न्यायकर्ताहरू 13:2-22
न्यायकर्ताहरू 13:2-22 नेपाली नयाँ संशोधित संस्करण (NNRV)
दानको कुलका सोरामा बस्ने एक जना मानिस थिए, जसको नाउँ मानोह थियो, र जसकी पत्नी बाँझी थिइन्, र तिनको कोही छोराछोरी थिएन। परमप्रभुका दूत ती स्त्रीकहाँ देखा परेर तिनलाई भने, “तिमी बाँझी छौ र तिम्रो कोही छोराछोरी छैन, तर तिमी गर्भवती हुनेछौ र एउटा छोरा जन्माउनेछौ। अब मैले भनेझैँ तिमीले गर्नू, होशियार होऊ, दाखमद्य वा अरू मत्ताएको मद्य नपिउनू, र कुनै अशुद्ध भोजन नखानू, किनभने तिमी गर्भवती हुनेछौ र एक जना छोरा जन्माउनेछौ। त्यसको कपालमा छुरा नलागोस्, किनभने त्यो बालक जन्मेको दिनदेखि नै परमेश्वरको निम्ति अलग गरिएको एक नाजिरी हुनेछ। त्यसले नै इस्राएललाई पलिश्तीहरूका हातबाट छुटाउन सुरु गर्नेछ।” ती स्त्री गएर आफ्ना पतिलाई यसो भनेर बताइदिइन्, “परमेश्वरका एक जना मानिस मकहाँ आए। तिनको मोहड़ा परमेश्वरका दूतको झैँ थियो, र हेर्नमा अति भययोग्य थियो। तिनी कहाँबाट आएका हुन् भनी मैले तिनलाई सोधिनँ, र तिनले पनि मलाई आफ्नो नाउँ बताएनन्। तर तिनले मलाई भने, ‘तिमी गर्भवती हुनेछौ र एक जना छोरा जन्माउनेछौ। आजदेखि उसो तिमीले दाखमद्य वा अरू मत्ताएको मद्य नपिउनू र अशुद्ध भोजन नखानू, किनभने त्यो केटो जन्मेको दिनदेखि मर्ने दिनसम्मै परमेश्वरको निम्ति अलग गरिएको नाजिरी हुनेछ’।” तब मानोहले परमप्रभुलाई यसो भनेर प्रार्थना गरे, “हे परमप्रभु, बिन्ती छ, तपाईंले पठाउनुभएका, परमेश्वरका ती मानिस फेरि एक पल्ट आऊन् र त्यो जन्मने बालकलाई हुर्काउन हामीले के गर्नुपर्छ सो हामीलाई बताइदेऊन्।” परमेश्वरले मानोहको प्रार्थना सुन्नुभयो, र परमेश्वरका दूत बारीमा बसिरहेकी ती स्त्रीकहाँ फेरि आए। तिनका पति तिनीसँग थिएनन्। स्त्री झट्टै दगुरेर गई मानोहलाई भनिन्, “त्यस दिन आएका ती मानिस फेरि मकहाँ आएका छन्।” मानोह झट्टै तिनीसँग गए र त्यस व्यक्तिलाई भेटेर भने, “के मेरी पत्नीसँग कुरा गर्ने तपाईं नै हुनुहुन्छ?” तिनले भने, “हो, म नै हुँ।” मानोहले भने, “जब तपाईंको वचन पूरा हुनेछ, तब त्यो केटाको जीवन र कामको नियम कस्तो हुनेछ?” परमप्रभुका दूतले जवाफ दिएर भने, “मैले जे भनेको छु सो कुरा तिम्री पत्नीले होशियारसँग पालन गर्नुपर्छ। दाखको बोटबाट निस्केको केही पनि तिनले चाख्नुहुँदैन। तिनले दाखमद्य वा अरू मत्ताएको मद्य पिउनुहुँदैन। कुनै पनि अशुद्ध खानेकुरा