1-я Кніга Макабэяў 10
10
1І ў сто шасцідзесятым годзе пайшоў Аляксандр Эпіфан, сын Антыёха, і здабыў Пталемею; і яны прынялі яго, і ён там стаў царом.
2І пачуў пра гэта цар Дэмэтрый, і сабраў надта вялікае войска, і выступіў супраць яго ў бой.
3І Дэмэтрый паслаў ліст Ёнату ў словах супакою, хочучы яго ўзвялічыць.
4Бо сказаў ён: «Апярэдзім іх і заключым супакой з ім перш, чым ён заключыць яго з Аляксандрам супраць нас;
5бо ён памятае ўсе злачынствы, якіх мы дапусціліся адносна яго і брата яго і ў дачыненні да яго народа».
6І даў яму ўладу набіраць войска, і рыхтаваць зброю, і быць яго саюзнікам, і загадаў выдаць яму заложнікаў, што былі ў крэпасці.
7Ды Ёната прыбыў у Ерузалім і перачытаў лісты перад усім народам і тымі, што былі ў крэпасці;
8і яны спалохаліся надта, калі пачулі, што цар даў яму паўнамоцтвы сабраць войска.
9І тыя, што былі ў крэпасці, аддалі Ёнату заложнікаў, а ён аддаў іх бацькам іх.
10Ды абжыўся Ёната ў Ерузаліме, і пачаў адбудоўваць горад і аднаўляць яго;
11і тым, хто меў выконваць работы, загадаў адбудаваць муры і гару Сіён абнесці кругом мурам з абцясаных камянёў дзеля ўмацавання: так яны і зрабілі.
12І з умацаванняў, што пабудаваў Бакхід, чужынцы паўцякалі,
13і кожны пакінуў месца сваё, і пайшоў у сваю зямлю;
14толькі ў Бэтсуры засталіся некаторыя з тых, што адышлі ад закону і прыказанняў; бо было месца для сховішча.
15І цар Аляксандр даведаўся аб прырачэннях, якія Дэмэтрый зрабіў Ёнату, і расказалі яму пра баі і мужнасць, якую ён даканаў і браты яго, і пра цяжкасці, якія яны мелі.
16І ён сказаў: «Ці ж можам знайсці другога такога чалавека? І зараз зробім яго сабе прыяцелем і саюзнікам нашым».
17І напісаў і паслаў яму такога зместу ліст:
18«Цар Аляксандр брату Ёнату – прывітанне.
19Чулі мы пра цябе, што ты мужчына адважны і варты быць нашым прыяцелем;
20і сёння ставім цябе першасвятаром над народам тваім і будзеш называцца прыяцелем цара – і пасылае табе пурпур і вянец залаты, – у нашых справах будзь з намі ды захавай для нас сяброўства».
21І ў дзень свята палатак, у сто шасцідзесятым годзе, у сёмым месяцы, Ёната надзеў святыя шаты; і сабраў ён войска, і падрыхтаваў многа зброі.
22І Дэмэтрый даведаўся аб гэтых словах, і засмуціўся вельмі, і сказаў:
23«Чаму дапусціліся мы да таго, што Аляксандр апярэдзіў нас і завязаў сяброўства з юдэямі, і гэтым умацаваўся?
24Я таксама напішу да іх ліст заахвочвання, годнасці ды даравання, каб мне былі яны ў дапамогу».
25І паслаў ён ліст такога зместу: «Цар Дэмэтрый народу юдэяў – прывітанне.
26Ведаем і цешымся, што збераглі вы прымірэнне з намі, і вытрывалі ў сяброўстве з намі, не перайшлі да ворагаў нашых.
27Дык і далей трывайце і захавайце давер да нас, і адплоцім вам дабром за тое, што робіце нам,
28І даруем вам многа падаткаў, і дадзім вам падарункі.
29І цяпер дарую вам і вызваляю ўсіх юдэяў ад даніны і ад падатку, ад солі і ад вянечных;
30 #
1Мак. 11:34
таксама ад трэцяй часткі збожжа, і ад палавіны пладоў з дрэў, якія мне належаць, – не буду іх спаганяць з зямлі Юдэйскай і з трох акруг, якія ад Самарыі і Галілеі былі да яе далучаны, – ад дня сённяшняга і назаўсёды;
31і Ерузалім з усёй сваёй акругай хай будзе святым і вольным ад дзесяцін і падаткаў.
32Адракаюся таксама ад валадарання над крэпасцю ў Ерузаліме, і аддаю яе першасвятару, каб памясціў у ёй тых людзей, каго сам выбера, каб пільнавалі яе.
33І вызваляю без аднагароды кожнага юдэя, які быў узяты ў палон з зямлі Юдэйскай у якою-небудзь частку майго царства, і хай усе яны будуць вызвалены таксама ад падаткаў на жывёлу сваю.
