२ शमूएल 13:1-39
२ शमूएल 13:1-39 नेपाली नयाँ संशोधित संस्करण (NNRV)
दाऊदका छोरा अब्शालोमकी तामार नाउँ भएकी एउटी सुन्दरी बहिनी थिइन्। अनि दाऊदका अर्का छोरा अमनोन तिनीसँग प्रेममा फसे। अमनोन आफ्नी सौतेली बहिनीको प्रेमले गर्दा यति व्याकुल भए कि उनी रोगाउँदैगए। किनभने तिनी कन्ये-केटी भएकी हुनाले तिनीसँग केही गर्न अमनोनलाई असम्भव थियो। तर दाऊदका दाजु शिमाहका छोरा योनादाब नाउँ भएका अमनोनका एक मित्र थिए, जो अत्यन्तै चतुर थिए। तिनले अमनोनलाई भने, “हे राजकुमार, तिमी यसरी दिनदिनै हताश हुँदैजाँदैछौ, मलाई किन कारण भन्दैनौ?” तब अमनोनले उनलाई भने, “म मेरा भाइ अब्शालोमकी बहिनी तामारसँग प्रेममा फसेको छु।” योनादाबले तिनलाई भने, “बिरामी छु भन्ने बहाना गरेर ओछ्यानमा सुतिरह। जब तिम्रा पिता तिमीलाई हेर्न आउँछन् तब तिनलाई भन, ‘कृपा गरी मेरी बहिनी तामार आएर मलाई मेरो खानेकुरा देओस्। त्यसले मेरै सामुन्ने त्यो पकाओस्, र म त्यसले बनाएकी हेर्छु, र त्यसकै हातबाट खानेछु’।” यसैले अमनोन बिरामी परेको बहाना गरेर ओछ्यानमा सुतिरहे। जब राजा उनलाई हेर्न आए तब उनले भने, “हजूर, मेरी बहिनी तामार आएर मेरै सामु केही विशेष रोटी बनाइदेओस्, र म त्यसको हातबाट खान पाऊँ।” दाऊदले महलमा तामारकहाँ यसो भनेर समाचार पठाए, “तिम्रो दाजु अमनोनको कोठामा गएर त्यसको निम्ति खानेकुरा पकाइदेऊ।” तामार तिनका दाजुकहाँ आइन्, र उनलाई सुतिरहेका भेट्टाइन्। तिनले केही पीठो मुछेर उनको सामुन्ने रोटी पकाइदिइन्। तब तिनले तावा लगेर अमनोनको सामुन्ने रोटी हालिदिइन्, तर अमनोनले खान मानेनन्। तब अमनोनले सबैलाई आफ्नो कोठाबाट जाने हुकुम गरे। जब तिनीहरू सबै गए, तब उनले तामारलाई भने, “खानेकुरा मेरो भित्री कोठामा ल्याऊ, र म त्यहाँ तिम्रो हातबाट खानेछु।” आफूले बनाएका रोटीहरू तामारले अमनोनकहाँ भित्री कोठामा लगिन्। तर जब तिनले अमनोनलाई ती दिइन् तब उनले तिनलाई समातेर भने, “हे मेरी बहिनी, आऊ, मसित सुत।” तर तिनले जवाफ दिइन्, “होइन मेरो दाज्यै, मेरो बेइज्जत नगर्नुहोस्। यस्तो काम इस्राएलमा गर्नुहुँदैन। यस्तो नीच काम नगर्नुहोस्। मैले मेरो अनुहार कहाँ गएर देखाउनु? अनि तपाईं पनि इस्राएलमा एक दुष्ट, मूर्ख बन्नुहुनेछ। मेरो निम्ति राजासित कुरा गर्नुहोस्, अनि मसित विवाह गर्नलाई उहाँले तपाईंलाई इन्कार गर्नुहुनेछैन।” तर उनले तामारको कुरा ट्याक्कै सुनेनन्, र तिनलाई जबरजस्ती गरेर समाते, र तिनको बेइज्जत गरी तिनीसँग सुते। त्यसपछि अमनोनले तिनलाई अत्यन्त घृणा गर्न लागे। अमनोनको अघिको प्रेमभन्दा अहिलेको घृणा धेरै थियो। अमनोनले तिनलाई भने, “उठेर गइहाल्।” तिनले जवाफ दिएर भनिन्, “अँहँ, मलाई यसरी निकाल्नु त साह्रै दुष्ट कुरा हो। तपाईंले मसित गर्नुभएको कामभन्दा यो झन् असहाय छ।” उनले तिनको कुरा सुन्दैसुनेनन्, र आफ्नो चाकरी गर्ने केटालाई बोलाएर भने, “यस आइमाईलाई निकालिदे। यसलाई बाहिर निकालेर ढोकामा आग्लो लगाइदे।” चाकरी गर्ने त्यस ठिटाले तिनलाई बाहिर निकालिदियो, र ढोकामा आग्लो लगाइदियो। तामारले विवाह नगरेकी राजकुमारीले लाउने लामो बाहुला भएको लुगा लगाएकी थिइन्। तामारले आफ्नो कपालमा खरानी हालिन्, आफूले लगाएको लामो बाहुलाको लुगा च्यातिन्, र कपालमा हात राख्दै रुँदैगइन्। तिनका