तिनले खानुहुँदैन। मैले जे भनेको छु त्यो सबै तिनले गर्नुपर्छ।” मानोहले परमप्रभुका दूतलाई भने, “कृपा गरी पर्खनुहोस्, र हामी तपाईंको निम्ति एउटा पाठो तयार गर्नेछौं।” परमप्रभुका दूतले जवाफ दिए, “तिमीहरूले मलाई रोक्यौ भने पनि म तिमीहरूले चढ़ाएको भोजन खान्नँ। तर तिमीहरूको इच्छा छ भने होमबलि तयार गर र त्यो परमप्रभुमा चढ़ाओ।” मानोहले तिनलाई परमप्रभुका दूत हुन् भनी चिनेनन्। तब मानोहले तिनलाई भने, “तपाईंको नाउँ के हो? किनकि तपाईंको वचन पूरा भएपछि हामी तपाईंको आदर गर्न चाहन्छौं।” परमप्रभुका दूतले तिनलाई भने, “तिमी किन मेरो नाउँ सोध्ने आँट गर्छौ? यो नाउँ समझदेखि बाहिर छ।” तब मानोहले पाठो र उचित अन्नबलि लिएर ती चट्टानमाथि परमप्रभुकहाँ चढ़ाए। अनि मानोह र तिनकी पत्नीले हेरिरहेकै बेलामा परमप्रभुले आश्चर्यमय काम गर्नुभयो। जब त्यस वेदीबाट स्वर्गतिर एउटा ज्वाला उठ्यो, तब ज्वालासँगै परमप्रभुका दूत मास्तिर गए। यो देखेर मानोह र तिनकी पत्नी घोप्टो परे। त्यसपछि परमप्रभुका ती दूत मानोह र तिनकी पत्नीकहाँ फेरि देखा परेनन्, र मानोहले ती त परमप्रभुका दूत रहेछन् भनी थाहा पाए। तर तिनले आफ्नी पत्नीलाई भने, “हामी त निश्चय नै मर्नेछौं, किनभने हामीले परमेश्वरलाई देखेका छौं।”
न्यायकर्ताहरू 13:2-22 पवित्र बाइबल, नेपाली समकालीन संस्करण (NCV)
सोरामा बस्ने दान वंशका मानोह नाम भएका मानिसकी एउटी बाँझी पत्नी थिइन्, जसले कुनै सन्तान जन्माइनन्। याहवेहका दूत तिनीकहाँ देखा परेर भने, “तिमी बाँझी र निःसन्तान छौ, तर तिमी गर्भवती हुनेछौ, र एउटा छोरा जन्माउनेछौ। अब तिमी होशियार होऊ, र कुनै दाखमद्य अथवा अरू मत्ताउने पेय नपिउनू, र तिमीले अशुद्ध कुरा नखानू; किनकि तिमी गर्भवती हुनेछौ, र एउटा छोरा जन्माउनेछौ। त्यसको कपालमा छुरा नलगाइयोस्। किनकि त्यो बालक गर्भधारणको समयदेखि नै परमेश्वरका निम्ति अलग गरिएको एक नाजिरी हुनेछ। त्यसले इस्राएललाई पलिश्तीहरूको हातबाट छुटाउन अगुवाइ गर्नेछ।” तब ती स्त्री आफ्नो पतिकहाँ गइन्, र तिनलाई यसो भनिन्, “परमेश्वरका एक जना मानिस मकहाँ आए। तिनी परमेश्वरका दूतझैँ अति भययोग्य देखिन्थे। मैले तिनलाई तिनी कहाँबाट आएका हुन् भनी सोधिनँ। अनि तिनले पनि मलाई आफ्नो नाम बताएनन्। तर तिनले मलाई भने, ‘तिमी गर्भवती हुनेछौ र एउटा छोरा जन्माउनेछौ। अब तिमीले दाखमद्य अथवा अरू मत्ताउने पेय नपिउनू र कुनै अशुद्ध कुरो नखानू; किनकि त्यो केटो गर्भधारणदेखि उसको मृत्युसम्म नै परमेश्वरका निम्ति एक नाजिरी हुनेछ।’ ” तब मानोहले याहवेहकहाँ प्रार्थना गरे, “हे प्रभु, जन्मन लागेको बालकलाई कसरी हुर्काउने भनी हामीलाई सिकाउनका निम्ति हामीकहाँ पठाइएका परमेश्वरका जन फेरि आऊन् भनी म तपाईंसित बिन्ती गर्छु।” याहवेहले मानोहको प्रार्थना सुन्नुभयो, र ती स्त्री खेतमा हुँदा परमेश्वरका दूत फेरि आए। तर तिनको पति मानोह तिनीसित थिएनन्। “त्यस दिन मकहाँ देखा पर्ने मानिस यहाँ छन्!” भन्नलाई तिनी दौडेर आफ्नो पतिकहाँ गइन्। मानोह उठे, र आफ्नी पत्नीको पछि लागे। तिनी त्यस मानिसकहाँ आइपुगेपछि तिनले भने, “के मेरी पत्नीसित बोल्ने मानिस तपाईं नै हुनुहुन्छ?” तिनले भने, “हो, म नै हुँ।” यसकारण मानोहले तिनलाई सोधे, “तपाईंका वचनहरू कहिले पूरा हुनेछन् र त्यस केटाको जीवन र कामको विषयमा कस्तो नियम छ?” याहवेहका दूतले जवाफ दिए, “तिम्री पत्नीले मैले तिनलाई भनेका सबै कुरा गर्नुपर्छ। तिनले अङ्गुरबाट उत्पादन भएको कुनै पनि कुरा खानुहुँदैन। तिनले कुनै मद्यपान अथवा मत्ताउने पेय नपिऊन्, न त कुनै अशुद्ध कुरा खाऊन्। तिनले मैले आज्ञा दिएको प्रत्येक कुरा पालन गरून्।” मानोहले याहवेहका दूतलाई भने, “तपाईंका निम्ति एउटा कलिलो पाठा हामीले तयार नपारेसम्म कृपया यहीँ पर्खनुहोस्।” याहवेहका दूतले जवाफ दिए, “तिमीहरूले मलाई रोके तापनि म तिमीहरूको भोजनबाट केही खानेछैनँ। तर तिमीहरूले होमबलि तयार गर्छौ भने त्योचाहिँ याहवेहलाई चढाओ।” (तिनी याहवेहका दूत हुन् भनी मानोहलाई थाहा थिएन।) तब मानोहले याहवेहका दूतलाई सोधे, “तपाईंको नाम के हो? ताकि तपाईंको वचन पूरा भएपछि हामी तपाईंलाई सम्मान दिन सकौँ?” तिनले जवाफ दिए, “तिमीहरू किन मेरो नाम सोध्छौ? यो अचम्मको छ।” तब मानोहले एउटा कलिलो पाठा र अन्नबलि लिए; अनि याहवेहका निम्ति एउटा चट्टानमा चढाए। मानोह र तिनकी पत्नीले हेर्दाहेर्दै याहवेहले एउटा अचम्मको काम गर्नुभयो। त्यो ज्वाला वेदीबाट आकाशतिर जलेर जाँदै गर्दा याहवेहका दूत त्यस ज्वालामा उक्लेर गए। त्यो देखेर मानोह र तिनकी पत्नी भुइँमा घोप्टो परे। त्यसपछि याहवेहका दूत मानोह र तिनकी पत्नीकहाँ फेरि देखा परेनन्, तब तिनी याहवेहको दूत पो रहेछन् भनी मानोहले थाहा पाए। तब तिनले आफ्नी पत्नीलाई भने, “अब हामी मर्नेछौँ! हामीले परमेश्वरलाई देख्यौँ!”