34І ўсе святочныя дні: і суботы, і дні новамесячныя, і дні, прадпісаныя законам, і тры дні перад святамі ды тры дні па святах – хай усе яны будуць днямі свабоднымі і вольнымі для ўсіх юдэяў, што знаходзяцца ў маім царстве;
35і ніхто не будзе мець права ў аніводнай справе прыціскаць каго з іх або папракаць.
36І паміж юдэяў каля трыццаці тысяч людзей хай бяруць у царскае войска і хай выплачваюць ім плату, як усім ваярам царскім.
37І паміж іх хай некаторыя будуць пастаўлены ў вялікіх умацаваннях цара, і некаторыя з іх хай будуць пастаўлены над справамі ў царстве, якія робяцца на даверы, і намеснікі іх, і кіраўнікі паміж іх хай будуць і хай робяць па сваіх законах, як загадаў цар у зямлі Юдэйскай.
38І тры акругі, якія даданы былі да Юдэі з самарыйскай зямлі, маюць быць злучаны з Юдэяй і падначальвацца толькі аднаму і каб ніякай другой уладзе не падлягалі, акрамя ўлады першасвятара.
39Пталемею і ваколіцы яе ахвярую святыні Ерузалімскай на пакрыццё выдаткаў на святыні.
40І я штогод даю пятнаццаць тысяч сікляў срэбра з царскіх збораў, з месцаў, належачых мне;
41і ўсё, што засталося, чаго намеснікі не выплацілі ад ранейшага часу, маюць выплаціць з гэтага на патрэбы дома.
42І звыш гэтага яшчэ пяць тысяч сікляў срэбра, якія кожны год браліся з даходаў святыні, – і гэта даруецца, бо яно належыць святарам, якія выконваюць службу.
43І кожны, хто схаваецца ў святыні ў Ерузаліме і ва ўсіх яго ваколіцах, таму што вінен нешта царскай скарбоўні, або вінаваты ў якой справе, вольны будзе ён сам ды ўся яго маёмасць у маім царстве.
44І расходы на пабудову або аднаўленне святыні будуць выдадзены са збораў цара;
45і на адбудаванне муроў Ерузаліма і на ўмацаванне іх вакол будуць выдзелены сродкі з даходаў царскіх, як і на адбудову муроў у Юдэі».
46Калі ж Ёната і народ даведаліся аб гэтых абяцаннях – не паверылі ім і не прынялі іх, прыпомнілі бо вялікія крыўды, якія ўчыніў у Ізраэлі і што прыціскаў іх моцна.
47І ім больш спадабаўся Аляксандр, бо ён для іх быў першы ў словах супакою, і на яго баку ваявалі яны ўвесь час.
48І цар Аляксандр сабраў вялікае войска і павёў лагер супраць Дэмэтрыя.
49І пачалі бой два цары, і войска Аляксандра ўцякло, і Дэмэтрый пераследаваў яго, і перамог іх;
50і вельмі настойліва прадаўжаў бой аж да самага заходу сонца, і паў у той дзень Дэмэтрый.
51І Аляксандр паслаў легатаў да Пталемея, цара Егіпта, з такімі словамі:
52«Таму што я вярнуўся ў сваё царства, і сеў на пасадзе маіх бацькоў ды ўзяў уладу, і знішчыў Дэмэтрыя, і завалодаў нашай краінай,
53і ўступіў у бой з ім, і ён быў знішчаны, і войска яго пабіта намі, і селі мы на пасадзе яго царства;
54і цяпер заключым сяброўства між сабою, і дай мне дачку сваю за жонку, і я буду зяцем тваім, і дам табе дары, вартыя цябе».
55І цар Пталемей адказаў так: «Шчаслівы дзень, у які ты вярнуўся ў зямлю сваіх бацькоў ды сеў на пасадзе іх царства!
56І зараз зраблю табе тое, пра што пішаш, але выйдзі да Пталемеі, каб пабачыцца нам адзін з адным, і каб стаў я табе цесцем, як ты сказаў».
57І адправіўся Пталемей і дачка яго Клеапатра з Егіпта, і прыбылі ў Пталемею ў сто шэсцьдзесят другім годзе.
58І сустрэў іх цар Аляксандр, і аддаў ён яму дачку Клеапатру, і ў Пталемеі справілі вяселле, як цары, з вялікаю пышнасцю.
59І цар Аляксандр напісаў Ёнату, каб прыбыў да яго.
60І ён з пышнасцю адправіўся ў Пталемею, і спаткаў там двух цароў, і даў ім многа срэбра, і золата, і дарункаў, і знайшоў ласку перад іх абліччам.
61Ды ліхотнікі з Ізраэля, людзі злачынныя, сабраліся разам супраць яго, каб яму перашкодзіць; цар, аднак, не звярнуў на іх увагі.
62І цар загадаў, каб Ёната зняў свае шаты ды каб яго апранулі ў пурпур; так і зрабілі. І пасадзіў цар яго каля сябе.