दाजु अब्शालोमले तिनलाई सोधे, “के तेरा दाजु अमनोन तँसित थिए? अब चूप लागी बस्। उनी तेरा दाजु हुन्, यस विषयमा साह्रै चिन्ता नगर्।” अनि तामार आफ्ना दाजु अब्शालोमको घरमा एक त्यागिएकी स्त्रीझैँ बसिन्। जब दाऊद राजाले यी सब सुने तब तिनी साह्रै रिसाए। अब्शालोमले अमनोनलाई असल वा खराब केही भनेनन्। आफ्नी बहिनी तामारलाई बेइज्जत गरेको कारण अब्शालोमले अमनोनलाई घृणा गर्न लागे। दुई वर्षपछि अब्शालोमले सबै राजकुमारहरूलाई एफ्राइमको नजिक बाल-हासोरमा ऊन कत्रने उत्सवमा निम्तो दिए। अब्शालोमले राजाकहाँ आएर भने, “हजूर, म ऊन कत्रने उत्सव मनाइरहेछु। के राजा र उहाँका सेवकहरू पाल्नुहुन्छ कि?” राजाले जवाफ दिए, “अँहँ, मेरा छोरा, हामी सबै आएर तिमीलाई भार हुन चाहन्नौं।” अब्शालोमले ढिपी गरे, तर दाऊद जानलाई राजी भएनन्, र आफ्नो आशीर्वाद दिएर तिनलाई बिदा गरे। तब अब्शालोमले भने, “हजूर आउन सक्नुहुन्न भने मेरा दाजु अमनोनलाई हामीसँग आउन दिनुहुन्छ कि?” राजाले सोधे, “त्यो किन तिमीसँग जाने र?” तर अब्शालोमले फेरि जिद्दी गरे। यसैले दाऊदले अमनोन र अरू सबै राजकुमारहरूलाई तिनीसित जान दिए। अब्शालोमले आफ्ना मानिसहरूलाई यस्तो आज्ञा दिए, “मौका हेरिबस, अनि जब अमनोन मातेर मस्त भएका हुन्छन् र म ‘अमनोनलाई मार्!’ भन्नेछु, तब तिमीहरूले उनलाई मार्नू। डराउने केही काम छैन। यो मेरो हुकुम हो। हिम्मत गरी दृढ़ बस।” अनि अब्शालोमका मानिसहरूले तिनले भनेझैँ गरे। तब सबै राजकुमारहरू हतार-हतार आ-आफ्नो खच्चरमा चढ़ेर घरतिर लागे। तिनीहरू बाटैमा हुँदा राजाकहाँ यस्तो हल्ला पुग्यो, “अब्शालोमले सबै राजकुमारलाई मारे, अनि कोही पनि जीवित छैन।” तब राजा उठेर आफ्ना लुगा च्याते, र भूइँमा पस्रिए। तिनका वरिपरि उभिएका नोकरहरूले पनि आ-आफ्ना लुगा च्याते। तर दाऊदका दाजु शिमाहका छोरा योनादाबले भने, “तिनीहरूले सबै जवान राजकुमारहरूलाई मारे भनी हजूरले नसम्झनुहोला। अमनोन मात्र मारिएको छ। तिनकी बहिनी तामारलाई अमनोनले बलात्कार गरेको दिनदेखि यसो अब्शालोमको त्यो नियत जाहेर थियो। सबै राजकुमारहरू मरे भन्ने झूटो हल्लामा हजूरले ध्यान नदिनुहोला। अमनोन मात्र मारिएको छ।” त्यसै बीचमा अब्शालोम भागेर गए। तब पहरादारले यसो मास्तिर हेर्दा मानिसहरूको एउटा भीड़ होरोनैमदेखि डाँड़ै-डाँड़ा तलतिर झरिरहेको देख्यो। त्यसले आएर राजालाई यसो भनेर खबर दियो, “होरोनैमदेखि डाँड़ै-डाँड़ा मानिसहरू आइरहेका मैले देखें।” योनादाबले राजालाई भने, “हेर्नुहोस्, तिनीहरू आउँछन् भनी मैले भनेझैँ राजकुमारहरू आइरहेका छन्।” तिनले बोलिसक्ने बित्तिकै राजकुमारहरू भित्र आए, अनि डाँको छोड़ी विलाप गर्न लागे। राजा र तिनका सबै नोकरहरू पनि धुरुधुरु रोए। अब्शालोम गशूरका राजा अम्मीहूदका छोरा तल्मैकहाँ गएर शरण लिए। तर राजाले दिनदिनै आफ्नो छोरा अमनोनको निम्ति विलाप गरे। गशूरमा भागेपछि अब्शालोम तीन वर्षसम्म त्यहाँ बसे। अनि अमनोनको मृत्युबारे तिनको हृदयले शान्ति पाएपछि दाऊदलाई फेरि अब्शालोमकहाँ जान मन लाग्यो।
२ शमूएल 13:1-39 पवित्र बाइबल, नेपाली समकालीन संस्करण (NCV)
