ဆာလံက်မ္း 77:1-9

ငါ​သည္ ဘုရားသခင္​ထံသို႔ အသံ​ကို​လႊင့္​၍ ေအာ္ဟစ္​ေတာင္းေလွ်ာက္​၏​။ ဘုရားသခင္​ထံသို႔ အသံ​ကို​လႊင့္​ေသာအခါ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ငါ့​ကို စူးစိုက္​နားေထာင္​ေတာ္မူ​၏​။ ငါ​ဆင္းရဲဒုကၡ​ေရာက္​ေသာ​ကာလ​၌ ဘုရားရွင္​ကို​ငါ​ရွာ​၏​။ ညအခ်ိန္​၌ ငါ​၏​လက္​တို႔​ကို လက္ပန္း​မ​က်​ေစ​ဘဲ ဆန႔္တန္း​၏​။ ငါ​၏​စိတ္ဝိညာဥ္​သည္ ႏွစ္သိမ့္ေပး​ျခင္း​ကို ျငင္းပယ္​၏​။ ငါ​သည္ ဘုရားသခင္​ကို​ေအာက္ေမ့​၍ မၿငိမ္မသက္​ျဖစ္​၏​။ ငါ​ေတြးေတာဆင္ျခင္​ေသာအခါ ငါ​၏​စိတ္ဝိညာဥ္​သည္ ညႇိဳးငယ္​၏​။ (​ေစလာ ) ကိုယ္ေတာ္​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​၏​မ်က္ခြံ​ကို မ​ပိတ္​ႏိုင္​ေအာင္​ကိုင္ထား​ေတာ္မူ​၏​။ အကြၽႏ္ုပ္​သည္ မၿငိမ္မသက္​ျဖစ္​၍ စကား​ပင္​မ​ေျပာ​ႏိုင္​ပါ​။ ငါ​သည္ လြန္ခဲ့ေသာ​ေန႔ရက္​မ်ား​ႏွင့္ ေရွးယခင္​ႏွစ္​မ်ား​အေၾကာင္း​ကို စဥ္းစား​၏​။ ညအခါ​၌ ငါ​၏​ေတးသီခ်င္း​ကို​သတိရ​လ်က္ ငါ့​စိတ္ႏွလုံး​ထဲ၌ ေတြးေတာဆင္ျခင္​၏​။ ငါ​၏​ဝိညာဥ္​သည္​လည္း စူးစမ္း​သုံးသပ္​လ်က္​ေန​၏​။ ဘုရားရွင္​သည္ အစဥ္အၿမဲ​ျငင္းပယ္​ေတာ္မူ​မည္ေလာ​။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ေနာက္တစ္ဖန္​ထပ္၍ ေက်းဇူး​မ​ျပဳ​ဘဲ ေန​ေတာ္မူ​မည္ေလာ​။ ကိုယ္ေတာ္​၏​ေမတၱာက႐ုဏာ​ေတာ္​သည္ ထာဝရ​ကုန္ခန္း​သြား​ၿပီ​ေလာ​။ ကိုယ္ေတာ္​၏​ကတိ​ေတာ္​မ်ား​သည္ မ်ိဳးဆက္​အစဥ္အဆက္ ပ်က္ျပား​သြား​ၿပီ​ေလာ​။ ဘုရားသခင္​သည္ သနား​ၾကင္နာ​ရန္ ေမ့ေလ်ာ့​ေတာ္မူ​ၿပီ​ေလာ​။ သို႔မဟုတ္ အမ်က္​ေတာ္​ထြက္​၍ မိမိ​၏​သနားစုံမက္​ျခင္း​ကို ခ်ဳပ္တည္း​ေတာ္မူ​ၿပီ​ေလာ​။ (​ေစလာ )