न्यायकर्ताहरू 13:2-22 पवित्र बाइबल (NERV)
सोरा शहरमा एक मानिस थिए। त्यो मानिसको नाउँ मानोह थियो। तिनी दानको कुल समूहका थिए। मानोहकी एकजना पत्नी थिइन्। तर तिनीहरूको कुनै नानी जन्मिएका थिएनन्। परमप्रभुका दूतले मानोहको पत्नीलाई दर्शन दिनुभयो। तिनले भने, “तिमी नानीहरू जन्माउन सक्षम भएकी छैनौ। तर तिमी गर्भवती हुने छौ अनि एउटा छोरालाई जन्म दिनेछौ। कुनै दाखरस वा अरू कुनै कडा पिउने पदार्थ नपिउनु। कुनै भोजन नगर्नु जो अशुद्ध छ। किनभने तिमी गर्भवती छौ र तिमीले छोरा जन्माउनेछ्यौ। जन्मेको समय देखि नै उसलाई परमप्रभुको निम्ति विशेष समर्पण गरिनेछ। ऊ एउटा नाजिरी हुनेछ। यसकारण तिमीहरूले कहिले पनि उसको कपाल काटिदिनु हुँदैन। उसले इस्राएलका मानिसहरूलाई पलिश्ती मानिसहरूको शक्तिबाट बचाउँन शुरू गर्नेछ।” त्यसपछि ती स्त्री आफ्ना पतिकहाँ गइन् अनि घटेका कुरा उसलाई भनिन्। तिनले भनी, “परमेश्वरबाट एउटा व्यक्ति म कहाँ आए। ती परमेश्वरको दूत जस्तै देखिन्थ्यो। उसले मलाई भयभीत तुल्यायो। त्यो कहाँबाट आएको थियो त्यो मैले सोधें। उसले मलाई आफ्नो नाउँ भनेन। तर उसले मलाई भन्यो, ‘तिमी गर्भवती छौ र एउटा छोरा जन्माउनेछ्यौ। कुनै दाखरस वा अरू पिउने कडा पदार्थ नपिउनु। कुनै अशुद्ध भोजन नखानु। किनभने त्यो बालकलाई परमेश्वर प्रति विशेष रूपले जन्मेदेखि मृत्युको दिनसम्म नै समर्पण गरिनेछ।’” तब मानोहले परमप्रभुलाई प्रार्थना गरे। तिनले भने, “परमप्रभु म बिन्ती गर्छु तपाईंले पठाउनुभएको मानिसलाई फेरि हामीकहाँ पठाइ दिनुहोस्। हामी चाहन्छौं कि अब चाँडै जन्मने छोराको निम्ति हामीले के गर्नु पर्ने उसले हामीलाई सिकाऊन्।” मानोहको प्रार्थना परमेश्वरले सुन्नुभयो। परमेश्वरका दूत फेरि त्यस स्त्री कहाँ आए। तिनी एक खेतमा बसिरहेकी थिइन् अनि तिनका पति मानोह तिनीसित थिएनन्। यसर्थ त्यस स्त्री आफ्ना पतिलाई भन्न दगुरिन्, “त्यो मानिस फेरि आयो! जो यहाँ अघिल्लो दिन म कहाँ आएको थियो।” मानोह उठे अनि आफ्नी पत्नीको पीछा गरे। जब तिनी त्यो मानिस भएकहाँ आए, तिनले भने, “मेरी पत्नीसित कुरा गर्ने मानिस तपाईं नै हुनुहुन्छ?” स्वर्गदूतले भने, “म नै हुँ।” यसर्थ मानोहले भने, “मलाई आशा छ कि तपाईंले जे भन्नुभयो त्यो सत्य हुनेछ। मलाई भन्नुहोस् केटोले कस्तो प्रकारको जीवन जीउनु पर्छ? उसले के गर्नुपर्छ?” परमप्रभुका दूतले मानोहलाई भने, “मैले तिम्री पत्नीलाई भनेका हरेक कुरा गर्नुपर्छ। दाखको बोटमा फलेका कुनै फलपनि उसले खानु हुँदैन। उसले कुनै दाखरस वा कडा पिउने पदार्थ पिउनु