63І сказаў сваім кіраўнікам: «Ідзіце з ім па сярэдзіне горада і абвясціце, каб ніхто не шкодзіў яму ні ў якой справе і каб ніхто не рабіў яму прыкрасці ні ў якой справе».
64І сталася, што тыя, хто шкодзіў славе яго, пачулі, што аб’яўлялася, ды ўбачылі яго, апранутага ў пурпур, і ўсе паўцякалі.
65І цар узвялічыў яго, і залічыў яго да першых сваіх прыяцеляў, і назначыў яго кіраўніком і загадчыкам улады.
66І Ёната ў супакоі і з радасцю вярнуўся ў Ерузалім.
67У сто шэсцьдзесят пятым годзе Дэмэтрый, сын Дэмэтрыя, прыбыў з Крыта ў зямлю сваіх бацькоў;
68і даведаўся пра гэта цар Аляксандр, і засумаваў дужа, і вярнуўся ў Антыёхію.
69І Дэмэтрый цар назначыў Апалонія, які быў правіцелем Цэлесірыі, і сабраў вялікае войска; ды наблізіўся да Ямніі, і да першасвятара Ёнаты паслаў вестуноў са словамі:
70«Толькі ты адзін працівішся нам; а я выстаўлены дзеля цябе на пасмяянне і на ганьбу; і чаму ты сілу сваю супраць нас паказваеш у гарах?
71Ды цяпер, калі да войска свайго маеш давер, сыдзі да нас на раўніну, і тут мы памераемся адзін з адным сіламі, бо са мной войска з гарадоў.
72Запытайся і даведайся, хто я, і хто іншыя, што дапамагаюць мне, і яны кажуць: “Перад намі нага ваша ўстаяць не можа, бо бацькі твае вымушаны былі ўцякаць два разы на роднай зямлі”.
73І цяпер не зможаш стрымаць на раўніне, дзе няма ані каменя, ані скалы, ані месца, каб уцячы, такой конніцы і войска».
74Калі ж Ёната выслухаў гэтыя словы Апалонія, то абурыўся ў душы, і выбраў дзесяць тысяч ваяроў і выйшаў з Ерузаліма, і брат яго Сімон прыйшоў яму на дапамогу.
75І каля Ёпэ паставіў лагер, – і тыя, што былі ў горадзе, замкнуліся, бо ў Ёпэ была варта Апалонія, – і ўдарылі яго.
76І жыхары горада, напалоханыя, адчынілі яму, і Ёната авалодаў Ёпэ.
77І Апалоній даведаўся пра гэта, і сцягнуў тры тысячы коннікаў ды многа войска. І адправіўся на Азот, як быццам хацеў іх абмінуць, і раптам павярнуў на раўніну, таму што меў многа конніцы, быў упэўнены ў іх.
78І Ёната пагнаўся за ім да Азота, і ўступілі войскі ў бой.
79І Апалоній пакінуў за імі скрытна тысячу ваяроў.
80І Ёната заўважыў, што за ім засада; ды абкружылі яны лагер, і ад рання аж да вечара кідалі ў народ дзіды.
81І па загадзе Ёнаты войска яго стаяла і іх коні мучыліся.
82І Сімон перакінуў войска сваё ды ўдарыў на дружыну; бо коні ўжо змучаныя былі. Ды разбіты былі ім і ўцяклі,
83і коні разбегліся па раўніне, і яны пабеглі ў Азот, і прыйшлі да свайго ідала Бэт-Дагона, каб там уратавацца.
84І Ёната спаліў Азот і пасяленні, якія каля яго былі, і забраў здабычу іх, і спаліў храм Дагона разам з усімі, якія ўцяклі ў яго.
85І тых, што загінулі ад меча, разам са спаленымі, – было каля васьмі тысяч чалавек.
86І Ёната зняў адтуль лагер і наблізіўся да Аскалона, і жыхары горада выйшлі да яго з вялікай пашанай.
87І Ёната разам са сваімі ваярамі, маючымі вялікую здабычу, вярнуўся ў Ерузалім.
88І сталася, што Аляксандр, цар, даведаўся аб тых падзеях, і ўшанаваў Ёнату яшчэ больш,
89і прыслаў яму залатую засцежку, якую, па звычаю, даравалі толькі сваякам цара, і падараваў яму Акарон і ўсе яго ваколіцы ва ўладанне.
လက္ရွိေရြးခ်ယ္ထားမွု
1-я Кніга Макабэяў 10: ББЧ
အေရာင္မွတ္ခ်က္
မၽွေဝရန္
ကူးယူ
မိမိစက္ကိရိယာအားလုံးတြင္ မိမိအေရာင္ခ်ယ္ေသာအရာမ်ားကို သိမ္းဆည္းထားလိုပါသလား။ စာရင္းသြင္းပါ (သို႔) အေကာင့္ဝင္လိုက္ပါ
© МХРБ «Біблейскае таварыства ў Рэспубліцы Беларусь», 2017