समय बित्दै गएपछि यस्तो भयो: दावीदका छोरा अमनोन तामारसँग प्रेममा फसे। तिनी दावीदका अर्का छोरा अब्शालोमकी सुन्दरी बहिनी थिइन्। अमनोन आफ्नी बहिनी तामारको कारण यति साह्रो व्याकुल भए, कि उनी बिरामी नै भए; किनभने तामार कन्या थिइन्; अनि तिनलाई केही गर्न अमनोनलाई सम्भव थिएन। तर अमनोनको योनादाब नामको एक जना साथी थिए, जो दावीदको भाइ शिमाहका छोरा थिए। योनादाब अत्यन्तै चतुर मानिस थिए। उनले अमनोनलाई सोधे, “तिमी राजाको छोरा भएर पनि किन दिनदिनै दुब्लाउँदै गएका देखिन्छौ? किन मलाई केही भन्दैनौ?” अमनोनले तिनलाई भने, “म मेरो भाइ अब्शालोमकी बहिनी तामारको प्रेममा परेको छु।” योनादाबले भने, “ओछ्यानमा जाऊ, र बिरामी भएको बहाना गर। जब तिम्रा पिता तिमीलाई हेर्न आउनेछन्, तब उहाँलाई यसो भन्नू, ‘मेरी बहिनी तामारले आएर मलाई केही खानेकुरा दिएको चाहन्छु। तिनले मेरो सामु भोजन तयार पारोस्; ताकि म तिनले बनाएको हेर्न सकूँ, र म तिनकै हातबाट त्यो खान पाऊँ।’ ” यसकारण अमनोन बिरामी भएको बहाना गरेर सुते। जब राजा तिनलाई हेर्न आए, तब अमनोनले राजालाई भने, “म मेरी बहिनी तामार आएर मेरै सामु केही विशेष रोटी तयार गरेको चाहन्छु, ताकि म तिनकै हातबाट खान पाऊँ!” दावीदले महलमा तामारकहाँ यसो भनेर खबर पठाए: “तिम्रा दाजु अमनोनको घरमा जाऊ, र उनका निम्ति केही भोजन तयार गरिदेऊ।” यसकारण तामार आफ्नो दाजु अमनोनको घरमा गइन्, जहाँ उनी ढल्किरहेका थिए। तामारले केही पिठो लिइन्, र त्यसलाई मुछेर त्यसबाट उनकै सामु रोटी पकाइन्। तब तिनले तावाबाट रोटी लिइन्, र अमनोनको सामु राखिदिइन्, तर उनले खान मानेनन्। उनले भने, “यहाँबाट सबैलाई बाहिर पठाइदेओ।” यसकारण सबै जनाले उनलाई छोडेर गए। त्यसपछि अमनोनले तामारलाई भने, “यहाँ मेरो सुत्ने भित्री कोठामा रोटी ल्याऊ, र म तिम्रो हातबाट खान सकूँ।” अनि तामारले आफूले बनाएका रोटी लिएर आफ्नो दाजु अमनोनकहाँ उनको सुत्ने कोठामा लगिदिइन्। तर जब तामारले अमनोनले खाऊन् भनेर उनीकहाँ खानेकुरा लगिन्, तब उनले तिनलाई अँठ्याएर भने, “मेरी बहिनी, मेरो ओछ्यानमा आएर मसित सुत।” तिनले भनिन्, “होइन मेरा दाजु, मलाई यसरी जबरजस्ती नगर्नुहोस्! इस्राएलमा यस्तो काम गर्नुहुँदैन! यस्तो दुष्ट काम नगर्नुहोस्। मेरो अवस्था कस्तो होला? मैले मेरो अपमानबाट कसरी छुटकारा पाउने? अनि तपाईंको अवस्था कस्तो होला? तपाईं इस्राएलमा दुष्ट र मूर्ख समान बन्नुहुनेछ। बिन्ती गर्छु, राजासँग कुरा गर्नुहोस्; उहाँले मलाई तपाईंसँग विवाह गर्न रोक्नुहुनेछैन।” तर अमनोनले कुरा सुन्न चाहेनन्; अनि तामारभन्दा आफू बलियो भएको कारण तिनलाई बलात्कार गरे। त्यसपछि अमनोनले तिनलाई अति घृणा गर्न थाले। वास्तवमा उनले तिनलाई प्रेम गरेको भन्दा बढी घृणा गर्न थाले। अमनोनले तिनलाई भने, “उठ्, र निस्केर गइहाल्!” तब तामारले उनलाई भनिन्, “तपाईंले मलाई जे गरिसक्नुभएको छ, मलाई खेदेर पठाउनुचाहिँ त्योभन्दा ठूलो भूल हुनेछ।” तर अमनोनले तिनको कुरा सुन्न इन्कार गरे। तब उनले आफ्नो निजी नोकरलाई बोलाएर भने, “यस स्त्रीलाई मेरो नजरबाट बाहिर निकालिदे, र ढोकामा आग्लो लगाइदे।” यसरी उनको नोकरले तामारलाई बाहिर निकालेर ढोका थुनिदियो। तिनले बहुमूल्य बुट्टेदार पोशाक पहिरेकी थिइन्। किनकि राजाको कन्या छोरीहरूले त्यस्तै किसिमका पोशाक लगाउने गर्थे। तब तामारले आफ्नो शिरमा खरानी हालिन्, र आफूले लगाएको बुट्टेदार पोशाक च्यातिन्। तिनले आफ्नो हात आफ्नो टाउकोमा राखेर जोडसित रुँदै गइन्। तिनका दाजु अब्शालोमले तिनलाई भने, “के तेरा दाजु अमनोन तँसित थिए? मेरो बहिनी अहिले चुप लाग्; त्यो तेरै दाजु हुन्। यस कुरालाई हृदयमा नराख्।” तब तामार एउटी त्यागिएकी स्त्रीझैँ आफ्नो दाजु अब्शालोमको घरमा बसिन्। जब दावीद राजाले यी सबै कुरा सुने, तब तिनी साह्रै रिसाए। अब्शालोमले आफ्नो दाजु अमनोनलाई असल वा खराब केही पनि भनेनन्; तर तिनले अमनोनलाई घृणा गर्थे। किनकि उनले आफ्नो बहिनी तामारलाई बदनामी गराएका थिए। दुई वर्षपछि अब्शालोमका भेडाका ऊन कत्रनेहरू एफ्राइमको सिमानाको नजिक बाल-हासोरमा भएको बेला तिनले सबै राजकुमारहरूलाई निम्तो पठाए। अब्शालोमले राजाकहाँ गएर भने, “तपाईंको सेवकका भेडाका ऊन कत्रनेहरू आएका छन्। के राजा र हजुरका अधिकारीहरू मसँग सहभागी भइदिनुहुन्छ कि?” राजाले जवाफ दिए, “होइन, मेरा छोरा, हामी सबै जाँदैनौँ। हामी तिम्रा निम्ति केवल भारको कारण मात्र बन्नेछौँ।” यद्यपि अब्शालोमले तिनलाई ढिपी गरे; तर पनि तिनी जान मानेनन्, तर तिनले आफ्नो आशिष्चाहिँ तिनलाई दिए। तब अब्शालोमले भने, “यदि त्यसो होइन भने दया गरी मेरा दाजु अमनोनलाई हामीसित आउन दिनुहोस्।” राजाले तिनलाई सोधे, “त्यो किन तिमीसित जाने?” तर अब्शालोमले तिनलाई बिन्ती गरे। यसकारण तिनले ऊसँग अमनोन र राजाका अरू छोराहरूलाई पठाइदिए। अब्शालोमले आफ्ना मानिसहरूलाई यस्तो हुकुम दिए, “ध्यानसित सुन! जब अमनोन मदिराको पूरा नशामा हुनेछ, तब म तिमीहरूलाई भन्नेछु, ‘अमनोनलाई प्रहार गरेर ढालिदेओ,’ अनि त्यसलाई मारिदिनू। तिमीहरू नडराओ! के मैले नै तिमीहरूलाई यो हुकुम दिएको होइनँ र? बलवान् र साहसी बन।” यसकारण अब्शालोमका मानिसहरूले तिनले हुकुम गरेझैँ अमनोनलाई मारे। तब राजाका सबै छोराहरू उठेर तिनीहरूका खच्चरहरूमा चढेर भागे। तिनीहरू बाटैमा हुँदा, दावीदकहाँ यो खबर आयो: “अब्शालोमले राजाका सबै छोराहरूलाई मारे; तिनीहरूमध्ये एउटै पनि जीवित छोडिएका छैनन्।” तब राजा उठे, र आफ्ना लुगा च्यातेर भुइँमा पस्रिए; अनि तिनका सबै नोकरहरूले पनि आ-आफ्ना लुगा च्यातेर तिनका छेउमा उभिरहे। तर दावीदको दाजु शिमाहका छोरा योनादाबले भने, “मेरा मालिक तिनीहरूले सबै राजकुमारहरूलाई मारेका छन् भनी नसम्झनुहोस्; तर अमनोन मात्र मारिएका छन्। अमनोनले तिनकी बहिनी तामारलाई बलात्कार गरेको दिनदेखि उसो अब्शालोमको यो नियत थियो। मेरा मालिक राजाका सबै छोराहरू मारिएका छन् भन्ने खबरप्रति राजाले वास्ता नगर्नुहोला। अमनोन मात्र मारिएका छन्।” यसै बीचमा अब्शालोमचाहिँ भागिसकेका थिए। यसैबीच दावीदलाई पहरेदार दिइरहेको मानिसले मास्तिर हेर्यो; र आफ्नो पश्चिमतिर भएको बाटोमा धेरै मानिसहरूलाई डाँडाबाट ओह्रालो आइरहेका देख्यो। त्यो पहरेदार गयो र राजालाई भन्यो, “म होरोनैमदेखि डाँडाको छेउहुँदै मानिसहरू तलतिर आइरहेको देख्दैछु।” योनादाबले राजालाई भने, “हेर्नुहोस्, राजाका छोराहरू आइरहेका छन्; तपाईंको सेवकले भनेझैँ भयो।” तिनले बोलिसक्नेबित्तिकै राजाका छोराहरू जोडसित रुँदै आइपुगे। राजा पनि तिनका सबै नोकरहरूसित धुरुधुरु रोए। अब्शालोम भागेर गेशूरका राजा अम्मीहूदका छोरा तल्मैकहाँ गए। तर दावीद राजाचाहिँ आफ्नो छोरा अमनोनका निम्ति दिनहुँ विलाप गर्दैरहे। अब्शालोम भागेर गेशूरमा गए, र तिनी त्यहाँ तीन वर्षसम्म बसे। अमनोनको मृत्युको बारेमा राजा दावीदले सान्त्वना पाएपछि तिनलाई अब्शालोमकहाँ भेट गर्न जाने इच्छा भयो।
