႐ုသဝတၳဳ 2:8-23
႐ုသဝတၳဳ 2:8-23 MSBZ
ထိုအခါ ေဗာဇက ႐ုသအား “ငါ့သမီး၊ နားေထာင္ပါ။ အျခားလယ္ကြက္သို႔သြား၍ ေကာက္သင္းမေကာက္ႏွင့္။ ဤေနရာမွ ထြက္မသြားႏွင့္။ ငါ့အေစအပါးမိန္းကေလးတို႔အနားမွာသာ ေနပါ။ လုလင္တို႔ ေကာက္ရိတ္ေသာလယ္ကြက္ကိုၾကည့္မွတ္၍ သူတို႔ေနာက္သို႔လိုက္ပါ။ သူတို႔သည္ သင့္ကို မထိပါးေစရန္ ငါမွာထားၿပီ။ ေရဆာလွ်င္ လုလင္တို႔ ခပ္ထားေသာေရအိုးထဲမွေရကို သြား၍ခပ္ေသာက္ပါ”ဟု ဆို၏။ ႐ုသကလည္း ေျမမွာပ်ပ္ဝပ္လ်က္ “တစ္ပါးအမ်ိဳးသားျဖစ္ေသာအကြၽႏ္ုပ္ကို သခင္က အဘယ္ေၾကာင့္ အသိအမွတ္ျပဳမ်က္ႏွာသာေပးပါသနည္း”ဟု ေမးရာ ေဗာဇကလည္း “သင္သည္ ခင္ပြန္းသည္ေသဆုံးၿပီးေနာက္ သင့္ေယာကၡမကို ျပဳစုခဲ့ရေၾကာင္း၊ သင့္မိဘ၊ သင့္ေမြးရပ္ေျမကိုစြန႔္ၿပီး ယခင္က သင္မသိခဲ့ဖူးေသာလူမ်ိဳးတို႔ထံ လာခဲ့ရေၾကာင္းကို ငါ အလုံးစုံၾကားသိရၿပီ။ သင္ျပဳခဲ့သည့္အတိုင္း ထာဝရဘုရား သင့္အား ျပန္လည္ေက်းဇူးျပဳပါေစေသာ။ သင္သည္ အစၥေရးလူမ်ိဳးတို႔၏ဘုရားသခင္ ထာဝရဘုရား၏အေတာင္ေတာ္အရိပ္ေအာက္၌ လာေရာက္ခိုလႈံသည္ျဖစ္၍ ထိုအရွင္ထံမွ အက်ိဳးေက်းဇူးႂကြယ္ဝစြာ ခံစားရပါေစေသာ”ဟု ျပန္ေျပာ၏။ ႐ုသကလည္း “အကြၽႏ္ုပ္၏သခင္၊ အကြၽႏ္ုပ္သည္ သခင့္ေရွ႕တြင္ မ်က္ႏွာရပါေစ။ အကြၽႏ္ုပ္သည္ သခင္၏ကြၽန္မတစ္ဦးမဟုတ္ေသာ္လည္း သခင္သည္ အကြၽႏ္ုပ္အား ၾကင္နာစြာစကားဆို၍ႏွစ္သိမ့္ပါၿပီ”ဟု ျပန္ေျပာ၏။ စားေသာက္ခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါ ေဗာဇက ႐ုသအား “မုန႔္ လာစားပါ။ မုန႔္ကို ဝိုင္အခ်ဥ္ရည္ႏွင့္ တို႔စားပါ”ဟု ဆိုသျဖင့္ သူသည္ ေကာက္ရိတ္သမားတို႔ထိုင္ေသာေဘးတြင္ ဝင္ထိုင္၏။ ထိုအခါ ေဗာဇက သူ႔အား မုန႔္ဆန္းကိုလွမ္းေပးသျဖင့္ သူသည္ ဝေအာင္စားၿပီး က်န္ေသာမုန႔္ကို သိမ္းထား၏။ ထို႔ေနာက္ သူသည္ ေကာက္သင္းေကာက္ရန္ ထသြားေသာအခါ ေဗာဇက ငယ္သားတို႔အား “သူသည္ ေကာက္လႈိင္းမ်ားၾကား၌ေကာက္ယူလွ်င္လည္း သူ႔ကို အျပစ္မေျပာၾကႏွင့္။ သင္တို႔ရိတ္ထားေသာေကာက္ဆုပ္ထဲမွ ေကာက္ႏွံအခ်ိဳ႕ကို ခ်ထားခဲ့ပါ။ သူေကာက္ယူပါေစ။ သူ႔ကို အျပစ္မေျပာၾကႏွင့္”ဟု မွာထားေလ၏။ ႐ုသလည္း ညေနတိုင္ေအာင္ လယ္ထဲ၌ေကာက္သင္းေကာက္ၿပီး ေကာက္ထားေသာေကာက္ႏွံကို ႐ိုက္ေႁခြေသာအခါ မုေယာစပါးတစ္ဧဖာခန႔္ ရ၏။ သူသည္ ၿမိဳ႕သို႔ျပန္သြား၍ ေကာက္သင္းေကာက္ရာမွရခဲ့ေသာထိုမုေယာစပါးကို ေယာကၡမအား ျပ၏။ ထို႔ျပင္ သူဝေအာင္စားၿပီးမွ က်န္ေသးေသာမုန႔္ကိုလည္း ေယာကၡမအား ေပး၏။ သူ႔ေယာကၡမကလည္း “ယေန႔ သင္ အဘယ္မွာေကာက္သင္းေကာက္ခဲ့သနည္း။ အဘယ္မွာ အလုပ္လုပ္ခဲ့သနည္း။ သင့္ကို ခြင့္ျပဳေသာသူသည္ မဂၤလာရွိပါေစေသာ”ဟု ဆိုလွ်င္ သူက “ယေန႔ အကြၽႏ္ုပ္ အလုပ္လုပ္ခဲ့ေသာလယ္ကြက္ပိုင္ရွင္၏နာမည္မွာ ေဗာဇ ျဖစ္၏”ဟု ဆိုၿပီး သူအလုပ္လုပ္ခဲ့ေသာလယ္ကြက္ပိုင္ရွင္အေၾကာင္းကို သူ႔ေယာကၡမအား ေျပာျပ၏။ ထိုအခါ ေနာမိက သူ႔ေခြၽးမအား “အသက္ရွင္ေသာသူ၊ ေသေသာသူတို႔ကို ေမတၱာက႐ုဏာအစဥ္ထားေတာ္မူေသာ ထာဝရဘုရားသည္ သူ႔ကို ေကာင္းခ်ီးေပးပါေစေသာ။ သူသည္ ငါတို႔ႏွင့္ ေဆြးမ်ိဳးနီးစပ္သူ၊ ငါတို႔ကို ေ႐ြးႏုတ္ခြင့္ရွိသူ ျဖစ္၏”ဟု ဆို၏။ ေမာဘအမ်ိဳးသမီး႐ုသကလည္း “ထိုသူက ‘သီးႏွံအားလုံးရိတ္သိမ္းၿပီးသည္အထိ ငါ့ငယ္သားတို႔အနားမွာသာ ေနပါ’ဟူ၍ အကြၽႏ္ုပ္အား ဆိုေသး၏”ဟု ေျပာျပ၏။ ေနာမိကလည္း ေခြၽးမ႐ုသအား “ငါ့သမီး၊ ထိုသူ၏အေစအပါးမိန္းကေလးတို႔ႏွင့္အတူ အလုပ္လုပ္ရသည္မွာ ေကာင္းေပ၏။ အျခားလယ္မ်ားတြင္ လုပ္လွ်င္ အေႏွာင့္အယွက္ခံရႏိုင္၏”ဟု ဆို၏။ ဤသို႔ျဖင့္ ႐ုသသည္ မုေယာစပါးရိတ္သိမ္းၿပီးခ်ိန္၊ ဂ်ဳံရိတ္သိမ္းၿပီးခ်ိန္အထိ ေဗာဇ၏အေစအပါးမိန္းကေလးတို႔အနားတြင္ ေကာက္သင္းေကာက္ေလ၏။ ေယာကၡမႏွင့္လည္း အတူေနထိုင္ေလ၏။