ဗ်ာဒိတ္က်မ္း 10:1-4

ထို႔ေနာက္ ခြန္အား​ႀကီး​ေသာ​ေကာင္းကင္​တမန္​တစ္​ပါး​သည္ မိုးတိမ္​ကို​ၿခဳံ​လ်က္ ေကာင္းကင္​မွ​ဆင္းလာ​သည္​ကို ငါ​ျမင္​ရ​၏။ သူ​၏​ဦးေခါင္း​ေပၚတြင္ သက္တံ​ရွိ​၍ သူ​၏​မ်က္ႏွာ​သည္ ေန​ကဲ့သို႔​ျဖစ္​ၿပီး သူ​၏​ေျခ​သည္ မီးလွ်ံ​တိုင္​ကဲ့သို႔​ျဖစ္​၏။ သူ​၏​လက္​၌ ဖြင့္​ထား​ေသာ​စာလိပ္​ငယ္​တစ္​ခု​ရွိ​၏။ သူ​သည္ မိမိ​၏​ယာ​ဘက္​ေျခေထာက္​ကို ပင္လယ္​ေပၚတြင္​လည္းေကာင္း၊ ဝဲ​ဘက္​ေျခေထာက္​ကို ကုန္းေျမ​ေပၚတြင္​လည္းေကာင္း ခ်​ထား​ကာ ျခေသၤ့​ေဟာက္​သကဲ့သို႔ က်ယ္ေလာင္​ေသာ​အသံ​ျဖင့္ ေႂကြးေၾကာ္​ေလ​၏။ ထိုသို႔​ေႂကြးေၾကာ္​ေသာအခါ မိုးခ်ဳန္း​သံ​ခုနစ္​ခ်က္​တို႔​သည္ မိမိ​တို႔​အသံ​မ်ား​ျဖင့္​ႁမြက္ဆို​ၾက​၏။ မိုးခ်ဳန္း​သံ​ခုနစ္​ခ်က္​တို႔​ႁမြက္ဆို​ၾက​ေသာအခါ ငါ​သည္​ေရးမွတ္​မည္​ျပဳ​စဥ္ ေကာင္းကင္​မွ​အသံ​က “မိုးခ်ဳန္း​သံ​ခုနစ္​ခ်က္​တို႔​ႁမြက္ဆို​ေသာ​အရာ​မ်ား​ကို တံဆိပ္​ခတ္​ထား​ေလာ့။ ၎​တို႔​ကို​ေရးမွတ္​မ​ထား​ႏွင့္”​ဟု ဆို​သည္​ကို ငါ​ၾကား​ရ​၏။