ေ႐ွာလမုန္သီခ်င္း 1:2-7

“​အရွင္​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​ကို ႏႈတ္ခမ္း​အနမ္း​ျဖင့္ နမ္း​ပါေစေသာ​။ အရွင့္​ေမတၱာ​သည္ စပ်စ္ဝိုင္​ထက္ ခ်ိဳၿမိန္​ပါ​၏​။ အရွင္​၏​နံ႔သာဆီရနံ႔​သည္ အလြန္​ေမႊးႀကိဳင္​ပါ​၏​။ အရွင့္​နာမ​သည္ ဆြတ္​ထား​ေသာ​နံ႔သာဆီ​ကဲ့သို႔ ေမႊး​ပါ​၏​။ ထို႔ေၾကာင့္ မိန္းမပ်ိဳ​တိုင္း အရွင့္​ကို ခ်စ္ႏွစ္သက္​ၾက​ပါ​၏​။ အကြၽႏ္ုပ္​ကို ဆြဲေခၚ​သြား​ပါ​။ အကြၽႏ္ုပ္​တို႔ ေျပး​ၾက​ပါစို႔​။ ရွင္ဘုရင္​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​ကို အတြင္းခန္း​သို႔ ေခၚေဆာင္​သြား​ပါ​၏​။” “အကြၽႏ္ုပ္​တို႔ ႐ႊင္လန္း​ဝမ္းေျမာက္​ၾက​ပါ​၏​။ စပ်စ္ဝိုင္​ထက္ အရွင့္​ေမတၱာ​အေၾကာင္း​ကို ခ်ီးမြမ္း​ၾက​ပါ​မည္​။ အရွင့္​ကို အမွန္တကယ္​ခ်စ္​ၾက​ပါ​၏​။” “အို ေဂ်႐ုဆလင္​သမီးပ်ိဳ​တို႔​၊ အကြၽႏ္ုပ္​သည္ အသားမည္း​ေသာ္လည္း ခ်စ္စရာေကာင္း​ပါ​၏​။ ေကဒါ​တဲ​မ်ား​၊ ေရွာလမုန္​မင္းႀကီး​၏​႐ြက္ထည္​မ်ား​ႏွင့္ တူ​ပါ​၏​။ အကြၽႏ္ုပ္​သည္ ေနေလာင္​ခံရ​၍ အသားမည္း​သျဖင့္ အကြၽႏ္ုပ္​ကို မ​ၾကည့္​ပါ​ႏွင့္​။ အကြၽႏ္ုပ္​ႏွင့္​တစ္မိတည္း​ဖြား​ေသာ​သား​တို႔​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​ကို စိတ္ဆိုး​၍ စပ်စ္ၿခံေစာင့္​အျဖစ္ ထား​ပါ​၏​။ ကိုယ့္​စပ်စ္ၿခံ​ကို​ပင္ ကိုယ္​မ​ေစာင့္​ရ​ပါ​။ အကြၽႏ္ုပ္​ခ်စ္ျမတ္ႏိုး​ရ​ေသာ​အရွင္​၊ သိုး​တို႔​ကို အဘယ္မွာ ထိန္းေက်ာင္း​သနည္း​။ မြန္းတည့္​ေသာအခါ အဘယ္မွာ​လဲေလ်ာင္း​နား​ေန​ေစ​သနည္း​။ အကြၽႏ္ုပ္​ကို ေျပာျပ​ပါ​။ အဘယ္ေၾကာင့္ အရွင့္​မိတ္ေဆြ​တို႔​၏ သိုးအုပ္​မ်ား​ၾကားတြင္ အကြၽႏ္ုပ္​သည္ ပုန္းလွ်ိဳးကြယ္လွ်ိဳး​ေန​ရ​ပါ​မည္နည္း​။”