२ शमूएल 13:1-39 पवित्र बाइबल (NERV)
दाऊदका अब्शालोम नामका एका छोरा थिए। अब्शालोमकी सानी बहिनी तामार नामकी थिई। तामार असाध्यै राम्री थिई। दाऊदका अर्का एकजना अम्मोन नाउँ गरेको छोरा थियो जसले तामारसँग प्रेम गरेको थियो। तामार कुमारी थिई। अम्नोनले उसको कन्यापन भ्रष्ट पार्न सक्छ भन्ने सोचेका थिएनन्। तरै पनि अम्नोनले उनलाई साह्रै चाहान्थ्यो। अम्नोनले उनलाई सधैँ सम्झिरहने भएकोले आफैं बिरामी भयो। अम्नोनका एउटा मित्रको नाउँ योनादाब थियो जो शिमीका छोरा थिए। (शिमी दाऊदका दाजु थिए।) योनादाब साह्रै चलाख थिए। योनादाबले अम्मोनलाई सोधे, “प्रत्येक दिन तिमी दुब्लाउँदै गइरहेका छौ। तिमी त राजकुमार हौ। खान लाउनुको कुनै अभाव छैन, तरै पनि दुब्लाउँदै छौ? मलाई भन त! किन?” अम्नोनले योनादाबलाई भने, “म तामारलाई प्रेम गर्छु। जो अब्शालोमकी बहिनी हुन् तर म तिमीहरूको सौतेलो भाइ हुँ।” योनादाबले अम्नोनलाई भने, “ओछ्यानमा सुत र बिमारीले गरे झैं गर। त्यसपछि तिम्रा पिताजी तिमीलाई हेर्न आउनुहुन्छ। उहाँलाई भन, ‘दया गरी मेरी बहिनी तामारलाई आउन दिएर मलाई खाना खुवाउनु भन्नुहोस्। मेरै अगाडि खाना तयार गर्न लगाउनु होस्। म त्यो हेर्नेछु र उनकै हातले खाना खानेछु।’” त्यसरी अम्नोन ओछ्यानमा लडेर बिमारीले जस्तै गर्न थाले। राजा दाऊद उसका छोरालाई हेर्न आए। अम्नोनले दाऊदलाई भने, “दया गरी तामार बहिनीलाई मेरो कोठा भित्र आउन अनुमति दिनुहोस्। दया गरी भनिदिनु होस् मेरो अघिल्तिर दुइवटा रोटी बनाइदिनुहोस्। त्यसपछि म तिनकै हातबाट खान्छु।” दाऊदले तामारको घरमा दूतहरू पठाए। दूतहरूले तामारलाई भने, “तिम्रा दाइ अम्नोनका घर गएर खाना बनाइदिनु अरे।” यसकारण तामार अम्नोनको घर गइन्। अम्नोन ओछ्यानमा लडिरहेका थिए। तामारले मुछेको आँटा हातमा लिएर थिच्दै रोटी पकाइदिइन्। अम्नोनले हेर्दा हेर्दै तिनीले रोटी बनाइन्। त्यसपछि तावाबाट रोटी निकालेर अम्नोनलाई भाग लगाइदिन्। तर अम्नोनले खान मानेनन्। अम्नोनले आफ्ना नोकरहरूलाई बाहिर जानु भने, यसैले सबै बाहिर गए। तब अम्नोनले तामारलाई भन्छन्, “सुत्ने कोठामा खाना ल्याएर मलाई आफ्नै हातले खुवाइदेऊ।” त्यसरी तामारले आफूले बनाएको रोटी लिएर दाइको सुत्नेकोठामा गइन्। उनले अम्नोनलाई खुवाउन मात्र थालेकी थिइन्, तर अम्नोनले उनको हात समाते। तिनले उनलाई भने, “बहिनी, आऊ मसँग सुत।” तामारले अम्नोनलाई भनिन्, “होइन, दाजू! मलाई जबरजस्ती नगर्नुहोस्। यस्तो लाजमर्दो काम नगर्नुहोस्। यस्तो भयानक कार्य इस्राएलमा कहिले हुनैसक्दैन। यस्तो लाजमर्दो अवस्थाबाट म कहिले पनि मुक्ति पाउने छैन। मानिसहरूले सोच्नेछन् तपाईं एउटा साधारण दुष्ट जस्तैं बन्नु भयो। दया गरी राजासँग भन्नुहोस्। उहाँले हामी दुवैलाई विवाह गर्न दिनुहुनेछ।” तर अम्नोन तामारका कुरा सुन्न पटक्कै राजी भएनन्। तिनी तामार भन्दा बलिया थिए। उसले शारीरिक सम्बन्ध राख्न जबरजस्ती गरे। त्यसपछि अम्नोनले तामारलाई घृणा गर्न थाले। पहिले जति माया गर्थे त्योभन्दा ज्यादा घृणा गर्नथाले। अम्नोनले तामारलाई भने, “उठेर यहाँबाट गइहाल।” तामारले