हुँदैन। उसले कुनै यस्तो भोजन खानु हुँदैन जुन अशुद्ध छ। मैले उसलाई गर्नु भनी आदेश गरेका हरेक कुरा गर्नुपर्छ।” तब मानोहले परमप्रभुका दूतलाई भने, “हामी, तपाईं यहाँ एक क्षण बस्नु भएको चाहन्छौं। हामी तपाईंलाई भोजन गराउनका निम्ति एउटा बाख्राको पाठो पकाउन चाहन्छौं।” परमप्रभुका दूतले मानोहलाई भने, “मलाई जानबाट तिमीले रोके पनि म तिम्रो भोजन लिने छैन। तर तिमी केही तयार गर्न चाहन्छौ भने परमप्रभुलाई एक होमबलि अर्पण गर।” (मानोहले त्यो व्यक्ति वास्तवमा परमप्रभुका स्वर्गदूत हुन भनी बुझेनन्।) तब मानोहले परमप्रभुको दूतलाई सोधे, “तपाईंको नाउँ के हो? हामी जान्न चाहन्छौ। जसमा कि तपाईंले भन्नु भएका कुराहरू जब साँच्चै नै घट्छन् तब हामी तपाईंलाई सम्मान गर्न सकौं।” परमप्रभुका दूतले भने, “तिमी किन मेरो नाउँ सोध्छौ? यो यति आश्चर्यजनक छ कि तिमी विश्वास गर्न सक्तैनौ।” तब मानोहले एक चट्टानमा एउटा बाख्राको पाठो बलिदान चढाए। उसले बाख्राको बलि चढाए र अन्न बलि परमप्रभुलाई अर्पण गरे जसले आश्चर्यजनक कुराहरू गर्नु हुन्छ। मानोह अनि उसकी पत्नीले जे भइरहेछ त्यो हेरि रहे। वेदी देखि आगोको ज्वाला आकाश तिर उठ्दै जाँदा परमप्रभुका स्वर्गदूत आगोमा माथि स्वर्गतिर जानुभयो। जब मानोह अनि तिनकी पत्नीले त्यो देखे, तिनीहरूले आफ्नो अनुहार भूँइतिर पारेर शिर झुकाए। मानोहले आखिरमा त्यस व्यक्ति परमप्रभुका स्वर्गदूत थिए भनी बुझे। परमप्रभुका स्वर्गदूत फेरि मानोहसित देखा पर्नु भएन। मानोहले आफ्नी पत्नीलाई भने, “हामीले परमेश्वरको दर्शन गर्यौं। यसले गर्दा निश्चयनै हाम्रो मृत्यु हुनेछ।”
न्यायकर्ताहरू 13:2-22 सरल नेपाली पवित्र बाइबल (सरल नेपाली)
त्यस बेला सोरा सहरबाट आएको मानोह नाम गरेको एक जना मानिस थियो। ऊ दान कुलको थियो। उसकी स्वास्नी बाँझी थिई। परमप्रभुका दूत त्यस स्त्रीकहाँ देखा परेर भने, “तैँले सन्तान जन्माउन सकेकीछैनस्। तर अब चाँडै गर्भवती हुनेछे र एउटा छोरो जन्माउनेछे। होशियार होऊ, दाखमद्य वा कुनै प्रकारको मादक पदार्थ नपिउनू र मनाही गरेका कुनै पनि कुरा तैँले नखानू। तेरो छोरो जन्मेपछि उसको केशमा कहिल्यै छुरा नपरोस् किनभने जन्मेको दिनदेखि नै त्यो बालक परमेश्वरको निम्ति अलग गरिएको ‘नाजिरी’ हुनेछ। उसले इस्राएललाई पलिश्तीहरूका हातदेखि छुटाउने काम सुरु गर्नेछ।” त्यस आइमाईले गएर आफ्नो लोग्नेलाई भनी, “परमेश्वरका एक जना मानिस मकहाँ आए। परमेश्वरको दूतझैँ तिनी डरलाग्दा देखिन्थे। तिनी कहाँबाट आएका थिए, मैले सोधिनँ। उनले पनि मलाई आफ्नो नाम बताएनन्। तर