खरानी एउटा भाँडामा हाल र त्यसमा बग्दै गरेको पानी यसमा हाल्नु पर्छ। कुनै शुद्ध मानिसले त्यस पानीमा हिसप चोपेर भाँडाहरू र मानिसहरू माथि छर्किनु पर्छ। अनि कसैले हड्डी अथवा चिहान अथवा एउटा मृत शरीर अथवा एउटा युद्धमा मरेको शरीरलाई छोएर अशुद्ध बनाउँछ। भने, त्यो पानी ऊ माथि छर्कनु पर्छ। “त्यस शुद्ध मानिसले अशुद्ध भएको मानिसमाथि तेस्रो र सातौं दिन छर्किनु पर्छ। यस प्रकार उसले अशुद्ध मानिसहरूलाई सातौं दिनमा शुद्ध बनाउँछ। त्यो अशुद्ध मानिसले लुगा धोओस् अनि पानीमा नुहाओस् र साँझ सम्म अशुद्ध रहन्छ। “यदि एक जना मानिस जो अशुद्ध भएकहाँ अनि ऊ आफैं शुद्ध हुँदैन भने त्यस व्यक्तिलाई आफ्नो समुदायबाट बहिष्कार गरियोस् किनभने त्यसले परमप्रभुको पवित्र स्थान अशुद्ध पार्यो। शुद्धीकरणको पानी ऊ माथि छर्किएन यसकारण त्यो व्यक्ति अशुद्ध रह्यो। तिनीहरूको निम्ति यो नियम अनन्त रूपले लागु भइरहन्छ। जो व्यक्तिले शुद्धीकारणको पानी छर्किन्छ उसले आफ्नो लुगा-फाटा धुनु पर्छ अनि जुन व्यक्तिले शुद्धीकारणको पानी छुन्छ त्यो व्यक्ति साँझ सम्म अशुद्ध भइरहन्छ। प्रत्येक कुरा त्यो व्यक्तिले छोए अशुद्ध रहन्छ अनि कुनै व्यक्ति जसले त्यसलाई छुन्छ त्यो साँझ सम्म अशुद्ध रहन्छ।”
गन्ती 19:1-22 सरल नेपाली पवित्र बाइबल (सरल नेपाली)
परमप्रभुले मोशा र हारूनलाई यी नियमहरू इस्राएलीहरूलाई दिन भन्नुभयो, “एउटा निष्खोट कहिले पनि जुवा नहालेको रातो गाई ल्याएर पूजाहारी एलाजारलाई दिनू। त्यसलाई छाउनीको बाहिर लगेर एलाजारको सामुन्नेमा मार्नू। तब एलाजारले केही रगत औँलाले उठाएर पवित्र पालको अगाडिपट्टि सातचोटि छर्कोस्। सम्पूर्ण गाई– छाला, मासु, रगत र आन्द्रा-भुँडीसहित पूजाहारीको सामुन्नेमा डढाउनू। त्यसपछि पूजाहारीले केही देवदारुको काठ, हिसपको हाँगा र एउटा रातो धागो आगोमा लाइदेओस्। त्यसपछि उसले आफ्नो वस्त्र धोओस्, आफैंमाथि पानी खन्याओस् र छाउनीभित्र पसोस्। तर साँझसम्म ऊ अशुद्ध रहनेछ। जुन मानिसले गाई जलाउँछ, त्यसले पनि आफ्ना वस्त्र धुनु र आफैंमाथि पानी खन्याउनुपर्नेछ। तर त्यो पनि साँझसम्म अशुद्ध रहनेछ। तब जो मानिस विधिअनुसार शुद्ध छ, त्यसले त्यो गाईको खरानी बटुलेर छाउनी बाहिर रीतिअनुसार शुद्ध ठाउँमा राखोस्। विधिअनुसार अशुद्धि हटाउने पानी तयार गर्नलाई त्यो इस्राएलीहरूले चलाउनेछन्। यो विधि पाप हटाउन पूरा गर्नुपर्छ। खरानी बटुल्ने मानिसले आफ्ना वस्त्र धुनुपर्नेछ तर ऊ साँझसम्म अशुद्ध रहनेछ। यो व्यवस्था आउँदो सदाकालको निम्ति इस्राएलीहरू र तिनीहरूका बीचमा बास गर्ने विदेशीहरू सबैको निम्ति लागू हुनेछ। “लाश छुने मानिस सात दिन अशुद्ध रहनेछ। त्यसले चोख्याउने पानी लिएर तेस्रो र सातौँ दिन आफैंलाई चोख्याउनुपर्छ, तब त्यो शुद्ध हुनेछ। तर त्यसले तेस्रो र सातौँ, दुवै दिन आफैंलाई चोख्याएन भने त्यो शुद्ध हुनेछैन। जसले लाश छोएपछि आफैंलाई चोख्याउँदैन, त्यो अशुद्ध रहनेछ। त्यसमाथि चोख्याउने पानी नलगाएको कारणले त्यसले परमप्रभुको पवित्र पाललाई अपवित्र पार्दछ र त्यसलाई परमेश्वरको जन मानिनेछैन। “यदि कोही पालमा मर्यो भने त्यस बेला पालमा हुने वा पस्ने मानिस सात दिन अशुद्ध रहनेछ। त्यस पालमा भएका ढकनीबिनाको हरेक भाँडो पनि अशुद्ध हुनेछ। यदि कसैले मारिएको वा घरदेखि बाहिर साधारण प्रकारले मरेको मानिसको लाशलाई छोयो वा कसैले मानिसको हड्डी वा चिहान छोयो भने त्यो सात दिनसम्म अशुद्ध रहनेछ। “त्यस मानिसको अशुद्धता हटाउन पाप कटनीको होमबलिबाट केही खरानी लिएर एउटा भाँडोमा हाली त्यसमा चोखो पानी हाल्नू। त्यसपछि शुद्ध भएको मानिसले हिसपको एउटा हाँगा पानीमा डुबाएर पाल र त्यसभित्र भएका सारा सर-सामानहरू र त्यहाँ भएका मानिसमाथि छर्कोस्। जसले मानिसको हड्डी वा चिहान वा मारिएको लाश र मरेको लाश छुन्छ, त्यसमाथि पनि त्यस मानिसले पानी छर्कोस्। तेस्रो अनि सातौँ दिनमा त्यो शुद्ध व्यक्तिले अशुद्ध भएको मानिसमाथि पानी छर्कनुपर्छ। सातौँ दिनमा अशुद्ध व्यक्तिलाई त्यसले शुद्ध पार्नुपर्छ। त्यो अशुद्ध व्यक्तिले आफ्ना वस्त्र धोएर आफैंमाथि पानी खन्याउनेछ र घाम डुब्दाखेरि शुद्ध हुनेछ। “जो अशुद्ध भएर आफैं चोखिएको छैन, त्यो अशुद्ध रहनेछ किनभने चोख्याउने पानी त्यसमाथि खन्याइएको छैन। त्यसले परमप्रभुको पवित्र पाललाई अपवित्र गर्दछ र त्यसलाई परमेश्वरको जन मानिनेछैन। आइन्दा सधैँभरि यो नियम तिमीहरूले मान्नुपर्नेछ। जुन मानिसले चोख्याउने पानी छुन्छ, त्यो बेलुकासम्म अशुद्ध रहनेछ। अशुद्ध व्यक्तिले जे कुरा छुन्छ, त्यो अशुद्ध हुन्छ र अरू कसैले त्यो कुरा छोयो भने त्यो पनि बेलुकासम्म अशुद्ध रहनेछ।”