अम्नोनलाई भनिन्, “होइन! यसरी मलाई ननिकाल। तिमीले मलाई केही क्षण अघि जे गर्यौ त्योभन्दा खराब भएर जानेछ।” तर अम्नोनले तामारका कुरा पटक्कै सुनेनन्। अम्नोनले आफ्ना नोकरहरू बोलाए र भने, “अहिले नै यस केटीलाई कोठाबाट निकाल! त्यसपछि दैलो बन्द गर।” अम्नोनका नोकरले तामारलाई निकालेर दैलो बन्द गरिदिए। तामारले कन्यकेटीहरूले राजदरवारमा लगाउने लुगा जस्तो लामो बाहुला भएको रङ्गी-बिरङ्गी लुगा लगाएकी थिईन्। तामारले लगाएका विभिन्न रंगको लुगा च्यातेर टाउकोभरि खरानी दलिन्। अनि टाउकोमा हात राखेर रून थालिन। तब, तामारका दाजू अब्शालोमले तिनलाई भने, “के तेरो ठूलो दाजू अम्नोन तँसित थिए? उसले तँलाईं चोट पुर्यायो? अब, शान्त हो बहिनी। अम्नोन तेरै दाज्यू हो। अब यी कुरा तेरो हृदयमा नली।” त्यसपछि तामार चुप लागिन्। तिनी अपमानित स्त्री भई अब्शालोमको घरमा बसिन्। राजा दाऊदले त्यो कुरा सुनेर साह्रै रिसाए तर दाऊदले तिनको पहिला जम्मेका अतिप्रिय छोरो अम्मोनलाई भड्काउँन चाहेनन् यसकारण केही गरेनन्। अब्शालोमले अम्नोनलाई घृणा गर्नथाले। अम्नोनका बारे अब्शालोमले राम्रो-नराम्रो कुनै कुरै गरेनन्। आफ्नी बहिनीलाई अम्नोनले व्यविचार गरेको हुनाले घृणा गरे। दुइ बर्ष पछि केही मानिसहरू बाल्हासोरमा अब्शालोमका भेंडाका ऊन कात्रन आए। यस समय अब्शालोमले राजाका सबै छोराहरूलाई निम्त्याए। अब्शालोमले राजालाई भने, “मैले भेंडाको ऊन कात्रन केही मानिसहरू बोलाएको छु। दया गरी राजा अनि उसका अधिकारीहरू पनि आइदिनु होस्।” राजाले अब्शालोमलाई भने, “होइन, छोरा। हामी सबै जाँदैनौं। यसले तिमीलाई धेरै बोझ हुनेछ।” अब्शालोमले अनेक बिन्ति गरे। दाऊद नजाने नै भए, तर उसले आशीर्वाद दिए। अब्शालोमले भने, “तपाईं जानु हुँदैन भने मेरा भाइ अम्नोनलाई मसँग जानदिनुहोस्।” राजा दाऊदले भने, “किन उ तिमीसँग जाने?” अब्शालोमले दाऊदलाई धेरै बिन्ती चढाएपछि अन्त्यमा दाऊदले अम्नोन र अरू छोराहरूलाई जान दिने भए। तब अब्शालोमले आफ्ना सेवकहरूलाई आदेश दिए, “अम्नोनलाई होशियार साथ ख्याल राख्नु। जब उ मातेर बेहोस हुन्छ म आदेश दिन्छु। तिमीहरूले अवश्यै अम्नोनलाई मारिदिनु। दण्ड पाउने डर नलिनु। मैले आदेश दिएकोले तिमीलाई कुनै सजायय हुनेछैन। अब बलिया र सहासी बन।” अब्शालोमका जवान सिपाहीहरूले आदेशको पालन गरे। अम्नोनलाई मारे। दाऊदका अरू छोराहरू आ-आफ्ना खच्चरमा चढेर भागे। राजकुमारहरू शहरमा अझ आइपुगेका थिएनन्। तर राजा दाऊदले घट्नाको खबर पाइहाले। तर उसले सुनेको खबर थियो, “अब्शालोमले राजाका सबै छोराहरूको हत्या गरिदिए। कुनै पनि छोराहरू जीवित छैनन्।” राजा दाऊदले लगाएको लुगा सबै च्यातेर भुइँमा पछारिए। राजाका सबै अधिकारीहरूले पनि आ-आफ्ना लगाएका लुगा च्याते। तर दाऊदका दाज्यू शिमीका छोरा योनादाबले भने, “राजाका सबै छोरा मारिइएका छन् भनेर नसोचौं। खालि अम्नोन मारिइएको हो। अब्शालोमले जुन दिन अम्नोनले आफ्नी बहिनीको व्यविचार गरेको थियो त्यसै दिन देखि योजना बनाएको हो। मेरा मालिक राजा, तपाईं यो नसोच्नुहोस् सबै छोरा मारिए। खालि अम्नोन मर्यो।” अब्शालोम भागे। शहरको पर्खालमाथि एउटा रक्षक उभिरहेका थिए। तिनले धेरै मानिसहरू पहाडको अर्को भागवाट आउँदै गरेका देखे। यसैले योनादाबले राजा दाऊदलाई