ဆာလံက်မ္း 74:1-9

အို ဘုရားသခင္​၊ အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​ကို အဘယ္ေၾကာင့္ အစဥ္​ျငင္းပယ္​ေတာ္မူ​သနည္း​။ ကိုယ္ေတာ္​၏​အမ်က္​ေတာ္​သည္ ကိုယ္ေတာ္​၏​စားက်က္​မွ​သိုးစု​အေပၚ အဘယ္ေၾကာင့္​တေငြ႕ေငြ႕​ေလာင္​ေတာ္မူ​သနည္း​။ ေရွးကာလ​က ကိုယ္ေတာ္​ဝယ္ယူ​ထား​ေသာ ကိုယ္ေတာ္​၏​လူမ်ိဳး​ေတာ္​၊ အေမြ​ေတာ္​အျဖစ္ ကိုယ္ေတာ္​ေ႐ြးႏုတ္​ေတာ္မူ​ေသာ​အမ်ိဳးအႏြယ္​ႏွင့္ ကိုယ္ေတာ္​ကိန္းဝပ္​ေတာ္မူ​ခဲ့​ရာ ဇိအုန္​ေတာင္​ကို ေအာက္ေမ့​ေတာ္မူ​ပါ​။ ထာဝရ​ပ်က္စီး​ဆိတ္သုဥ္း​ေသာ​အရပ္​သို႔ ေျခဦးလွည့္​ေတာ္မူ​ပါ​။ ရန္သူ​တို႔​သည္ သန႔္ရွင္းရာဌာန​ေတာ္​ထဲ၌ ရွိသမွ်​တို႔​ကို ဖ်က္ဆီး​ၾက​ပါ​ၿပီ​။ ကိုယ္ေတာ္​၏​ရန္သူ​တို႔​သည္ ကိုယ္ေတာ္​၏ ေတြ႕ဆုံစည္းေဝးရာ​ေနရာ​တြင္ ေအာ္ဟစ္​ၾက​ပါ​၏​။ သူ​တို႔​၏​ေအာင္လံ​မ်ား​ကို အမွတ္လကၡဏာ​အျဖစ္​စိုက္ထူ​ၾက​ပါ​ၿပီ​။ သူ​တို႔​သည္ သစ္ပင္​ထူထပ္​ေသာ​အရပ္​တြင္ ပုဆိန္​ကို​ေဝွ႔ယမ္း​ေသာ​သူ​ကဲ့သို႔​ျဖစ္​ၿပီး ယခုတြင္ ဗိမာန္ေတာ္​ထဲမွ​ပန္းပု႐ုပ္​အားလုံး​တို႔​ကို ပုဆိန္​ႏွင့္​တူ​တို႔​ျဖင့္ ႐ိုက္ခ်ိဳး​ၾက​ပါ​၏​။ သူ​တို႔​သည္ ကိုယ္ေတာ္​၏​သန႔္ရွင္းရာဌာန​ေတာ္​ကို မီးရႈိ႕​ၾက​ပါ​၏​။ ကိုယ္ေတာ္​၏​နာမ​ေတာ္​တည္ရာအရပ္​ကို ေျမ​သို႔​က်​သည့္​တိုင္ေအာင္ ရႈတ္ခ်​ၾက​ပါ​၏​။ “​သူ​တို႔​ကို အၿပီးတိုင္​ေခ်မႈန္း​ၾက​မည္​”​ဟု မိမိ​တို႔​စိတ္​ထဲ၌ ဆို​ၾက​ပါ​၏​။ ျပည္​ေတာ္​အတြင္း​ရွိ ဘုရားသခင္​၏​ေတြ႕ဆုံစည္းေဝးရာ​ေနရာ​ရွိသမွ်​တို႔​ကို မီးရႈိ႕​ၾက​ပါ​၏​။ အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​၏​အမွတ္လကၡဏာ​မ်ား​ကို အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​မ​ျမင္​ရ​ပါ​။ ပေရာဖက္​လည္း​မ​ရွိ​ေတာ့​ပါ​။ မည္မွ်​အထိ ဤသို႔​ျဖစ္​မည္​ကို​သိ​ေသာ​သူ​လည္း အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​ထဲတြင္​မ​ရွိ​ပါ​။