उनले भने कि म गर्भवती हुनेछु र एउटा छोरो जन्माउनेछु र मैले दाखमद्य वा कुनै प्रकारको मादक पदार्थ पिउनुहुँदैन र मनाही गरेका कुनै पनि कुरा खानुहुँदैन, कारण बालकलाई परमेश्वरको निम्ति अलग छुट्याउनुपर्नेछ अनि आफ्नो जीवनभरि ऊ परमेश्वरको ‘नाजिरी’ भइरहनेछ।” तब मानोहले परमप्रभुलाई प्रार्थना गर्यो, “हे परमप्रभु, कृपा गरी तपाईंले हामीकहाँ पठाउनुभएको मानिस फेरि हामीकहाँ पठाइदिनुहोस् र बालक जन्मेपछि हामीले ऊसँग के-कसो गर्नुपर्ने हो, उनले हामीलाई बताऊन्।” परमेश्वरले मानोहको बिन्ती सुन्नुभयो र त्यो स्त्री खेतबारीमा बसिरहेको बेलामा उहाँका दूत त्यसकहाँ आए। उसको लोग्ने मानोह त्यहाँ थिएन। उसले दगुरी गएर आफ्ना लोग्नेलाई भनी, “हेर, मकहाँ केही दिनअघि आएका मानिस फेरि देखा परेका छन्।” मानोह उठेर आफ्नी स्वास्नीको पछि लाग्यो। ती मानिसकहाँ गएर उसले भन्यो, “मेरी स्वास्नीसँग कुरा गर्नुहुने मानिस तपाईं नै हुनुहुन्छ?” “हो,” उनले उत्तर दिए। तब मानोहले भन्यो, “त्यसो भए, अब भन्नुहोस्, तपाईंको वचन पूरा भएपछि बालकले के गर्नुपर्छ? केटोले कस्तो किसिमको जीवन बिताउनुपर्ने हो?” परमप्रभुका दूतले उत्तर दिए, “मैले भनेका सबै कुरा तेरी स्वास्नीले पालन गर्नुपर्नेछ। दाखका बोटबाट आएको कुनै कुरा त्यसले खानुहुँदैन। दाखमद्य वा कुनै प्रकारको मादक पदार्थ पिउनुहुँदैन। कुनै मनाही गरिएको भोजन खानुहुँदैन। मैले भनेका हरेक कुरा त्यसले मान्नुपर्नेछ।” ती मानिस परमप्रभुका दूत हुन् भनी मानोहले चिनेन र भन्यो, “कृपा गरी कतै नजानुहोस्। हामी एउटा पाठो काटेर तपाईंको निम्ति केही भोजन तयार पार्नेछौं।” परमेश्वरको दूतले भने, “म बसें भने पनि तिम्रो खाना खानेछैनँ। तर खाना तयार पार्नेछौ नै भने पाठोलाई बरु परमेश्वरकहाँ होमबलि चढाओ।” मानोहले उत्तर दियो, “तपाईंको नाम हामीलाई भन्नुहोस्। तपाईंको वचन पूरा भएपछि हामी तपाईंलाई आदर गर्नेछौं।” दूतले सोधे, “किन मेरो नाम चाहियो? यो एउटा उदेकको नाम छ।” तर मानोहले एउटा पाठो र केही अन्न लियो र चट्टानको वेदीमा उदेकका कामहरू गर्नुहुने परमप्रभुलाई बलि चढायो। वेदीबाट एउटा आगोको ज्वाला निस्क्यो र त्यस बेला परमेश्वरका दूत ज्वालासँगै स्वर्गतिर गएको मानोह र उसकी स्वास्नीले देखे। तब मानोहले थाहा पायो कि ती मानिस परमप्रभुका दूत रहेछन् र ऊ आफ्नी स्वास्नीसँग भूइँमा घोप्टो पर्यो। फेरि तिनीहरूले परमेश्वरको दूतलाई कहिल्यै पनि देखेनन्। मानोहले आफ्नी स्वास्नीलाई भन्यो, “हामी निश्चय मर्नेछौं, कारण हामीले परमेश्वरलाई देखेका छौं।”