भने, “हेर्नुहोस्, मैले भनेको कस्तो लाग्यो। राजाका छोराहरू आउँदै छन्।” योनादाबले भन्दा भन्दै राजकुमारहरू आइपुगे। उनीहरू जोड-तोडले रून लागे। दाऊद र अन्य अधिकारीहरू पनि रून थाले। तिनीहरू साह्रै रोए। दाऊद प्रत्येक दिन आफ्ना छोरा अम्नोनका लागि रून्थे। अब्शालोम भागेर अम्मीहूदका छोरा तल्मैकहाँ गए। तल्मै गेशूरका राजा थिए। भागेर गएपछि अब्शालोम तीन बर्ष सम्म गशूरमा बसे। राजा दाऊदको अम्नोनको मृत्यु माथि शोक घट्यो, तर उसले अब्शालोलाई एकदमै गुमाए अनि उसलाई अतिनै हेर्न चाहन्थे।
२ शमूएल 13:1-39 सरल नेपाली पवित्र बाइबल (सरल नेपाली)
दाऊदको छोरा अब्शालोमकी तामार नाम गरेकी एउटी सुन्दरी विवाह नभएकी बहिनी थिई। दाऊदको अर्को एउटा छोरो अमनोन तिनीसित प्रेममा फस्यो। अमनोन तामारको प्रेमले गर्दा रोगाउन थाल्यो किनभने उसले केटीलाई पाउन असम्भवजस्तो देखिन्थ्यो। कन्ये केटी हुनाले त्यसलाई पुरुषहरूसित भेट गर्न दिँइदैनथ्यो। तर उसको योनादाब नाम गरेको अत्यन्त चतुर मित्र थियो। दाऊदका दाजु शिमाहका छोरा योनादाब थिए। योनादाबले अमनोनलाई भने, “तिमी राजाका छोरा हौ र पनि म तिमीलाई सधैँ उदास देख्छु। किन, के भयो?” उनले जवाफ दिए, “म मेरो सौतेलो दाजु अब्शालोमकी बहिनी तामारलाई प्रेम गर्दछु।” योनादाबले भने, “बिरामी छु भनी बहाना गरेर ओछ्यानमा सुत। तिमीलाई हेर्न तिम्रा बुबा आउँदा तिनलाई यसो भन, ‘मेरी बहिनी तामारलाई आएर मलाई खुवाउनलाई दिनुहोस्। त्यसले मेरो सामुन्ने खाना तयार गरेर मलाई पस्किदिएको म खान चाहन्छु।” यसरी बिरामी भएको बहाना गरेर अमनोन ओछ्यानमा सुतिरह्यो। दाऊद राजा तिनलाई हेर्न गए। अमनोनले राजालाई भने, “हजुर, कृपा गरी मेरी बहिनी तामारलाई यहाँ आई मेरो सामुन्ने केही रोटी आफ्नै हातले पकाएर मलाई खुवाउने अनुमति दिनुहोस्।” यसकारण दाऊदले तामारलाई महलमा खबर गरे, “अमनोनको घर गएर त्यसको निम्ति खाना पकाइदे।” त्यहाँ गएर तिनले अमनोनलाई ओछ्यानमा सुतेको देखिन्। केही पिठो मुछेर तिनको सामुन्ने तामारले रोटी पकाइन् र तिनले ताईबाट रोटी निकालिन् तर अमनोनले खाएन। उसले भन्यो, “सबैलाई जान लगाऊ,” र तिनीहरू सबै बिदा भए। तब उसले तामारलाई भन्यो, “रोटी मकहाँ ओछ्यानमा नै ल्याऊ र आफ्नै हातले मलाई खुवाऊ।” रोटी लिएर तिनी अमनोनछेउ गइन्। उनले रोटी अमनोनलाई दिइन्; तर उसले तिनको हात समातेर भन्यो, “आऊ, ओछ्यानमा सुत।” तिनले भनिन्, “अँहँ, हुँदैन। मलाई यस्तो निच काम गर्न जबरजस्ती नगर्नुहोस्। यो डरलाग्दो कुरा हो! त्यसपछि कसरी मैले मानिसको अघि आफ्नो शिर उठाउन सक्छु? र तपाईंको नि? सारा इस्राएलमा तपाईंको बदनाम हुनेछ। राजासँग कुरा गर्नुहोस् र निश्चय उहाँले मलाई तपाईंको निम्ति दिनुहुनेछ।” तर उसले तिनको कुरा सुनेन अनि आफू तामारभन्दा बलियो भएकोले जबरजस्तीसित उसले तामारलाई काबुमा लिएर तिनलाई बलात्कार गर्यो। त्यसपछि अमनोनलाई तामारप्रति ठूलो घृणा भयो। अघिको प्रेमभन्दा अहिलेको घृणा अझ धेरै भयो। उसले तामारलाई भन्यो, “निस्केर जा।” तिनले उत्तर दिइन्, “अँहँ, हुँदैन। मलाई यसरी लखेटी पठाउनु तपाईंले मसित अहिले गरेको कुकर्मभन्दा अझ ठूलो अपराध हो!” तर अमनोनले तिनको कुरा सुनेन। उसले आफ्नो चाकरलाई बोलाएर भन्यो, “यस आइमाईलाई मेरो सामुन्नेबाट हटा! त्यसलाई धकेलेर