ဆာလံက်မ္း 22:1-11

အကြၽႏ္ုပ္​၏​ဘုရား​၊ အကြၽႏ္ုပ္​၏​ဘုရား​၊ အကြၽႏ္ုပ္​ကို​အဘယ္ေၾကာင့္​စြန႔္ပစ္​ေတာ္မူ​သနည္း​။ အကြၽႏ္ုပ္​ကို​ကယ္တင္​ေတာ္​မ​မူ​၊ အကြၽႏ္ုပ္​ညည္းတြား​ေသာ​စကား​တို႔​ကို​လည္း နားေထာင္​ေတာ္​မ​မူ​ဘဲ အဘယ္ေၾကာင့္ ေဝး​စြာ​ေန​ေတာ္မူ​သနည္း​။ အကြၽႏ္ုပ္​၏​ဘုရားသခင္​၊ ေန႔​အခ်ိန္​၌​အကြၽႏ္ုပ္​ေခၚ​ေသာ္လည္း ကိုယ္ေတာ္​သည္ ထူး​ေတာ္​မ​မူ​ပါ​။ ညအခ်ိန္​၌​လည္း အကြၽႏ္ုပ္​တြင္ ၿငိမ္သက္ခ်မ္းသာမႈ​မ​ရွိ​ပါ​။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ သန႔္ရွင္း​ေသာ​အရွင္​ျဖစ္​ေတာ္မူ​ၿပီး အစၥေရး​လူမ်ိဳး​၏​ခ်ီးမြမ္း​ျခင္း​၌ စိုးစံ​ေတာ္မူ​၏​။ အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​၏​ဘိုးေဘး​မ်ား​သည္ ကိုယ္ေတာ္​ကို​ယုံၾကည္ကိုးစား​ခဲ့​ၾက​ပါ​၏​။ သူ​တို႔​ယုံၾကည္ကိုးစား​ၾက​သည့္​အတိုင္း ကိုယ္ေတာ္​သည္ သူ​တို႔​ကို ကယ္တင္​ေတာ္မူ​ခဲ့​ပါ​၏​။ သူ​တို႔​သည္ ကိုယ္ေတာ္​ထံသို႔​ေအာ္ဟစ္​၍ လြတ္ေျမာက္​ရ​ၾက​ပါ​၏​။ သူ​တို႔​သည္ ကိုယ္ေတာ္​ကို​ယုံၾကည္ကိုးစား​ၾက​သျဖင့္ အရွက္ကြဲ​ျခင္း​ႏွင့္​ကင္းလြတ္​ၾက​ပါ​၏​။ အကြၽႏ္ုပ္​မူကား လူ​မ​ဟုတ္​၊ ပိုးေကာင္​မွ်သာ​ျဖစ္​ပါ​၏​။ လူ​တို႔​ကဲ့ရဲ႕ျပစ္တင္စရာ​ႏွင့္ လူ​အမ်ား​မထီမဲ့ျမင္ျပဳစရာ​ျဖစ္​ပါ​၏​။ အကြၽႏ္ုပ္​ကို​ျမင္​ေသာ​သူ​အားလုံး​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​ကို​ျပက္ရယ္ျပဳ​၍ ႏႈတ္ခမ္း​မဲ့႐ြဲ႕​ကာ ေခါင္း​ကို​ခါယမ္း​လ်က္ “​သူ​သည္ ထာဝရဘုရား​ကို​ယုံၾကည္ကိုးစား​ခဲ့​၏​။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ သူ႔​ကို​ကယ္တင္​ပါေစ​။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ သူ႔​ကို​ႏွစ္သက္​ေတာ္မူ​သည္​ျဖစ္၍ သူ႔​ကို​ကယ္ႏုတ္​ပါေစ​”​ဟု ဆို​ၾက​ပါ​၏​။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​ကို အမိ​ဝမ္း​ထဲမွ​ထုတ္ေဆာင္​၍ အကြၽႏ္ုပ္​မိခင္​၏​ရင္ခြင္​၌ အကြၽႏ္ုပ္​ကို​ေဘးကင္းလုံၿခဳံ​စြာ​ေန​ေစ​ေတာ္မူ​၏​။ အကြၽႏ္ုပ္​သည္ ေမြးဖြား​လာ​သည္​ႏွင့္ လက္​ေတာ္​ထဲသို႔​ေရာက္​ပါ​၏​။ အမိ​ဝမ္း​ထဲ၌​ရွိ​ခဲ့​စဥ္ကပင္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​၏​ဘုရား​ျဖစ္​ေတာ္မူ​၏​။ အကြၽႏ္ုပ္​ႏွင့္​ေဝးေဝးေန​ေတာ္​မ​မူ​ပါ​ႏွင့္​။ အေၾကာင္းမူကား ဆင္းရဲဒုကၡ​သည္ နီးကပ္​လာ​ပါ​ၿပီ​။ ကူညီမစ​မည့္​သူ​လည္း​မ​ရွိ​ပါ​။