बाहिर निकालिदे र ढोकामा आग्लो लगा!” चाकरले तिनलाई घरबाट निकालेर ढोका बन्द गरिदियो। तामारले कन्ये-राजकुमारीले लाउने त्यस बेलाको पूरा बाहुला भएको लबेदा लाएकी थिइन्। तिनले आफ्नो कपालमा खरानी हालिन्, आफ्नो लबेदा च्यातिन् र हातले मुख छोपेर रुँदै गइन्। तिनका दाजु अब्शालोमले तिनलाई देखेर सोधे, “के अमनोनले तँलाई बलात्कार गर्यो? बहिनी, साह्रै विचलित नहोओ। त्यो तेरो सौतेलो दाजु हो र यो कुरा कसैलाई नभन्।” तामार अब्शालोमको घरमा बस्न लागिन्, तिनी एक्लै र उदास थिइन्। यो कुरा सुनेर दाऊद औधी रिसाए। अमनोनले आफ्नी बहिनी तामारलाई गरेको बेइज्जतीका कारणले अब्शालोमले अमनोनलाई यति घृणा गर्थे कि उनले त्योसित बोल्न पनि छोडिदिए। त्यसको दुई वर्षपछि अब्शालोमले एफ्राइम सहरको छेउ बाल-हासोरमा आफ्ना भेडाका ऊन कत्रने उत्सव मनाउँदा राजाका सबै छोराहरूलाई निम्तो पठाए। दाऊद राजाकहाँ गएर उनले भने, “राजन्, म आफ्ना भेडाका ऊन कत्रने काम गराउँदै छु। के तपाईं आफ्ना भारदारहरूसित आएर उत्सव मनाइदिनुहुन्छ कि?” राजाले उत्तर दिए, “अँहँ, मेरो छोरो, हामी सबै आयौं भने तँलाई धेरै भार हुनेछ।” अब्शालोमले ढिपी गरे; तर राजा जान मानेनन् र अब्शालोमलाई आशिष् दिएर बिदा दिए। तर अब्शालोमले भने, “त्यसो भए, कमसेकम मेरा भाइ अमनोनलाई पठाइदिनुहोस्।” “त्यो पनि किन जाने?” राजाले सोधे। तैपनि अब्शालोमले आफ्नो ढिपी छोडेनन् र अन्तमा राजाले अमनोन र अरू छोराहरूलाई अब्शालोमसित जान दिए। अब्शालोमले राजालाई सुहाउँदो भोज तयार गरे। तिनले आफ्ना चाकरहरूलाई यस्तो आदेश दिए, “जब अमनोन पूरा मातेको देख्छौ र म आज्ञा गर्छु, तब तिमीहरूले त्यसलाई मार्नू। नडराओ। म आफैं सबै कुराको जिम्मेवार हुनेछु। साहस गर, दृढ बस!” चाकरहरूले अब्शालोमको आदेशअनुसार गरे र अमनोनलाई मारे। दाऊदका अरू छोराहरू आ-आफ्ना खच्चरमा चढेर भागे। तिनीहरू घर फर्किरहेको बेलामा दाऊदलाई यस्तो खबर पुग्यो, “अब्शालोमले तपाईंका सबै छोराहरूलाई मारे, कोही पनि बाँचेका छैनन्!” दाऊद खडा भए, मनको दु:खले आफ्नो वस्त्र च्याते र भूइँमा लडे। त्यहाँ उनीसित भएका चाकरहरूले पनि आ-आफ्ना लुगा च्याते। दाऊदका भाइ शिमाहको छोरो योनादाबले भने, “राजन्! तपाईंका सबै छोराहरू मारिएका छैनन्। अमनोन मात्र मारिए। अब्शालोमको चेहरा हेरेर नै तपाईं थाहा लाउन सक्नुहुन्थ्यो कि जहिले अमनोनले तामारलाई बलात्कार गरे, यो काम गर्ने सुर गरेका थिए। यसैले तपाईंका सबै छोराहरू मारिए भन्ने खबर नपत्याउनुहोस्, अमनोन मात्र मारिएका छन्।” यही बीच अब्शालोम भागिसकेका थिए। ठीक त्यही बेला पहरादार सिपाहीले एउटा ठूलो भीड होरोनैमदेखि आउने बाटोमा डाँडै-डाँडा झर्दैगरेको देख्यो। त्यसले राजाको सामुन्ने गई त्यो कुरा सुनायो। योनादाबले दाऊदलाई भने, “ती हजुरका छोराहरू हुन्, मैले भनेझैँ तिनीहरू आइरहेका छन्।” तिनले त्यसो भनिसकेका मात्र थिए, दाऊदका छोराहरू त्यहाँ आइपुगे। तिनीहरू रुन थाले। दाऊद र तिनका भारदारहरू पनि मुटु छेड्ने प्रकारले धुरुधुरु रोए। अब्शालोम भागेर गेशूरको राजा अम्मीहूदको छोरो तल्मैकहाँ गए र त्यहाँ तीन वर्षसम्म बास गरे। दाऊदले धेरै दिनसम्म आफ्नो छोरो अमनोनको निम्ति विलाप गरे। अमनोनको मृत्यु बिर्सेपछि उनको मनमा अब्शालोमलाई भेट्ने इच्छा भयो।